پ1- حضرت امام هادى عليه السّلام از پدرانش عليهم السّلام روايت مىكند كه مردى خدمت امام صادق عليه السّلام آمد و از فقر و تهيدستى خود شكايت كرد، امام عليه السّلام فرمود: مطلب آن طور نيست كه شما اظهار مىكنى و من اصلا تو را فقير نمىدانم، آن مرد گفت شما در باره فقر من روشن نيستى و من راست مىگويم.
امام عليه السّلام همچنان او را تكذيب مىكرد تا آنجا كه فرمود اگر كسى صد دينار به تو بدهد كه از ما برائت حاصل كنى آيا صد دينار را مىگيرى و از ما كنار مىروى، گفت: نه تا آنجا كه فرمود: اگر هزار دينار بدهند دست از اعتقاد ما بر مىدارى، گفت خير فرمود: پس حالا كه چنين است پس تو سرمايه بزرگى دارى و فقير نيستى.پ 2- ابو يوسف بزاز گويد: حضرت صادق عليه السّلام آيه شريفه فَاذْكُرُوا آلاءَ اللَّهِ* را تلاوت كردند و بعد فرمود: مىدانى معنى آلاء اللَّه چيست گفتم نمىدانم، فرمود آن بزرگترين نعمت خداوند است و آن ولايت ما اهل بيت مىباشد.
پ3- ثابت بن ابى سعيد گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: همواره تنها زندگى كنيد و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله نيز تنها زندگى مىكرد و مردم را دعوت مىكرد ولى آنها اجابت نمىكردند نخستين كسى كه دعوت او را پذيرفت على بن ابى طالب عليه السّلام بود و براى اين رسول گرامى فرمود تو از من به منزله هارون در نزد موسى هستى جز اينكه بعد از من پيامبرى نخواهد بود.پ 4- عبيد بن زرارة گويد: از حضرت صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: هيچ مؤمنى نيست مگر اينكه خداوند ايمان او را وسيله انس وى قرار داده و او بخاطر ايمانش در آرامش و سكون زندگى مىكند، و اگر چنانچه در بالاى كوه بلندى هم قرار گيرد باز به جهت ايمانش از مخالفان خود وحشتى ندارد.پ 5- ايوب بن حر گويد: حضرت صادق عليه السّلام به من فرمود: اگر كسى از شما در بالاى كوهى قرار گيرد روزى گرسنه و روزى سير شود مادامى كه بر دين خدا باشد زيانى نخواهد ديد.پ 6- فضيل از حضرت باقر عليه السّلام روايت مىكند كه فرمود: سلامتى در دين و تندرستى در بدن بهتر است از زينت دنيائى و زرق و برق آن.پ 7- حضرت صادق عليه السّلام فرمود: رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و اله فرمودند: خداوند متعال مىفرمايد هر كس بنده مؤمن مرا بيازارد به من اعلان جنگ داده است، و هر كس بنده مؤمن مرا گرامى بدارد از غضب من در امان خواهد بود.
اگر در همه زمين از مشرق تا به مغرب فقط يك بنده مؤمن و يك امام عادل داشته باشم از عبادت همه مخلوقات بىنياز خواهم شد، زمينها و آسمانهاى هفتگانه به سبب وجود آنها پايدار خواهند ماند و آن دو نفر به خاطر ايمانى كه دارند با هم مأنوس مىگردند و به ديگرى نياز ندارند.پ 8- كليب بن معاويه گويد: از حضرت صادق عليه السّلام شنيدم مىفرمود: سزاوار نيست كه مؤمن از برادر خود و يا كسى كه از رتبه وى پائينتر است وحشت داشته باشد، زيرا مؤمن به خاطر دينش عزيز و محترم است.پ 9- فضيل بن يسار گويد: بر حضرت صادق عليه السّلام وارد شدم در هنگامى كه
بيمار بودند،پ امام عليه السّلام فقط با سر اشاره مىكردند و بقيه اعضايش توانائى خود را از دست داده بودند، فرمود اى فضيل من هميشه مىگفتم اگر مردى به ولايت و امامت ما معتقد باشد باكى بر آن نيست كه در بالاى كوهى اقامت كند و در همان جا مرگش فرا رسد.
اى فضيل مردم بطرف چپ و يا راست متمايل شدند ولى ما و شيعيان ما راه راست را در پيش گرفتيم، اى فضيل اگر مؤمن صبح كند و مالك بين مشرق و مغرب گردد براى او بهتر است و اگر صبح نمايد در حالى كه اعضاء و جوارحش را بريده باشند باز براى او خير است، اى فضيل خداوند هر چه براى مؤمن پيش بياورد براى او خوب مىباشد.
اى فضيل اگر دنيا به اندازه بال مگسى نزد خداوند اعتبار داشت يك جرعه آب هم به دشمنان خود نمىداد، اى فضيل هر كس در دنيا يك چيز از خداوند طلب كند و يك راه را ادامه دهد خداوند مشكلات او را بر طرف مىكند ولى هر كسى دنبال هوى و هوسهاى خود برود و هر روز فكرى و نظرى داشته باشد خداوند هم او را به حال خود وامىگذارد و او هم هلاك مىگردد.پ 10- عبد الواحد انصارى گويد: حضرت باقر عليه السّلام فرمود: اى عبد الواحد هر گاه مردى معتقد به امامت ما بود ضرر و زيانى نخواهد ديد و مردم هر چه مىخواهند بگويند و لو بگويند او ديوانه است، و اگر با همين عقيده در بالاى كوه هم زندگى كند تا آنگاه كه مرگش فرا رسد باز هم زيان نكرده است.
