پ1- از منصور بن حازم رسيده كه گفته: ابو عبد اللَّه (امام صادق، عليه السّلام) فرموده: كسى را (كه امين و درستكار باشد) نمييابم كه براى او حديث و سخن بگويم، و اگر من براى مردى از شما حديث و سخنى را بگويم و او از مدينه بيرون نرود تا اينكه همان حديث را براى من (بدون آنكه چيزى بر آن بيافزايند و
يا از آن بكاهند) بياورند (و بگويند: تو اين حديث را گفتهاى؟
من براى اينكه فساد و تباهكارى روى ندهد) ميگويم: آن را نگفتهام.پ 2- از كرّام خثعمىّ، از ابى عبد اللَّه (حضرت صادق، عليه السّلام) رسيده كه آن حضرت فرموده: آگاه باشيد بخدا سوگند اگر بر دهانهاى شما بندهائى بود (كه آنها را مىبستند يعنى توانائى داشتيد كه احاديث ما را هر جا كه صلاح و شايسته نيست نگوئيد تا فتنه و تباهكارى روى نياورد) هر آينه آنچه را براى هر مردمى (كسى) از شما است بيان ميكردم، بخدا سوگند اگر پرهيزكارانى مييافتم هر آينه سخن ميگفتم، و خدا كسى است كه از او كمك و يارى خواهند.
