پ1- امام صادق عليه السّلام فرمودند: اگر كسى ظاهرش فاسد است بايد باطن او هم فاسد باشد، و هر كس باطن خود را پاك نگهدارد خداوند ظاهر او را اصلاح ميكند، و هر كس در نهان از خداوند بترسد خداوند ظاهر او را حفظ ميسازد بزرگترين فساد آن است كه آدمى از وضع خود راضى باشد و از خداوند غافل شود اين حالت از حرص و تكبر و خودخواهى و فرو رفتن در آرزوها و هوسها پديد مىآيد همان گونه پروردگار در داستان قارون بيان داشته است خداوند متعال در قرآن مجيد در باره قارون ميفرمايد: وَ لا تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ اى قارون در روى زمين فساد نكن كه خداوند اهل فساد را دوست نميدارد و اين خصلتهاى پليد در قارون وجود داشت ريشه همه اين صفات از محبت دنيا و جمع كردن مال بدست مىآيد، هواپرستى و پيروى از نفس موجب ميگردد كه اين خوىهاى پليد و زشت در انسان پديد آيند و آدمى از هواهاى نفس پيروى كند و دنبال هوسها برود مالپرستى و دنبال آمال و آرزوها رفتن و شهوتپرستى نمودن، و اظهار خوشوقتى از ستايش و تعريف ديگران از خود موجب ميگردد كه آدمى در دام شيطان گرفتار گردد و در راه او گام بردارد، و همه اينها از غفلت و فراموش كردن خدا حاصل ميگردد علاج همه اين دردها آن است كه انسان جامعه فاسد را ترك كند و از گرايش به دنيا دست باز دارد، و از عادات ناپسند خود را خلاص سازد، و شهوتها و هوسها را از خود دور كند و به ذكر خدا مشغول گردد و طاعت خدا را گردن نهد
پبايد مشقتها و ناراحتيهائى كه از طرف مردم مىآيد، و از آزار و اذيت آنها ناراحت نگردد، و خود را به خداوند نزديك نمايد و از شماتت دشمنان و دوستان و خويشاوندان نهراسد و در راه خدا ثابت بماند هر گاه اين كارها را بكنى درهاى محبت خداوند روى شما گشوده خواهد شد و خداوند نظر لطف به شما خواهد داشت و شما را مورد رحمت و آمرزش خود قرار خواهد داد، و در اينجا از زمره غافلان بيرون ميگردى و از اسارت شيطان خارج ميشوى اگر خود را پاك سازى در رحمت خداوند را پيدا ميكنى و با گروه پاكان به مقام قرب خدائى ميرسى و راه ورود به مقام كبريايى را بدست مياورى، خدائى كه بخشنده و آمرزنده ميباشد، در اين هنگام در بساط خداوندى قرار خواهى گرفت و از كرامتها و نعمتهاى او برخوردار خواهى شد و به فيض كامل خواهى رسيد
