پ1- ابو ذر گويد: خدمت حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله عرض كردم مردى براى خود كار مىكند ولى مردم او را دوست مىدارند، فرمود: اين بشارتى است كه مؤمن در دنيا بدست مىآورد.پ 2- مفضل گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم گروهى قبل از ما بودند و آنها مىگفتند: هر گاه خداوند بندهاى را دوست بدارد كسى از آسمان فرياد مىزند اى مردم خداوند فلان شخص را دوست مىدارد شما هم او را دوست بداريد.
در اين هنگام محبت او در دل مردم جاى مىگرفت و همه او را دوست مىداشتند، ولى هر گاه خداوند بندهاى را مورد بغض قرار مىداد باز از آسمان اشاره مىشد كه خداوند فلان شخص را دشمن مىدارد شما هم او را دشمن بداريد، و خداوند كينه او را در دل مردم مىگذاشت.
راوى گويد: امام عليه السّلام كه تكيه كرده بود از حال تكيه بيرون شد و در جاى خود نشست و سه بار با دست خود اشاره كرد و گفت: اين چنين نيست كه آنها
مىگويند،پ بلكه خداوند هر گاه بندهاى را دوست بدارد مردم را نسبت به او مشغول مىكند تا مردم در باره او هر چه مىخواهند بگويند، در نتيجه مردم گناه مىكنند و او ثواب مىبرد.
ولى هر گاه خداوند بندهاى را مبغوض بدارد او را در نظر مردم محبوب مىكند تا در باره او هر چه بخواهند بگويند و در نتيجه هم مردم و هم آن شخص گناهكار به حساب مىآيند زيرا نسبت به آن در گفتار غلو مىكنند.
بعد از آن فرمود: مگر كسى محبوبتر از يحيى بن زكريا بود مردم فريب خوردند و او را كشتند آيا كسى محبوبتر از على عليه السّلام بود كه مردم با او آن گونه رفتار كردند، آيا كسى مانند حسين بن على صلوات اللَّه عليه وجود داشت كه مردم فريب خورده او را به شهادت رساندند.پ 3- بطائنى از امام صادق عليه السّلام و او از پدرانش عليهم السّلام روايت مىكند كه مردى به حسين بن على عليهما السّلام نامه نوشت و گفت: اى سيد من مرا از خير دنيا و آخرت آگاه گردان، امام حسين براى او نوشت: بنام خداوند بخشنده مهربان هر كس خوشنودى خدا را در برابر خشم مردم طلب كند خداوند امور او را كفايت مىكند ولى هر كس خوشنودى مردم را بر رضاى خدا اختيار كند، خدا او را به مردم وامىگذارد.پ 4- على عليه السّلام به محمد بن ابى بكر نوشتند اگر قدرت دارى خوشنودى خداوند را بر غضب مردم بدست آورى اين كار را انجام بده، زيرا خداوند بعد از همه هست و كارها را كفايت مىكند، و در غير خداوند كسى اين چنين نخواهد بود.پ 5- موسى بن جعفر عليهما السّلام از پدرانش روايت مىكند رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:
هر گاه خداوند بندهاى را دوست بدارد منادى از آسمان فرياد مىزند: اى مردم آگاه باشيد خداوند فلان شخص را دوست مىدارد شما هم او را دوست بداريد، دلها آن ندا را تلقى مىكنند و آن مرد از هر جا عبور كند مردم او را دوست مىدارند.
اما هر گاه خداوند بندهاى را دشمن بدارد منادى از طرف آسمان ندا مىكند كه خداوند فلان شخص را مبغوض مىدارد شما هم او را مبغوض بداريد، در اين
هنگام دلها و گوشها آن را فرا مىگيرند و از هر جا عبور كند مردم او را دشمن مىگيرند و مانند شيطان از وى دورى مىكنند.پ 6- على عليه السّلام در وصيت خود به فرزندش حسن عليه السّلام فرمود: مردان صالح از آنجا شناخته مىشوند كه ذكر خير آنها در زبان بندگان هست، و اينك بايد محبوبترين عمل در نزد تو اندوختن و توشه برداشتن عمل صالح باشد.
