پ1- عبد اللَّه بن مسكان گويد: امام صادق در تفسير آيه شريفه «حَنِيفاً مُسْلِماً» فرمود: يعنى خالص كه چيزى آن را از حقيقت بيرون نكند و به غرضى آلوده نسازد، و فقط براى خداوند باشد.پ 2- يونس هم در تفسير اين آيه شريفه روايت مىكند كه امام عليه السّلام فرمود: يعنى در آن از پرستش بتها خبرى نباشد.پ 3- يكى از روات از امام باقر عليه السّلام روايت مىكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: اى مردم خدا و شيطان همواره در دنيا وجود دارند، حق و باطل پيوسته با هم هستند هدايت و گمراهى هميشه مىباشند، درستكارى و ظلم، دنيا و آخرت، نيكيها و بديها پيوسته مقابل هم قرار گرفتهاند، هر كار نيكى به خداوند مربوط و هر كار زشتى به شيطان ارتباط دارد.پ 4- على بن اسباط گويد: امام رضا عليه السّلام فرمود: امير المؤمنين سلام اللَّه عليه مىفرمودند: خوشا بحال كسى كه از روى خلوص عبادت كند و دعا بخواند و دلش را
به آنچه بيند مشغول نكند و خدا را فراموش نسازد و هر چه مىشنود به آن توجه نمايد، و از آنچه ديگران بدست مىآورند محزون نگردد.پ 5- سفيان بن عيينه گويد: امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»* فرمود: مقصود اين نيست كه عمل شما زياد باشد بلكه مقصود اين است كه عمل شما حق باشد، و عمل حق آن است كه از خداوند بترسد و نيت صادق داشته باشد.
بعد از آن فرمودند: باقى ماندن در عمل خالص سختتر از خود عمل مىباشد، عمل خالص كارى را مىگويند كه جز خدا از كسى تقاضاى تقدير نكنى، نيت بهتر از عمل مىباشد و اگر چه خود نيت عمل بحساب مىآيد و بعد آيه شريفه «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ» را قرائت كردند، و شاكلته در اين جا معنى نيت مىباشد.پ 6- ابن عيينه گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم تفسير آيه شريفه «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ» چيست، فرمود: قلب سليم آن دلى است كه در آن جز خدا كسى ديگر نباشد فرمود: هر دلى كه در آن شك و يا شكى باشد آن دل ساقط مىباشد، آنها در دنيا زاهد شدند تا دلشان براى آخرت آماده گردد و به آن دل بستگى پيدا كنند.پ 7- سندى از امام باقر عليه السّلام روايت مىكند كه فرمود: هر كس چهل روز براى خداوند با اخلاص عمل كند خداوند او را در دنيا زهد عطا مىكند، و او را به بيمارىها و داروهاى آن بينا مىگرداند، و حكمت را در دل او جاى مىدهد و زبانش را به آن گويا مىگرداند.
بعد از اين آيه شريفه «إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ» را تلاوت كردند از اين جا معلوم مىشود هر كس بدعت ايجاد كند يا بر خداوند و رسول و اهل بيت عليهم السّلام افتراء بندد خداوند او را خوار مىگرداند.پ 8- ابن ابى يعفور گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در منى
براى مردم خطبه خواندندپ و اين را در حجة الوداع در مسجد خيف براى مردم القاء فرمودند رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله نخست حمد خدا را گفتند و او را ستايش كردند و بعد فرمودند خداوند چهرههائى را كه به سخنان من گوش فرا دهند سپيد كند و آن سخنان را بديگران هم برسانند.
چه افرادى كه خود را فقيه مىدانند در حالى كه از فقه خبر ندارند، و چه كسانى كه فقه را بطرف كسانى مىبرند كه از آنها فقيهتر مىباشند سه چيز فريب و نيرنگ قبول نمىكند، دل مرد مسلمان، اخلاص عمل براى خدا، و نصيحت براى رهبران مسلمانان، و در اجتماعات آنها شركت كردن.
نصيحت به امراء مسلمانان، شركت در اجتماعات آنها پشت آنها را محكم مىكند، مسلمانان برادرانى هستند كه خون آنها ضمانت يك ديگر را مىكنند، پائينترين مرد مسلمان بايد به عهد خود وفا كند، و آنها در برابر دشمنان دست واحدى مىباشند و با هم متحد هستند.پ 9- داود بن سليمان از امام رضا عليه السّلام روايت مىكند كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: دنيا همهاش نادانى است مگر جاهائى كه در آن علم باشد، علم هم سودى ندارد مگر آن اندازهاى كه به آن عمل شود، عملها هم ريائى هستند مگر آن عمل كه از روى اخلاص باشد، و اخلاص هم در خطر مىباشد و انسان بايد بنگرد پايان كارش چه خواهد شد.10- دارم از امام رضا و او از پدرانش عليهم السّلام روايت مىكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر بندهاى كه قلب خود را چهل روز براى خداوند خالص گرداند، چشمههاى حكمت از دلش بر زبانش جارى مىشود.پ 11- يكى از راويان گويد: امام صادق عليه السّلام از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت مىكند كه فرمود: هر كس سه خصلت و يا يكى از آن سه خصلت را دارا باشد در سايه عرش خداوند قرار خواهد گرفت در روزى كه سايهاى جز سايه خداوند وجود ندارد.
مرديكه از خود بگذرد و به مردم بدهد، مرديكه پايش را حركت ندهد و گامى جلو نگذارد مگر اينكه بداند خداوند از آن كار رضايت دارد و اگر نه پايش را
نگهدارد،پ مرديكه از برادر مسلمانش عيب نگيرد مگر اينكه خود آن عيب را از خود دور كند.
آدمى همواره در معرض عيبها مىباشد، او هر عيبى را كه از خود دور كند گرفتار عيبى ديگر مىشود، براى آدمى همين بس كه به كارهاى خويشتن مشغول شود از عيب ديگران خود دارى كند و زبان به بدگوئى ديگران نگشايد.پ 12- محمد بن قاسم هاشمى گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: هر يك از امت من كه صبح از جاى خود حركت كند و قصدش غير خدا باشد، او در نزد خدا ارزش و اعتبارى ندارد.پ 13- امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: اى مردم راه خدا و شيطان، حق و باطل، هدايت و ضلالت رستگارى و كجروى، دنيا و آخرت، و نيكيها و بديها همواره وجود دارند، هر چه در دنيا نيكى هست از جانب خداوند مىباشد، و هر چه بدى وجود دارد از جانب شيطان است.پ 14- عبد اللَّه بن مسكان گويد: امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه «حَنِيفاً مُسْلِماً» فرمود يعنى خالص كه هيچ شبههاى در آن نباشد.پ 15- على بن سالم گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: خداوند متعال مىفرمايد: من بهترين شريك هستم، هر كس غير مرا در كارها دخالت دهد از او قبول نمىكنم، مگر اينكه از روى خلوص باشد.پ 16- اسماعيل بن يسار گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: خداوند به شما مهربان است، از كارهاى اندك سپاس مىگويد، اگر بنده براى تقرب به خداوند دو ركعت نماز بخواند خداوند او را وارد بهشت مىكند.پ 17- جابر جعفى از امام عليه السّلام روايت مىكند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: سه نفر از خانه خود بيرون شدند و در زمين مشغول سياحت گرديدند در يكى از روزها در غارى مشغول عبادت بودند و اين غار در بالاى كوهى قرار گرفته بود.
در اين هنگام سنگ بزرگى از كوه سرازير شد و آمد دهانه غار را گرفت و راه ورود و خروج را بست، يكى از آنها به ديگران گفت: اى بندگان خدا به خداوند
سوگند كسى شما را از اينجا نمىتواند نجات دهد مگر اينكه هر كدام كه كار خالصانهاى انجام دادهايد بازگو كنيد.پ اينك بيائيد و آنچه را كه فقط براى خدا عمل كردهايد بگوئيد شما كارى كردهايد كه مبتلا به گناه شدهايد، يكى از آنها گفت: بار خدايا تو مىدانى كه من زنى را بخاطر زيبائى او دوست مىداشتم و مال زيادى را براى بدست آوردن او خرج كردم.
هنگامى كه آن زن را به چنگ آوردم و خواستم از وى كام بر گيرم ناگهان متوجه آتش دوزخ شدم، و براى ترسيدن از شما از مقابل آن برخاستم، بار خدايا اگر ميدانى كه اين كار را براى رضايت تو انجام دادم اين سنگ را از ما دور كن و در اين جا سنگ دور شد.
ديگرى گفت: بار خدايا تو مىدانى كه من گروهى را براى زراعت اجير كرده بودم، و قرار بود به هر يك از آنها نصف درهم بدهم، هنگامى كه آنها از كار خود فارغ شدند مزد آنها را دادم، يكى از آنها گفت: من كار دو نفر را كردهام و بايد يك درهم به من بدهيد، و نصف درهم را رد كرد و رفت.
من با آن نصف درهم مقدارى بذر خريدم و بر زمين افشاندم خداوند از آن بذر روزى فراوانى پديد آورد، و بعد از مدتى آن اجير آمد و نصف درهم را طلب كرد، و من به او هجده هزار درهم دادم اگر مىدانى كه من راست مىگويم، و براى ترس از تو اين كار را كردم اين سنگ را از ما دور كن، در اين جا سنگ از كنار دور شد و آنها همديگر را مشاهده كردند.
سومى گفت: بار خدايا مىدانى كه پدر و مادرم خوابيده بودند، من مقدارى شير در كاسه ريختم و ترسيدم كه اگر آن را بر زمين گذارم ممكن است خزندهاى در آن قرار گيرد، و از آن طرف نمىخواستم پدر و مادر خود را بيدار كنم، آن كاسه را همان طور در دست نگه داشتم تا آنها بيدار شدند و آن را آشاميدند.
بار خدايا اگر مىدانى من آن كار را براى تو انجام دادهام و نظر ديگرى نداشتهام اين سنگ بزرگ را از غار دور كن، در اين هنگام سنگ از در غار كنارى
رفت و راه خروج آنها باز شد، بعد از اين رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كس راست بگويد نجات ميابد.پ 18- امام صادق عليه السّلام فرمود: اخلاص همه حاصل اعمال را جمع مىكند، اخلاص كليد قبولى اعمال و امضاء رضايت خداوند را در بردارد، هر كس اعمالش مورد قبول قرار گرفت و خداوند از وى خوشنود شد او مخلص مىباشد اگر چه عملش اندك باشد.
اما كسى كه اعمالش مورد قبول قرار نگيرد مخلص نخواهد بود اگر چه عملش زياد باشد، و در اين جا بايد از داستان آدم عليه السّلام و ابليس حقيقت را آموخت، علامت قبول اعمال وجود پايدارى و استقامت و بذل آنچه مورد علاقه مىباشد، و اينكه همه حركات و سكنات بر طبق علم انجام گرفته باشد.
پس بنا بر اين مخلص روحش ذوب مىگردد، و خون دلش ريخته مىشود، و او همواره با علم و عمل خود را پابرجا نگه مىدارد و بطورى كه عامل و معمول با نفس عمل مقرون مىگردند، و هر گاه او اخلاص را درك كرد مثل اين است كه همه چيز را دريافته است.
اما اگر عامل اخلاص پيدا نكرد مانند اين است كه چيزى درك نكرده و همه را از دست داده است اخلاص موجب مىشود كه دل آدمى صاف گردد و موحدى منزه و پاك بحساب بيايد، همان گونه كه آن مرد نخستين گفت.
عاملان هلاك شدند مگر عابدان، و عابدان هم از بين رفتند مگر عالمان، و عالمان هم هلاك گرديدند مگر راست گويان، و راست گويان فانى شدند مگر مخلصان، مخلصان هم به هلاكت رسيدند مگر پرهيزگاران، و پرهيزگاران هم هلاك شدند مگر يقينكنندگان كه آنها هم در خطر هستند.
خداوند متعال به رسول خود صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خدا را عبادت كن تا آنگاه كه برايت يقين حاصل گردد، و پائينترين حد اخلاص آن است كه بندهاى به اندازه طاقت خود عمل كند و براى عملش در نزد خداوند ارج و اعتبارى قائل نگردد.
مخلص نبايد براى اعمال خود از خداوند آرزوى پاداش داشته باشد، و بايد
بداند اگر او را به حقوق عبوديت مورد سؤال قرار دهند ناتوان خواهد شد، و پائينترين مقام مخلص آن است كه از گناهان خود را سالم نگه دارد و در آخرت از آتش نجات پيدا كند، و با ورود به بهشت خود را رستگار سازد.پ 19- امام جواد عليه السّلام فرمود: بهترين عبادت اخلاص مىباشدپ و حضرت امام على بن محمد عليهما السّلام فرمودند: اگر مردم همه يك راه را بگيرند، من راه مردى را خواهم گرفت كه تنها خدا را عبادت كرد و از روى اخلاص عمل نمود.پ امام حسن عسكرى عليه السّلام فرمودند: اگر دنيا را يك لقمه كنند، و من آن لقمه را در دهان كسى قرار مىدهم كه خالصانه خداوند را عبادت مىكند خود را در برابر او مقصر مىدانم، اما اگر كافر را از آن لقمه محروم كنم تا بميرد و يا شربتى آب به او بدهم، خودم را مسرف به حساب مىآورم.پ 20- معاذ بن جبل گويد: رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله در يكى از روزها كه همراه آن جناب حركت مىكرديم و در حالى كه بطرف آسمان نگاه مىكرد فرمود: سپاس خداوندى را سزاست كه هر چه دوست مىدارد در ميان مخلوقات خود اجرا مىكند.
بعد از اين متوجه من شد و فرمود: اى معاذ عرض كردم لبيك يا رسول اللَّه، اى رهبر نيكىها و اى پيامبر رحمت فرمود: تو را حديثى گويم كه پيامبرى به امت خود حديث گفته، اگر آن را حفظ كنى در زندگى به تو سود مىدهد و اگر بشنوى و عمل نكنى نزد خداوند برهانى ندارى.
بعد از اين فرمود: خداوند متعال هفت فرشته را قبل از اينكه آسمانها را خلق كند آفريد، و در هر آسمانى يكى از آنها را مستقر كرد، و آن آسمانها را به عظمت خود بياراست، و در هر درى از درهاى آسمان يك فرشته بعنوان دربان مقرر ساخت.
حافظان نامههاى اعمال از روز تا شب نامههاى مردم را مىنويسند و كارنامههاى آنها را تنظيم مىكنند، و بعد نامه اعمال او را با خود بالا مىبرند، آن فرشته نورى مانند نور آفتاب دارد، و او به سير خود ادامه مىدهد تا به آسمان دنيا
مىرسد.پ آن فرشته اعمال او را تزكيه مىكند و آن را زياد مىشمارد در اين جا فرشتهاى مىآيد و به او مىگويد در اينجا توقف كن، و اين عمل را بصورت صاحب آن بزن، من فرشته غيبت هستم هر كس غيبت كند من نمىگذارم از منطقه من عبور كند و خداوند مرا به اين امر كرده است.
فرمود: آن فرشته روز بعد مىآيد و عمل صالحى همراه خود مىآورد و از كنار آن فرشته عبور مىكند و اعمال او را تعريف و تمجيد مىنمايد و آن را بزرگ و زياد بحساب مىآورد آن فرشته به آسمان دوم مىرسد، ملكى كه بر آسمان دوم موكل است مىگويد توقف كن و اين عمل را به صاحب آن برگردان.
صاحب اين عمل در كارهاى خود غرض دنيائى داشت، من صاحب دنيا مىباشم و اجازه نمىدهم عمل او از حدود من بگذرد فرمود: روز بعد فرشتهاى در حالى كه خوشحال است با صدقه و صلاة بطرف آسمانها مىرود.
او از نگهبان مىگذرد و به آسمان سوم مىرسد، فرشته موكل بر آسمان سوم مىگويد در اين جا توقف كن و اين عمل را بصورت صاحبش بزن، من فرشته تكبر مىباشم و مىگويد صاحب اين عمل در مجالس و ميان مردم تكبر مىكرد خداوند مرا امر كرده كه نگذارم اين عمل بالا برود.
فرمود: حافظان نامه اعمال عمل بندهاى را بر مىدارند و با خود مىبرند، آن عمل مانند ستارهاى درخشان نورافشانى مىكند و صداى تسبيح هم از آن شنيده مىشود، اين عمل را تا آسمان چهارم بالا مىبرند.
در اين جا فرشته موكل بر آسمان چهارم مىگويد: در اينجا توقف كنيد و اين عمل را به صورت و پشت صاحبش بزنيد، من فرشته عجب مىباشم، و صاحب اين عمل عجب داشت و خداوند به من امر كرده كه عمل او را به بالا راه ندهم.
فرمود: حافظان عمل بندهاى را بالا مىبرند، و اين عمل را مانند عروس آرايش مىدهند و بطرف آسمانها مىبرند، و او را از فرشته موكل بر آسمان پنجم عبور مىدهند، در اين نامه جهاد و نماز بين دو نماز نوشته شده است.
پاين نامه نورى مانند نور آفتاب دارد، هنگامى كه به نزد فرشته موكل بر آسمان پنجم مىرسيم آن فرشته گويد: در اينجا توقف كنيد، من فرشته حسد مىباشم، اين عمل را بصورت صاحب آن بزنيد و به گردنش بياويزيد.
صاحب اين عمل به كسانى كه علم ياد مىگرفتند و به طاعت خدا مشغول مىشدند حسادت مىكرد و هر گاه از كسى فضيلتى مشاهده مىنمود و يا از كسى عبادتى مىديد بر وى حسد مىبرد و از او بدگوئى مىكرد و به او ناسزا مىگفت.
رسول خدا فرمود: حافظان اعمال بالا مىروند و نامه را با خود مىبرند تا به آسمان ششم مىرسند، فرشته آسمان ششم مىگويد: من فرشته رحمت مىباشم، اين عمل را بصورت صاحبش فرو كوبيد، و ديدگان او را كور سازيد.
صاحب اين نامه اهل ترحم نبود و دلى مهربان نداشت، هر گاه يكى از بندگان خدا گناهى مرتكب مىشد و توجهى به آخرت نداشت، و يا در دنيا گرفتار ضرر و زيان مىگرديد به او شماتت مىكرد خداوند به من امر كرده اجازه ندهم نامه عمل او بالا رود.
فرمود: حافظان اعمال بالا مىروند و نامه عمل را با خود مىبرند اين نامه همهاش فقه و عبادت و تقوى مىباشد، صدائى مانند رعد و نورى مانند نور برق دارد، سه هزار فرشته با او همراهى مىكنند تا به آسمان هفتم مىرسند.
فرشته آسمان هفتم مىگويد توقف كنيد، و اين عمل را بصورت صاحبش بزنيد، من فرشته حجاب هستم و از هر عملى كه براى خدا نباشد جلوگيرى مىكنم، او مىخواست در نزد رؤسا محترم باشد و سر و صدا بلند كند و مشهور گردد خداوند امر كرده از بالا رفتن نامه او جلوگيرى كنم، زيرا در آن خلوص نيست.
فرمود: حافظان نامه عمل بندهاى را بالا مىبرند و خوشحال هم مىباشند كه در آن نامه خلق نيكو و وقار و ياد خدا وجود دارد فرشتگان هفت آسمان او را همراهى مىكنند، و از همه حجابها عبور مىكنند تا در مقابل پروردگار قرار مىگيرند.
پفرشتگان گواهى مىدهند كه او صاحب عمل صالح و دعا مىباشد، خداوند مىفرمايد شما حافظان كار بندهام بوديد و من هم مراقب او بودم و از نيت او خبر داشتم، او مرا در اين عملها در نظر نداشت لعنت من بر او باد، فرشتگان مىگويند لعنت تو و لعنت ما هم بر او باد.
راوى گويد: معاذ در اين هنگام گريه كرد و گفت: يا رسول اللَّه من چه كارى انجام دهم، رسول خدا فرمودند شما به پيامبرت اقتدا كن و يقين پيدا نما، گويد:
عرض كردم شما رسول خدا هستيد و من هم معاذ بن جبل هستم.
رسول خدا فرمودند: اى معاذ اگر در كارهايت كوتاهى مىكنى زبانت را از برادرانت قطع كن، و از حاملان قرآن سخنى نگو گناهان خود را خودت تحمل نما و آنها را بر دوش برادرانت قرار نده كارى نكنى كه خود را تزكيه كنى و برادرانت را مورد مذمت قرار ندهى.
خود را بالا قرار نده و برادرانت را پائين نياور، در كارها ريا و تظاهر نداشته باش، دنيا را به آخرت مخلوط نكن، در مجلس خود زبان به فحش و ناسزا باز نكن كه از تو دورى مىكنند، و با كسى آهسته سخن نگو در حالى كه شخص سومى در آن جا وجود دارد.
بر مردم فخر و مباهات و بزرگى نداشته باش كه نيكيهاى دنيا از تو بريده خواهد شد، با مردم بدرفتارى نكن كه سگهاى دوزخ تو را پاره پاره مىكنند، خداوند فرموده: «النَّاشِطاتِ نَشْطاً» مىدانى معنى ناشطات چيست، آنها سگهاى جهنم هستند كه گوشتها و استخوانها را پاره مىكنند.
معاذ گويد: عرض كردم يا رسول اللَّه چه كسى قدرت دارد داراى اين خصلتها باشد، فرمود: اى معاذ اينها آسان هستند براى كسانى كه خداوند براى آنها آسانى فراهم كند، راوى گويد من مشاهده كردم معاذ زياد اين حديث را مىخواند و به آن توجه مىكرد.پ 21- امام صادق عليه السّلام فرمود: همه چيز در برابر مؤمن خاشع مىباشند و همه اشياء از او مىترسند، بعد از اين فرمود: هر گاه كسى مخلص باشد و براى خداوند
كار كند خداوند همه چيز را از او مىترساند تا آنگاه كه خزندگان زمين و درندگان و پرندگان آسمان هم از او مىترسند.پ رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خداوند به صورتها و كارهاى شما نگاه نمىكند، بلكه او به نيتهاى شما مىنگرد.پ 22- ابن رئاب گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس براى خدا دوستى كند و يا براى خداوند دشمنى نمايد، براى خداوند عطا كند و يا به خاطر خداوند منع نمايد، ايمانش كامل است.پ امام صادق سلام اللَّه عليه فرمود: از محكمترين رشتههاى ايمان آن است كه براى خداوند دوست بدارى، و براى او دشمنى كنى، براى او بدهى و براى او منع نمائى.پ 23- موسى بن جعفر از پدرانش عليهما السّلام از امير المؤمنين عليه السّلام روايت مىكند كه در تفسير آيه شريفه «وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ» فرمود: اعضاء و جوارحت كه براى خداوند سجده كردند اينك جز خداوند ديگرى را طلب نكن.پ 24- رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: روز قيامت مردى را در محضر عدالت حاضر مىكنند و آن مرد در راه خدا به شهادت رسيده است، خداوند نعمتهاى خود را به او تعريف مىكند و بعد سؤال مىكند شما در دنيا چه كارى انجام دادى.
او جواب مىدهد در راه تو جنگ كردم تا كشته شدم خداوند مىفرمايد دروغ مىگوئى تو در جنگ شركت كردى تا بگويند مردى شجاع و دلير است، بعد امر مىكند او را به پشت در دوزخ بياندازند.
بعد از آن مرديكه قرآن ياد گرفته و علم و دانش فرا گرفته وارد محضر مىكنند، خداوند نعمتهاى خود را به او گوش زد مىكند و بعد مىگويد: شما در دنيا چه كارى كردى، پاسخ مىدهد علم ياد گرفتم و قرآن قرائت كردم خداوند مىفرمايد دروغ مىگوئى.
تو از اين جهت دنبال علم رفتى كه بگويند عالم هستى، و يا قرآن تلاوت كردى كه مردم بگويند قارى قرآن مىباشى. و اينها در بارهات گفته مىشد، بعد از
آن خداوند امر مىكند او را از محشر بيرون مىبرند و به جهنم مىاندازند.پ رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: كارها همه بايد با نيت باشد و هر مردى با نيت خود محشور مىگردد، هر كس هجرت او بطرف خدا و رسول باشد، پاداشش با خدا و رسول مىباشد، و هر كس براى رسيدن به مال و يا زن و يا غرضى دنيائى باشد هجرت او به همان اندازه ارزش دارد.پ رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمود: نيت مؤمن از عملش بهتر است و يا از عملش رساتر مىباشدپ رسول خدا فرمودند: مردم به اندازه نيتهاى خود محشور مىگردند.پ رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمود: جبرئيل از طرف خداوند خبر داد كه فرموده:
اخلاص يكى از اسرار من مىباشد، كه آن را در دل بندگان محبوب خود به وديعه نهادهام.پ 25- رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كس براى خداوند چهل روز عبادت كند و اخلاص داشته باشد خداوند چشمههاى دانش را از قلبش بر زبانش جارى مىكند.پ ابو جعفر جواد عليه السّلام فرمود: بهترين عبادت اخلاص است.پ امام صادق عليه السّلام فرمود: بزرگترين نعمتى كه خداوند به يك بنده عطا كرده آن است كه در دل او جز خدا ديگرى را قرار نداده است.پ حضرت زهرا سلام اللَّه عليها فرمود: هر كس عبادت خالص خود را بالا بفرستد، خداوند متعال بهترين مصلحت او را پائين مىفرستد.پ امام حسن عسكرى عليه السّلام فرمود: اگر همه دنيا يك لقمه شود و من آن را در حلقوم كسى قرار دهم كه خداوند را مخلصانه عبادت مىكند هنوز كم است، و اگر به كافر چيزى از آن ندهم تا از گرسنگى و تشنگى بميرد ولى يك شربت به او بدهم خود را اسرافكننده مىدانم.پ عيسى عليه السّلام به حواريون گفت: هر گاه يكى از شما خواست روزه بگيرد، بايد سر و محاسن خود را روغن بمالد و لبهاى خود را با روغن زيتون چرب كند تا مردم ندانند او روزه دارد، هر گاه خواست نماز بگذارد پردهها را آويزان
كند، خداوند مدح و ثنا را تقسيم مىكند همان گونه كه روزى را تقسيم مىنمايد.پ سفيان بن عيينه گويد: امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»* فرمود: مقصود اين نيست كه عمل شما بيشتر باشد، ولى بايد عمل شما حق باشد، و عمل حق هنگامى است كه از خوف خداوند انجام گرفته باشد و يا به نيتى صادق مقرون گردد.
بعد از آن فرمود: باقى ماندن بر عمل تا آنگاه كه خالص شود از عمل سختتر مىباشد، و عمل خالص آن است كه فقط از خداوند بخواهى كه از تو تمجيد كند، نيت از عمل بهتر است، متوجه باشيد كه نيت اصالت دارد و بعد اين آيه شريفه را تلاوت كردند كه «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ» يعنى بر نيت خود.پ 26- امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه «حَنِيفاً مُسْلِماً» فرمودند: يعنى خالص و چيزى آن را مشوب نكند.
