پ1- طلحة بن زيد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: پدرم ميفرمودند: هيچ چيز مانند گناه قلب را فاسد نميكند، قلب با گناه مبارزه ميكند ولى گناه بر او غلبه پيدا مينمايد تا جايى كه دل را بالا و پائين ميبرد و آن را وارونه ميسازدپ 2- ابن مسكان از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه آن حضرت در تفسير آيه شريفه فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ فرمودند آنها كارى انجام ميدهند و نميدانند آن كار آنها را به دوزخ خواهد كشانيدپ 3- سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:
گناهان را فاش نكنيد در صورتى كه كارهاى زشت كرده باشيد، آنهائى كه كار بد ميكنند بايد آسوده نخوابندپ 4- هشام بن سالم گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند هر رگى در انسان حركت طبيعى خود را از دست بدهد، و يا گرفتارى و پريشانى براى آدمى بيايد، و يا سردرد و بيمارى نصيب انسان گردد همه به خاطر گناه ميباشد خداوند متعال در قرآن مجيد فرمود: وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ، هر مصيبتى كه به شما برسد براى آن است كه خود مقدمات آن را فراهم كردهايد و خداوند از گناهان زيادى در ميگذرد 5- زراره از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه گناهان همه مهم ميباشند و مهمتر از همه گناهى ميباشد كه گوشت و خون از آن به وجود آمده باشد، گناه يا آمرزيده مىشود و يا صاحب آن عذاب ميگردد و جز پاكان كسى وارد بهشت نميگرددپ 6- فضيل بن يسار از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: مردى گناهى ميكند و موجب مىشود روزى از او گرفته شودپ 7- مردى از حضرت صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
ملعون است كسى كه بنده درهم و دينار باشد ملعون ميباشد آن شخصى كه در دين خود سرگردان باشد، و ملعون است كسى كه با چهارپائى در آميزدپ 8- ابو بصير از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: از گناهان كوچك دورى كنيد كه كسانى آنها را دنبال ميكنند، يكى از شما ميگويد: من گناه ميكنم و بعد از آن استغفار مينمايم در حالى كه خداوند ميفرمايد: وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ و در جاى ديگر فرمود: إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ ما هر چه آنها قبلا انجام دادهاند و همه آثار آنها را نوشتهايم، و در يك كتاب روشنى جمع كردهايم، اگر آن اعمال مانند دانهاى در يك صخره باشند و يا در آسمان و زمين قرار گيرند خداوند همه آنها را مياورد و خداوند بر همه چيز دانا ميباشدپ 9- فضيل از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: مردى گناه ميكند و روزى او گرفته مىشود، و بعد اين آيه را تلاوت كردند: إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ وَ لا يَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ آن جماعت سوگند خوردند كه در هنگام صبح ميوهها را بهچينند، ولى آنها براى فقراء حقى در نظر نگرفتند، آنها هنگامى كه به خواب رفتند شب هنگام آتش آمد و باغ آنها را سوزانيد و آرزوى آنها بر آورده نشدپ 10- ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: هر گاه مردى مرتكب گناهى بشود نقطه سياهى در دل او پيدا ميگردد، هر گاه توبه كند آن گناه پاك مىشود اما اگر بر گناه اصرار كرد زياد ميگردد و او را هلاك ميكندپ 11- محمد بن مسلم گويد: امام باقر عليه السّلام فرمودند: بندهاى از خداوند حاجت ميخواهد، و آن حاجت هم قابل روا شدن ميباشد ولى صاحب حاجت گناهى مرتكب ميگردد و خداوند به فرشته امر ميكند حاجت او را نده، زيرا او مرتكب گناه شده و از آن خواسته محروم شده استپ 12- ابو حمزه گويد: از امام باقر عليه السّلام شنيدم فرمودند: اين طور نيست كه
سالى باران كمتر از سالى ديگر بيايد،پ خداوند خود بارانها را هر طور مصلحت بداند نازل مىكند و به هر جا اراده كند ميفرستد هر گاه قومى مرتكب گناه شوند خداوند باران را از آنها بر ميگرداند اگر چه باران براى آنها مقدر شده باشد خدا آن باران را براى گروهى ديگر ميفرستد، و در بيابانها و درياها و كوهها فرو ميريزد خداوند خزندگان را هم در سوراخها معذب ميكند، و باران را از سرزمينهائى كه مردمان آنجا معصيت ميكنند منع ميگرداند و باران را در جاهاى ديگر ميريزد و بعد از آن امام عليه السّلام فرمودند اى اهل بصيرت از اينها پند گيريدپ 13- ابن بكير از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه مردى گناه ميكند و از نماز شب محروم مىشود، كار بد بيشتر به صاحب خود صدمه ميزند تا چاقوى تيزى به گوشتپ 14- ابن بكير از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: هر كس به گناهى تصميم بگيرد آن را انجام ندهد، زيرا گاهى بنده ميخواهد مرتكب گناه شود و خداوند آن را مشاهده ميكند، و ميگويد: سوگند به عزت و جلال خودم تو را بعد از اين نخواهم آمرزيدپ 15- مردى از ابو الحسن عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند خداوند لازم كرده است در خانهاى كه زياد معصيت مىشود آن را خراب كند و در معرض آفتاب قرار دهد تا پاك گردد16- مسمع بن عبد الملك گويد: امام صادق عليه السّلام روايت كردند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: مردى به خاطر يك گناه صد سال حبس مىشود و زنان خود را در بهشت در حال تنعم و خوشى مينگردپ 17- زراره از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: هر بندهاى كه در دل خود يك نقطه سفيد دارد، هر گاه مرتكب گناهى شود جاى سياهى در آن پديد مىآيد، اگر توبه كرد آن سياهى از بين ميرود اما اگر در گناه خود اصرار ورزيد و به آن ادامه داد آن سياهى زياد ميگردد تا
همه سفيديها را ميپوشاند، هنگامى كه سياهى همه را فرا گرفت ديگر اميد خيرى در صاحب آن نميباشد و همان است كه خداوند ميفرمايد: كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَپ 18- على بن اسباط از امام رضا عليه السّلام و او از امير المؤمنين عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: گناهان را فاش نكنيد و اگر كار زشتى هم انجام دادهايد پنهان كنيد و آسوده هم نخوابيد و در فكر گناهتان باشيدپ 19- ابو عمرو مدائنى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه آن حضرت فرمود خداوند هر كارى كه ميكند روى حساب ميباشد و به هر بندهاى كه نعمتى داد آن را از وى نميگيرد مگر اينكه آن بنده گناهى بكند كه در آن صورت از وى ميگيردپ 20- سدير گويد: مردى از امام صادق عليه السّلام پرسيد تفسير آيه شريفه فَقالُوا رَبَّنا باعِدْ بَيْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ چيست، امام عليه السّلام فرمودند: آنها جماعتى بودند كه آبادىهاى متصل به هم داشتند در آن آباديها نهرها و رودخانهها جارى بود و مالهاى زيادى هم داشتند كه از آنها استفاده ميكردند، آن جماعت به نعمتهاى خداوند كافر شدند، و از متابعت خداوند دست كشيدند و اخلاق خود را تغيير دادند خداوند متعال هم زندگى آنها را تغيير داد و بر آنها غضب نمود و خداوند اوضاع و احوال هيچ ملت و قومى را تغيير نميدهد مگر اينكه خود موجبات تغيير نعمتها را فراهم كنند و مورد عذاب قرار گيرند بنا بر اين خداوند سيل بنيانكنى براى آن قوم فرستاد آباديهاى آنها را نابود كرد و خانههاى آنها را خراب نمود، اموال و هستى آنان را با خود برد، و به جاى آن دو باغ پر از ميوههاى گوناگون دو باغ ديگر به آنها داد كه از درختان آن هيچ سودى نبردند و ميوههائى كه بتوان استفاده كرد وجود نداشتپ 21- سماعه گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمودند: خداوند به هر بندهاى نعمتى مىدهد و آن را از وى نمىگيرد، مگر اينكه گناهى مرتكب شود و در نتيجه خداوند نعمتها را از وى ميگيرد
پ22- ميثم بن واقد گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمودند: خداوند يكى از پيامبران خود را بطرف قومش فرستاد و به او گفت: به قومت بگو هر گاه اهل يك آبادى به طاعت من مشغول گردند و نافرمانى نكنند خير به آنها ميرسد مردمان آن ناحيه در خوشى و رفاه بسر خواهند برد، گزندى به آنها نخواهد رسيد اما اگر دست از كارهاى نيك بردارند و كارهائى انجام دهند كه موجب ناخشنودى من گردد نعمتها را از آنها سلب خواهم كرد و به ناراحتى گرفتار خواهند شد كسانى كه اهل معصيت هستند و يا اهل آبادىها و خاندانهائى كه به گناه آلوده شدهاند و در اثر گناه گرفتار مشكلاتى شدهاند، دست از گناه و فساد بردارند، و به كارهاى نيك مشغول شوند سختيها را از آنها بر ميدارم، تا خوشحال گردند:
به آنها بگو رحمت من بر غضبم مقدم است، شما از رحمت من نااميد نگرديد، من گناهان بندگان خود را مىآمرزم، و به آنها بگو به دشمنان من تعرض نكنند و دوستان مرا سبك نشمارند، من اگر غضب كنم كسى نميتواند جلو آن را بگيردپ 23- سليمان جعفرى از امام رضا عليه السّلام روايت ميكند كه خداوند متعال به يكى از پيامبران وحى كردند، هر گاه مردم مرا اطاعت كردند از آنها راضى ميكردم، و هر گاه راضى شدم به آنها بركت ميدهم، و بركت من پايان ندارد، ولى هر گاه مردم مرا معصيت كردند من هم ناراحت ميگردم و هر گاه ناراحت شدم آنها را لعنت ميكنم و لعنت من فرزندان آنها را هم فرا ميگيردپ 24- يونس بن يعقوب گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند شما همه از ترس حكومت ناراحت ميباشيد، و اين ترس به خاطر گناهان ميباشد، اينك تا آنجا كه ميتوانيد دست از گناه برداريد و لجبازى نكنيدپ 25- يونس در يك حديث از على عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: دردى بالاتر از گناه براى قلب نيست، و ترسى ناگوارتر از مرگ نميباشد، از گذشتهها عبرت بگيريد و از مرگ پند فرا گيريدپ 26- عباس بن هلال شامى كه يكى از مواليان ابو الحسن موسى عليه السّلام بود
گويد: از امام رضا عليه السّلام شنيدم فرمودند: هر چه مردم ندانسته بر گناهان خود افزوده كنند خداوند آنها را به گرفتاريهائى كه نميدانستند مبتلا خواهد كردپ 27- عباد بن صهيب گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: خداوند متعال فرمود:
كسى كه مرا ميشناسد در عين حال مرا معصيت ميكند، من هم كسى را كه مرا نميشناسد بر او مسلط خواهم كردپ 28- ابن عرفه از ابو الحسن عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند خداوند يك منادى دارد كه در هر شب و روز فرياد ميزند اى مردم از معصيتهاى خداوند دست برداريد، آهسته حركت كنيد و تجاوز ننمائيد اگر نه اين بود كه در روى زمين چهار پايان و حيوانات چرنده نبودند، و يا كودكان شيرخوار زندگى نميكردند، و يا پير مردانى كه به عبادت و پرستش خداوند مشغول نبودند، عذاب بر شما فرود مىآمد و شما را درهم ميشكستپ 29- زيد شحام گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند از گناهان كوچك خوددارى كنيد كه آنها آمرزيده نميشوند، راوى گويد: عرض كردم گناهان كوچك چه هستند، فرمودند مردى گناه ميكند و ميگويد: خوشا بحال من كه اگر غير از اين را نداشتمپ 30- سماعه گويد: از ابو الحسن عليه السّلام شنيدم فرمودند: كارهاى زياد را زياد ندانيد، و گناهان اندك را هم اندك ندانيد، زيرا گناهان كوچك بزرگ ميشوند، در نهان از خداوند بترسيد تا خود به صداقت خود مطمئن گرديدپ 31- زياد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله در زمين خشكى فرود آمدند و به ياران خود گفتند براى ما هيزم بياوريد، گفتند: يا رسول الله در اينجا هيزم نيست رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: هر چه ميتوانيد بياوريد و آنها رفتند و مقدارى هيزم آوردند و در مقابل رسول نهادند، بعد از اين رسول خدا متوجه ياران خود شد و فرمود: گناهان هم اين چنين جمع ميگردند سپس به آنها گفتند: از گناهان كوچك دورى كنيد و بدانيد هر گناهى كه
مرتكب ميشويد از انظار دور نيست و كسانى آن را يادداشت ميكنند، و گذشته و آينده شما را مينويسند، و در كتابها ثبت ميكنندپ 32- امام صادق عليه السّلام فرمودند: اگر خداوند عقوبت ميكند پس چرا بايد خدا را معصيت كردپ 33- امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: زاهدترين مردم كسى است كه از حرام دورى كند و استوارترين مردم هم كسانى ميباشند كه گناه ننمايندپ 34- سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
تعجب دارم از كسانى كه غذا نميخورند چون ميترسند بيمار گردند، ولى از گناهان كه آنها را وارد دوزخ ميكند اجتناب ندارندپ 36- معاذ جوهرى از امام صادق و او از پدرانش عليهما السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: خداوند عالم ميفرمايد: هر كس گناه كوچك و يا بزرگى انجام دهد و نداند كه من او را عذاب ميكنم و يا عفوش مينمايم، او را نخواهم آمرزيد اما هر گاه گناه كوچك انجام دهد، و يا معصيت بزرگى از وى صادر گردد و بداند كه من ميتوانم او را عذاب و عقوبت نمايم و يا اينكه از وى درگذرم من هم او را مورد عفو قرار خواهم دادپ 37- طلحة بن زيد از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه پدرم فرمودند:
فاسدترين چيزى كه قلب را تباه ميكند گناه است، قلب با گناه مبارزه ميكند، تا آن گاه كه گناه بر آن غلبه ميابد و در اين هنگام قلب را زير و رو ميسازدپ 38- سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
هر كس از شيطان اطاعت كند خداوند را معصيت كرده است، و هر كس خدا را معصيت كند خداوند او را عذاب ميكندپ 40- امام عليه السّلام در تفسير آيه شريفه ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ فرمودند: هنگامى كه باران نبارد حيوانات در بيابانها فاسد ميشوند و چهارپايان دريا هم همان گونه تباه ميگردند
پامام صادق عليه السّلام فرمودند: زندگى حيوانات دريا به سبب باران ميباشد، و هر گاه باران قطع گردد در بيابانها و درياها فساد پيدا مىشود، و اين در هنگامى ميباشد كه گناه و معصيت زياد گرددپ 41- ازدى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه دعاء قضاء را بر ميگرداند و مؤمن هر گاه مرتكب گناه شود از روزى محروم مىشودپ 42- على عليه السّلام فرمودند خداوند خشم خود را در معصيت مخفى كرده است اينك هيچ گناهى را كوچك ندانيد ممكن است خداوند غضب كرده باشد و شما از آن اطلاع نداشته باشيدپ 43- ابو شعيب از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: پرهيزكارترين مردم كسى ميباشد كه در هنگام شبهه توقف كند، عابدترين مردم كسى ميباشد كه واجبات را انجام دهد، زاهدترين مردم كسى است كه حرام را ترك نمايد، و شب زندهدارترين مردم آن است كه از گناهان دست برداردپ 44- سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: از نشانههاى شقاوت خشك بودن ديدگان و قساوت دلها، و حرص زياد در طلب روزى و اصرار بر گناهان ميباشدپ 45- ابن صدقه از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
چهار چيز دل را مىميراند، گناه روى گناه، با زبان زياد سخن گفتن، با احمق رفاقت كردن كه ميگويد ولى در گفتن او خيرى نيست، و همنشينى با مردگان، گفته شد يا رسول الله مردگان كدام افراد هستند فرمود هر توانگرى كه در لذتها فرو رفته استپ 46- اصبغ بن نباته از على عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
هر گاه خداوند بر يك امتى غضب كند و عذاب براى آنها نفرستد قيمتها بالا ميروند و عمرها كوتاه ميگردند، بازرگانان سود نميبرند، و ميوهها خوب نميشوند، و آبها زياد نميگردند و اشرار بر آنها مسلط ميشوندپ 47- على عليه السّلام فرمودند: از گناه خوددارى كنيد، هر گرفتارى و نقصى كه در
زندگى پيدا شود به خاطر گناه ميباشد،پ خداوند ميفرمايد وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ هر چه مصيبت به شما برسد به خاطر كارهائى ميباشد كه انجام دادهايد، و خداوند از گناهان زياد در ميگذرد، هر چه بر سر شما آيد از گناه ميباشد حتى زخمهاى جزئى و خراشهاى دست و پا و افتادن بر زمينپ على عليه السّلام فرمود: در توبه باز است براى هر كس كه بخواهد توبه كند، اينك به درگاه خداوند توبه كنيد و نيتها را خالص گردانيد، اميد است كه خداوند گناهان شما را بيامرزد و از شما درگذرد هر گاه با كسى عهد و پيمان بستيد به عهد خود وفا كنيد هر نعمتى كه از شما دور گردد و يا زندگى خوش شما تغيير يابد همه به خاطر گناه ميباشد و خداوند به بندگان خود هرگز ظلم روا نميدارد، و با دعا و انابه ميتوان جلو عذاب و بلا را گرفت اگر آنها هنگامى كه بلا بر آنها فرود آمد و نعمت از آنها زائل شد با نيتهاى پاك بطرف خداوند رفته بودند و سست نميشدند خداوند كارهاى خراب آنها را به لطف خود اصلاح ميكرد و راه سعادت را به آنها نشان ميدادپ امام عليه السّلام فرمودند: اگر بندهاى از شيعيان گناهى كه ما او را از آن نهى كردهايم مرتكب شود او قبل از اينكه از دنيا برود خداوند او را مبتلا ميكند تا گناهانش پاك گردد گرفتارىهاى او اين است كه يا مالى از او تلف مىشود و يا فرزندى از او جهان را وداع ميكند و يا خود بيمار ميگردد، تا هنگامى كه به محضر خداوند ميرسد گناهى نداشته باشد و اگر گناهى از وى باقى مانده باشد هنگام مرگ بر وى سخت گرفته مىشود تا گناهانش آمرزيده گرددپ على عليه السّلام فرمودند: گناهان كم را كوچك مشماريد زيرا كوچكها به شمارش در ميايند تا بزرگ گردندپ على عليه السّلام فرمودند: از گناهان بترسيد، بندهاى گرفتار گناه ميگردد و روزى او حبس
مىشودپ 48- فطر بن خليفه از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: وقتى كه اين آيه شريفه نازل شد: وَ الَّذِينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ شيطان بالاى كوهى در مكه رفت شيطان فريادى زد و همه شياطين جمع شدند، آنها گفتند: اى سيد ما چرا ما را دعوت كرديد گفت اين آيه نازل شده است، چه كسى حاضر است با او به مقابله برخيزد و نگذارد اين آيه اثر بگذارد در اين هنگام شيطانى برخاست و گفت من حاضر ميباشم، ابليس گفت تو اهل آن نميباشى، بعد از آن ديگرى برخاست به او هم گفت شما هم بنشين، در اين جا وسواس خناس برخاست و گفت: من حاضرم ابليس گفت: تو چهگونه عمل ميكنى، گفت: آنها را وعده ميدهم و به آرزوهاى دور و دراز مشغولشان ميكنم تا مرتكب گناه شوند، هنگامى كه گناه كردند، استغفار را از ياد آنها ميبرم گفت: تو شايسته هستى و اين كار تا روز قيامت به تو واگذار شدپ 49- امام حسن عسكرى عليه السّلام از پدرانش عليهم السّلام روايت ميكند كه امام صادق عليه السّلام به مردى نوشتند اگر ميخواهى كارهايت به نيكى انجام گيرد و پايان زندگيت خير باشد تا هنگام مرگ حق خدا را مراعات كن نعمتهاى خداوند را در راه معصيت خرج نكن، به حلم خداوند مغرور نباش، به دوستان و طرفداران ما نيكى نما، لازم نيست بدانى او راست ميگويد يا دروغ، تو طبق نيت خود كار كن و او را به دروغش واگذارپ 50- امام رضا عليه السّلام از پدرانش روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
خداوند ميفرمايد اى فرزندان آدم تو با من با انصاف رفتار نميكنى، من با محبت به تو نعمت ميدهم تو در عوض با من مخالفت ميكنى و مرتكب گناه ميشوى نيكيهاى من بطرف تو روان است، ولى شرت بطرف من بالا مىآيد، يك فرشته شريف هر روز و شب كارهاى تو را بر من عرضه ميكند و اعمال زشت تو را بمن
ميدهد اى فرزند آدم اگر وصفت را از ديگرى ميشنيدى و نميدانستى موصوف كدام است به سرعت بر وى غضب ميكردىپ 51- ابو الحسن ثالث عليه السّلام از پدرانش از على عليهم السّلام روايت ميكند كه فرمودند:
رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: امت من همواره در خير هستند مادامى كه يك ديگر را دوست بدارند و رفت و آمد نمايند تا آن گاه كه امانتها را اداء كنند و از محرمات دست باز دارند، و مهمانى كنند و از دوستان خود پذيرائى نمايند، نماز بخوانند و زكاة بدهند، هر گاه اين كارها را نكنند به قحط و خشك سالى گرفتار ميگردندپ 52- ابو الحسن سوم از امير المؤمنين عليهما السّلام و او از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت ميكند كه فرمودند: اى على از كرامت مؤمن در نزد خداوند آن است كه براى او وقت معينى براى مرگ نگذاشته است، تا آن گاه كه تصميم بگيرد گناهى بكند، و هر گاه اراده كرد انجام دهد او را قبض روح ميكندپ 53- امام صادق عليه السّلام فرمودند: از گناهان دورى كنيد تا زندگانى شما دراز گرددپ 54- امام هادى عليه السّلام از على بن الحسين عليهما السّلام روايت ميكند كه فرمودند:
اعمال اين امت در هر بامدادى به خداوند عرضه مىشودپ 55- از سخنان امام رضا عليه السّلام است كه فرمودند: گناهان كوچك راههائى بسوى گناهان بزرگ ميباشند هر كس از گناهان كوچك نترسد از گناهان بزرگ نخواهد ترسيد اگر خداوند مردم را به آتش دوزخ و يا رسيدن به بهشت انذار نميكرد، باز هم واجب بود كه از خداوند اطاعت كنند و او را نافرمانى ننمايند، چون خدا به مردم احسان كرده است، و نعمتهائى به آنها داده كه استحقاق آن را ندارندپ 56- بكر بن محمد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: دعاء قضاء خداوند را رد ميكند و مؤمن هنگامى كه گناه ميكند از روزى محروم مىشودپ 57- امام صادق عليه السّلام ميفرمايد: هر گاه خداوند بر يك ملتى غضب كند عذاب
بر آنها نازل نميكند، بلكه قيمتها را بالا ميبرد و عمرها را كوتاه ميكند بازرگانان سود نميبرند، رودخانهها آب ندارند، ميوهها خوب نميشوند، و بدان مسلط ميشوندپ 58- عباس شامى گويد: از امام رضا عليه السّلام شنيدم فرمودند: هر گاه بندگان از روى جهالت گناهانى مرتكب شوند خداوند بلاهائى براى آنها ميفرستد كه آنها از آن آگاه نميباشندپ 59- مفضل بن عمر گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: خداوند براى مؤمن وقت معينى براى مرگش نگذاشته و هر چه دوست بدارد باقى ميماند، و هر گاه بداند او ميخواهد در گناهى گرفتار شود كه دينش تباه گردد او را قبض روح ميكندپ 60- ابن نباته گويد: امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند ديدگان خشك نميشوند تا آنگاه كه دلها قساوت پيدا كنند و دلها هم به خاطر گناه قساوت پيدا ميكنندپ 61- ابن مسكان از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه على عليه السّلام فرمودند: هر بندهاى چهل پوشش دارد تا آن گاه كه چهل گناه كبيره انجام دهد، و هر گاه چهل گناه انجام داد همه پردهها كنار ميروند در اين هنگام فرشتگان حافظ او ميگويند بار خدايا اينك بندهات همه پردههايش را بالا رفت و اكنون چيزى نيست آن را بپوشاند، خداوند به آنها دستور ميدهد بنده مرا با بالهاى خود بپوشانيد فرشتگان او را با بالهاى خود ميپوشانند و او باز هر كار زشتى ميكند و كارش به جايى ميرسد كه اعمال زشت خود را به رخ مردم ميكشد، بار ديگر فرشتگان ميگويند بار خدايا اين بندهات هر كار بدى را مرتكب ميگردد، و ما از كارهاى او شرم داريم در اين جا خداوند امر ميكند بالهاى خود را از او برداريد و او بعد از اين به دشمنى ما اهل بيت مشغول ميگردد، و بعد پردههاى او را در آسمان بر ميدارند ولى در زمين همچنان مستور است، فرشتگان ميگويند بار خدايا اين بندهات بىپرده
مانده است خداوند ميفرمايد اگر من به او حاجتى داشتم به شما نميگفتم بالهاى خود را از آن برداريدپ 62- در مناهى حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله آمده است كه بدها را كوچك ندانيد اگر چه در نظر كوچك جلوه كنند، و كارهاى نيك را در نظرتان بزرگ نكنيد و بدانيد با استغفار گناه كبيرهاى نخواهد بود، و اگر هم اصرار بر گناه داشته باشيد در اين جا گناه كوچك وجود نداردپ 63- فضيل از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود از گناهانى كه آمرزيده نميشود گفتار آن مردى است كه گويد: كاش مرا جز به اين گناه مواخذه نميكردندپ 64- حفص از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: اميد نجات براى كسانى كه حق ما را بشناسند دارم مكر سه نفر كه اميد نجات آنها نيست، همنشين حاكم ستمگر، اهل هوى و هوس، كسى كه آشكارا گناه ميكندپ 65- مردى از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه آن حضرت به محمد بن مسلم گفتند فريب گفتههاى مردم را نخوريد، عاقبت اعمال به شما ميرسد نه به آنان، روزهاى خود را بدون هدف از دست مده زيرا كسانى كارهاى تو را زير نظر دارند اگر كار نيكى انجام دهى اگر چه كوچك باشد آن را اهميت بده زيرا روزى تو را خوشحال ميكند، هر كار بدى را اگر چه كوچك باشد بزرگ بدان كه روزى تو را بد حال ميسازد هر چه ميتوانى كار نيك انجام بده و كار نيك زود به شما نتيجه ميدهدپ 66- ابن عميره از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند كسانى كه باك ندارند چه ميگويند و يا در باره آنها چه گفته مىشود شيطان در آنها نفوذ ميكند و هر كس باكى نداشته باشد كه مردم او را در كارهاى زشت بنگرند او هم در دام شيطان است هر كس برادر مؤمن خود را غيبت كند و بدون اينكه بين آنها سخنى باشد از وى بدگوئى نمايد او هم در دام شيطان قرار دارد، و هر كس اشتياق به مال حرام داشته باشد و يا علاقهمند به زنا گردد او هم در دام شيطان گرفتار است
پبعد از آن فرمودند ولد الزنا نشانههائى دارد كه يكى از آنها بغض ما اهل بيت ميباشد، دوم اينكه او همواره ميل به حرام دارد چون از حرام خلق شده است، سوم اينكه دين را سبك ميشمارد و به آن اهميت نميدهد، چهارم مردم از ديدن آن ناراحت ميگردند، و چهرهاش گيرا نيست، كسانى سوء منظر دارند و مصاحبان خود را ناراحت ميكنند كه در بسترى غير از بستر پدر خود به وجود آمده باشند، و يا اينكه مادرش در ايام حيض او را حامله شده باشدپ 67- عباس بن هلال گويد: امام رضا عليه السّلام فرمودند: كسى كه كارهاى نيك را مخفى بدارد خداوند هفتاد حسنه در نامه عمل او مينويسد، و كسى كه كار بد را علنى انجام دهد مخذول ميباشد و كسى كه گناه را مخفى كند مورد آمرزش قرار ميگيردپ 68- جعفر جعفرى از امام صادق و او از پدرانش عليهم السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: هر كس در حال خنده گناهى بكند، در حال گريه وارد جهنم ميگرددپ 69- يكى از راويان از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: هر كس قصد گناهى كرد بايد آن را انجام ندهد، زيرا خداوند هر گاه بندهاى را در حال كار زشت بنگرد ميگويد: سوگند به عزت و جلالم او را نخواهم آمرزيدپ 70- فضيل گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: هر گاه گروهى سواره معصيت خداوند را انجام دهند از سواران شيطان به حساب ميايند، و اگر پياده باشند از پيادگان او به شمار ميروندپ 71- هيثم بن واقد گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمودند خداوند متعال پيامبرى را بطرف قومش فرستاد و به او فرمود: به قومت بگو اگر اهل يك آبادى و يا خانواده كه به طاعت من مشغول بودهاند در اثر رسيدن يك ناراحتى از طاعت من دست بردارند و كار ناشايسته انجام دهند من هم آنها را به ناراحتى ميكشانمپ 72- بكر بن محمد از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: شك و معصيت در آتش هستند، آنها از ما نيستند و به ما بستگى ندارند
پ73- امام حسن عسكرى عليه السّلام فرمودند: از گناهانى كه آمرزيده نميشوند قول آن شخصى است كه ميگويند: كاش من به همين يك گناه مواخذه ميشدم، بعد فرمودند: شرك در انسان از حركت مورچه در شب تاريك روى فرش سياه هم مخفىتر استپ 74- مردى از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: مردى گناه ميكند و از نماز شب محروم مىشود و كارهاى بد به صاحب خود زود اثر ميكند همان گونه كه كارد بر گوشت اثر فورى داردپ 75- بكر بن محمد ازدى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: هر گاه مؤمن نيت گناه بكند از روزى محروم ميگرددپ 76- ابو هاشم جعفرى گويد: از امام عسكرى عليه السّلام شنيدم فرمودند: از گناهانى كه آمرزيده نميگردند قول مردى است كه ميگويد: كاش من همين يك گناه را داشتم، من با خود گفتم: اين مطلب بسيار دقيق است و بايد انسان هر روز مراقب خود باشد و بنگرد چه ميكند و از وى چه كارهائى ظاهر ميگردد در اين هنگام امام عليه السّلام متوجه من شدند و فرمودند درست فكر كرديد، شرك در آدميان از حركت مورچه در يك شب تاريك روى يك فرش سياه نيز باريكتر است و بايد مواظب اعمال و اقوال خود باشيدپ 77- زراره از امام باقر عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: هر كس در معصيت خدا جرات كند و گناهان كبيره به جاى آورد كافر ميباشد، و هر كس دينى جز دين خداوند را بياورد مشرك ميباشدپ 78- عنبسه گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: خداوند دوست ميدارد بندهاى از گناه بزرگ دست باز دارد، و كسى كه از گناهان كوچك خوددارى نكند و آن را سبك بشمارد مورد بغض خدا ميباشدپ 79- امام رضا عليه السّلام از پدرانش روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
خداوند ميفرمايد اى فرزند آدم گناهان مردم تو را فريب ندهد و موجب نگردد كه تو از گناهان خود فراموش كنى
متوجه باش كه نعمتهاى ديگران در نظرت بزرگ جلوه كند و از نعمتى كه خداوند به تو داده غفلت كنى، و كارى نكنى كه مردم را از رحمت خداوند نااميد نمائى در حالى كه خودت به رحمت خدا اميدوار هستىپ 80- ابو بصير گويد: از امام عليه السّلام شنيدم در تفسير آيه شريفه إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً فرمودند: يعنى كسى كه شراب را حرام ميداند ولى آن را مىآشامد، زنا را حرام ميداند ولى مرتكب ميگردد، و زكاة را حق ميداند اما آن را نميدهدپ 81- رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: اى بندگان خدا از فرو رفتن در معصيتها خوددارى كنيد، اگر در گناه سستى به خرج دهيد گرفتار رسوايى خواهيد شد و آبروى شما خواهد رفت معصيت و نافرمانى كار را به جايى ميرساند كه اعتقاد به ولايت وصى رسول خدا را هم منكر مىشود و نبوت را هم قبول نميكند، و كار را به جايى خواهد كشانيد كه وحدانيت خداوند را هم انكار ميكند و ملحد مىشودپ 82- زيد شحام گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمودند: از غضب خداوند در شب و روز بترسيد گويد عرض كردم غضب خداوند چيست، فرمودند هنگام معصيت خداوند بر شما غضب ميكندپ 83- سماعه گويد: از امام عليه السّلام شنيدم فرمودند: چرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را اذيت ميكنيد، گفتم: قربانت گردم ما چگونه او را اذيت ميكنيم، فرمودند كارهاى شما بر رسول خدا عرضه مىشود، هنگامى كه معصيتهاى شما را ملاحظه ميكند ناراحت ميگردد، پس شما او را آزار ندهيد بلكه او را خوشحال سازيدپ 84- امام باقر عليه السّلام فرمودند: بندهاى حاجتى از حاجتهاى دنيا را از خداوند ميخواهد، و خداوند هم روى مصلحتى كه دارد حاجت او را برمياورد ولى آن را مقدارى تاخير مياندازد در اين فاصله بندهاى كه طلب حاجت كرده است مرتكب گناهى مىشود، خداوند به فرشتهاى كه مامور است خواستههاى او را برآورد دستور ميدهد از
بر آوردن حاجت او خوددارى كند زيرا وى مرتكب گناه شده و محروم گرديده استپ 85- ابو حمزه ثمالى گويد: امام باقر عليه السّلام فرمودند: هر بندهاى كه مرتكب گناهى شود و خداوند از آن راضى نباشد بار اول گناه را بر او ميپوشاند، اگر بار دوم مرتكب شد باز هم مخفى ميدارد و در مرتبه سوم فرشتهاى را بصورت آدمى ميفرستد و به مردم اطلاع ميدهدپ 86- ابو حمزه ثمالى روايت ميكند كه امام باقر عليه السّلام فرمودند: خداوند به داود وحى كردند كه نزد بندهام دانيال برويد و به او بگوئيد شما گناه كردى و من آن را آمرزيدم و تا سه بار گناهانت را بخشيدم اكنون اگر بار چهارم گناه كنى نخواهم آمرزيد داود نزد دانيال آمد و جريان را به او گفت دانيال جواب داد تو پيام خداوند را رسانيدى، هنگام سحر دانيال با خداوند مشغول مناجات شد و گفت: بار خدايا داود پيامبرت بمن خبر داد كه من تو را معصيت كردم و تو هم مرا آمرزيدى، سوگند به جلالت اگر مرا نگه ندارى بار ديگر تو را معصيت خواهم كردپ 87- معاويه بن عمار گويد: خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم، در حالى كه باد عمامه مرا در بيابان برده بود، امام فرياد زد اى معاويه، گفتم آرى قربانت گردم يا ابن رسول الله فرمودند: باد عمامه شما را برد گفتم آرى فرمودند: اين پاداش كسى ميباشد كه اعراب را طعام دهدپ 88- ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت ميكند كه فرمودند: از گناهان خوددارى كنيد، هر گرفتارى كه براى انسان پيش آيد از گناه ميباشد، و حتى اگر خراش بدن باشد و يا هر معصيت و نكبتى كه پيش آيد، و اين است معنى آيه شريفه وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍپ 89- موسى بن جعفر از پدرانش از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت ميكند كه فرمودند: مؤمن هفتاد و دو پرده دارد، هنگامى كه يك گناه مرتكب شود يك پرده پاره مىشود اگر توبه كند خداوند آن را به وى بر ميگرداند، و اگر اندك اندك معصيت
كرد، پردهها همه پاره ميگردند تا آن جا كه برايش پردهاى باقى نميماند، در اين هنگام خداوند به فرشتگان امر ميكند با بالهاى خود او را بپوشانند- مترجم گويد:
ما اين حديث را چند صفحه قبل ترجمه كردهايمپ 90- على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر و او از پدرانش عليهم السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند هر رگى كه از شما از حال طبيعى بيرون گردد و يا قدم شما بلغزد به خاطر گناهى است كه انجام دادهايد و آن چه را كه خداوند عفو ميكند بيشتر ميباشدپ 91- مفضل گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: خداوند متعال براى مؤمن وقت معينى براى مرگ قرار نداده است، تا هر گاه كه دوست ميدارد او را نگه مىدارد و هر گاه بخواهد دين خود را به خاطر گناه فاسد گرداند او را به اكراه خودش قبض روح ميكندپ 92- على عليه السّلام ميفرمايد اگر خداوند به معصيتكاران وعده عذاب هم نداده بود باز هم بايد براى شكر نعمتهاى خداوند او را معصيت نميكردندپ فرمودند: گناه نكردن آسانتر است تا اينكه آدمى از گناه توبه كندپ فرمودند: از معصيت خداوند در خلوت پرهيز كنيد، زيرا حاكم خودش در اين جا شاهد ميباشدپ كمترين چيزى كه بايد شما آن را ملاحظه كنيد آن است كه با نعمتهاى خداوند او را نافرمانى نكنيدپ فرمودند: يكى از وسايل نگهدارنده انسان از گناه اين است كه آدمى وسيله گناه نداشته باشدپ فرمودند: از پايان گرفتن لذتها و ماندن گناهها ياد كنيدپ فرمودند: اى مردم دنيا آرزوكنندگان خود را فريب ميدهد و آنها خيال ميكنند كه هميشه در دنيا خواهند بود، او به كسانى كه به آن علاقه دارند علاقه ندارد و سرانجام بر همه پيروز ميگردد و همه مردم را از پا در مىآورد به خداوند سوگند هر قومى و ملتى از نعمتها بيرون نميگردند مگر اينكه به
خاطر گناه سلب نعمت ميگردند، و خداوند به هيچ كس ظلم نميكند، اگر مردم هنگامى كه عذاب بر آنها نازل ميگردد و يا نعمتها از آنها گرفته مىشود با نيت پاك در خانه خدا بيايند، پروردگار نعمتها را به آنها ميدهد و رفع پريشانى ميكندپ فرمود: مردم در شب و يا روزها هر كارى بكنند خداوند آن را ميداند، و از اعمال آنها آگاه و بصير ميباشد، اعضاء و جوارح شما لشكريان او ميباشند، و باطن شما بازرسهاى خداوند هستند، و اسرار شما در نزد او روشن استپ 93- داود بن سليمان از امام رضا عليه السّلام روايت ميكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: خداوند ميفرمايد: اى فرزند آدم تو با من با انصاف رفتار نكردى من با محبت به تو نعمت ميدهم ولى تو دشمنى ميكنى و مرتكب معصيت من ميگردى و گناه ميكنى نيكيهاى من بطرف تو فرود مىآيد، ولى از آن سو شرت بطرف من مىآيد، آيا بايد هر روز يكى از فرشتگان شريف، كارهاى ناشايست تو را بياورد، اى فرزند آدم اگر كارهايت را از ديگرى ميپسندى و نميدانستى كه او كيست به سرعت او را نكوهش ميكردىپ امام صادق عليه السّلام فرمودند: هر كس توبه را عقب بياندازد فريب خورده است هر كس كارها را تاخير اندازد سرگردان ميگردد، هر كس بخواهد نزد خداوند بهانهجوئى كند هلاك مىشود، هر كس بر گناه اصرار داشته باشد از عقوبت خدا خود را نميتواند نگهدارد و كسانى از مكر خداوند خود را آرام مينگرند كه زيان كار باشندپ 94- در زبور داود عليه السّلام آمده است كه خداوند ميفرمايد: اى فرزند آدم تو از من سؤال ميكنى ولى من ميدانم چه براى تو سودمند ميباشد، ولى اگر اصرار نمائى هر چه بخواهى ميدهم، ولى تو از آن در معصيت استفاده ميكنى من ميخواهم اسرار تو را حفظ كنم، من كارهاى نيكى در بارهات انجام ميدهم ولى تو كارهاى بدى با من ميكنى، نزديك است چنان بر تو غضب كنم كه ديگر رضايتى در بين نباشد
پخداوند متعال به عيسى عليه السّلام وحى فرستاد: كسانى كه معصيت مرا ميكنند، تو را فريب ندهند، آنها روزى مرا ميخورند و غير از مرا عبادت ميكنند، بعد از آن هر گاه گرفتار شوند مرا ميخوانند من هم اجابت ميكنم او بار ديگر كه مشكلش رفع شد باز بر ميگردد و گناه مينمايد، آيا او ميخواهد بار ديگر متعرض گناه شود، به عزت خودم سوگند اين بار چنان او را گرفتار كنم كه راه خلاص نداشته باشد، و پناهگاهى هم پيدا نميكند، او هر جا برود ملك من ميباشد و زمين و آسمان بمن تعلق دارد
