پبصائر: محمّد بن مروان از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد كه فرمود:
امام صدا را ميشنود در شكم مادر وقتى بچهارماهگى رسيد بر بازوى راستش نوشته مىشود «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ» وقتى بدنيا آمد نورى براى او ميدرخشد بين آسمان و زمين وقتى براه افتاد استوانه از نور براى او بين مشرق و مغرب بلند مىشود.
در روايت بعد ميفرمايد: وقتى بدنيا آمد بر بازويش نوشته مىشود (وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ) و وقتى بسن جوانى رسيد عمود نور برايش بلند مىشود دنيا و آنچه در اوست مىبيند چيزى از او پنهان نميشود.
اين روايت بچند عبارت نقل مىشود در روايتى ميفرمايد: در هر قريهاى استوانه از نور برايش بلند مىشود اعمال اهل آن قريه را مىبيند.
پبصائر: محمّد بن فضيل از يك راوى خود از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد كه فرمود: امام در شكم مادر كه هست صدا را ميشنود وقتى بدنيا آمد عمودى از نور برايش افراشته مىشود در همان محلى كه هست بوسيله آن مشاهده ميكند آنچه در جاى ديگر است.پ بصائر: ابو اسحاق جريرى گفت: خدمت حضرت صادق عليه السّلام بودم شنيدم ميفرمود: خدا را عمودى از نور است كه خداوند آن را از تمام خلايق مستور ميدارد يك طرف در نزد خدا است و طرف ديگر در گوش امام است هر وقت اراده چيزى بكند خداوند بگوش او وحى مينمايد.پ بصائر: صالح بن سهل از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد گفت من در خدمت ايشان نشسته بودم ابتداء بمن فرمود: يا صالح خداوند بين خود و بين پيامبرش پيكى قرار داده ولى بين خود و امام پيك قرار نداده عرضكردم اين مطلب چگونه است فرمود: بين خود و بين امام عمودى از نور قرار داده كه خدا بوسيله آن امام را تماشا ميكند و امام خدا را وقتى چيزى را بخواهد بداند بآن نور نگاه ميكند ميفهمد.پ بصائر: عباس بن جريش از حضرت جواد نقل كرد كه فرمود: امام صادق عليه السّلام فرمود:
(إِنَّا أَنْزَلْناهُ)
نورى است بصورت خورشيد بر سر پيامبر و اوصياء اراده نميكند هيچ كدام از ما دانستن چيزى را از مسائل زمين يا آسمان تا حجبى كه بين خدا و عرش است مگر اينكه يك طرف آن نور بلند مىشود تفسير مطلبى را كه ميخواست در آن نوشته مىيابد.پ بصائر: اسحاق قمى گفت: بحضرت باقر گفتم فدايت شوم مقام امام چقدر است؟ فرمود در شكم مادر ميشنود وقتى بزمين رسيد بر شانه راستش نوشته است «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ.
سپس خداوند نورى بصورت استوانهاى ميفرستد از درون عرش تا زمين در آن اعمال تمام خلايق را مىبيند سپس استوانهاى ديگر از آن جدا ميگردد
از جانب خدا تا گوش امام هر گاه احتياج بافزايشى داشته باشد در آن قرار داده مىشود.پ بصائر: ابو بكر حضرمى گفت: حضرت صادق بمن فرمود: يا ابا بكر چيزى از اتفاقات شهرهاى شما بر من مخفى نيست.پ بصائر: على بن احمد بن محمّد از پدر خود نقل كرد كه گفت من و صفوان خدمت حضرت ابو الحسن عليه السّلام بوديم صحبت از امام و مقامش شد فرمود: مقام امام در زمين مانند ماه است در آسمان او در محل خود از تمام چيزها مطلع است.
در روايت بعد ميفرمايد: امام مانند ماه است كه در هر مكان دور ميزند يا او را از هر مكانى مىبينند.پ شيخ حسن بن سليمان از كتاب منهج التحقيق از اسحاق بن عمّار نقل ميكند كه حضرت صادق فرمود: امام صدا را در شكم مادر ميشنود وقتى بزمين آمد بر بازوى راستش نوشته است «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ» وقتى بحركت در آمد برايش استوانهاى از نور از آسمان تا زمين قرار داده مىشود بوسيله آن اعمال بندگان را مىبيند.
يونس بن ظبيان اضافه نموده: وقتى متولد شد باو حكمت داده مىشود و با حلم و وقار آراسته مىشود و بقامت او هيبت پوشانده مىشود و برايش چراغى قرار ميدهند كه رمز دلها را ميفهمد و اعمال بندگان را مىبيند.
فضل از حضرت باقر اضافه مينمايد كه وقتى در زمين قرار گرفت نورى از آسمان تا زمين براى او ميدرخشد كه بين شرق و غرب را مىبيند.
