پ1- عبد اللَّه بن سنان گويد: حضرت صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً فرمود: يعنى اسلام در تفسير آيه مباركه فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى* فرمود: معنى آن اين است كه به خداوند ايمان بياوريد و براى او شريكى قائل نگرديد.
پ2- حمران از حضرت صادق عليه السّلام روايت مىكند كه در تفسير آيه شريفه صِبْغَةَ اللَّهِ فرمود: صبغه يعنى اسلام.پ 3- علاء بن فضيل از امام صادق عليه السّلام روايت مىكند كه از آن حضرت پرسيدم معنى فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها چيست؟ فرمود: توحيد.پ 4- عبد الرحمن بن كثير گويد: امام جعفر صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه فِطْرَتَ اللَّهِ فرمود: يعنى خداشناسى و رسالت محمد و على به عنوان امير المؤمنين.پ 5- زرارة گويد: از حضرت باقر عليه السّلام از تفسير آيه شريفه فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها سؤال كردم فرمودند: خداوند آنها را به معرفت و شناخت خود آفريد و اگر اين نبود آنها در هنگام سؤال از اينكه رازق و خالق شما كيست جواب بدهند.پ 6- زرارة گويد: از حضرت باقر سلام اللَّه عليه پرسيدم معنى آيه شريفه حُنَفاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ به چيست فرمود: مقصود در اينجا همان خلقت نخستين است كه آنها را به معرفت و شناخت خود خلق كرد و در آن تغييرى داده نمىشود زيرا آنها با معرفت و خداشناسى آفريده شدهاند.
زراره گويد: از آن حضرت معنى آيه شريفه وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ سؤال كردم فرمود: از پشت آدم فرزندان او را تا روز قيامت بيرون آورد و مانند ذرات خارج شدند، خداوند خود را به آنها معرفى كرد، و اگر چنين نبود هيچ كس خداوند را نمىشناخت.
امام عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله فرمودند: هر مولودى با معرفت و خداشناسى به جهان پا مىگذارد و عقيده دارد كه خداوند خالق او مىباشد و اين است معنى آيه شريفه وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ*.
