پ1- از يحيى بن عبد اللَّه بن حسن رسيده كه گفته: شنيدم جعفر بن محمّد (امام ششم فرزند امام پنجم، عليهما السّلام) در حالى كه مردمى از اهل كوفه نزد آن حضرت بودند ميفرمود:
شگفتا از مردمى كه ميگويند: همه علم و دانششان را از رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) فرا گرفتهاند و بآن عمل و رفتار
نموده و هدايت و راهنمائى يافتهاند، و مىبينند (گمان دارند) ما اهل بيت (آل محمّد، صلّى اللَّه عليه و آله) علم آن حضرت را فرا نگرفته و بآن بزرگوار هدايت و راهنمائى نيافتهايم در حالى كه ما اهل و كسان و ذرّيّه و فرزند او هستيم، در منازل و خانههاى ما وحى و پيغام خداى تعالى بپيغمبرش فرود آمده و از نزد ما علم بسوى مردم خارج شده و بيرون رفته، آيا ايشان را ميبينى دانا بوده و راه يافتهاند و ما نادان بوده و گمراهيم، محقّقا اين محال و ناشدنى است.
