پ1- برقى به سند خود از حضرت صادق عليه السّلام روايت مىكند كه آن جناب فرمود: مؤمن در اثر ديدن مصيبتها گناهانش بخشيده مىشود، براى اينكه خوبيهاى او بسوى خداوند مىرود و مردم از آن گاهى ندارند ولى كافر در ميان مردم مشهور مىباشد، زيرا همگان از كارهاى نيك او اطلاع دارند و بطرف خداوند نمىرود.پ 2- موسى بن جعفر از پدرانش عليهم السّلام از على عليه السّلام روايت مىكند كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله اعمالش به سوى خدا مىرفت و احتياج به تقدير و سپاس مردم نداشت رسول خدا به قرشيان و اعراب و عجمى يكسان احسان مىكرد، و كدام كس به اندازه رسول خدا به مردم نيكى كرد.
ما اهل بيت هم اين چنين هستيم و كارهاى ما براى خداوند است و از مردم انتظار سپاس و تقدير نداريم، و اخيار از اهل ايمان هم مانند ما هستند و هر عملى كه انجام مىدهند براى رضاى خداوند مىباشد و خداوند پاداش آنها را مىدهد.پ 3- داود بن يزيد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن از كارهايش در دنيا تقدير نمىگردد چون كارها را مخفى انجام مىدهد و به طرف خداوند مىرود، و ليكن كافر چون كارها را علنى انجام مىدهد و در ميان مردم مشهور مىگردد بطرف خداوند صعود نمىكند.
