پ1- در محاسن (397) بسندش از امام پنجم عليه السّلام كه خدا آدميزاده را درون تهى آفريده.پ 2- و از همان (..) بسندى از زراره كه از امام پنجم عليه السّلام از تفسير قول خدا عزّ و جلّ «روزى كه زمين جز اين زمين شود 48- ابراهيم» فرمود زمين بدل بنان پاك شود كه مردم از آن بخورند تا از حساب فارغ شوند، يكى بآن حضرت گفت مردم آن روز گرفتارند و خورد و توش ندارند فرمود: خدا تعالى آدميزاده را ميان تهى آفريده و خورد و نوش بايدش، آنان آن روز گرفتارترند يا در دوزخ كه استغاثه كنند و خدا فرمايد: «اگر استغاثه كنند بدادشان رسند با آبى چون مس گداخته كه چهرهها را بريان كند چه بد نوشابه ايست- 29- الكهف».پ بيان: نان پاكيزه يعنى ساخته از مغز گندم، در نهايه گفته: نقى مخ است و در حديث است كه: مردم روز رستاخيز بر زمينى لخت محشور شوند كه چون گرده نقى است
كه نان سپيد است و چند بار بيخته شده پايان.
گويم: سخن در تأويل آيه در كتاب معاد گذشت و باز نگوئيم، مهل مس گداخته است و بقولى تهنشين روغن زيت است و بقولى چرك و خون.پ 3- در دعائم: روايت شديم كه ابرش كلبى از امام پنجم عليه السّلام تفسير آيه (تبدل الارض) را پرسيد (و پاسخ گذشته را بيان كرده تا فرموده) خدا عزّ و جلّ ميفرمايد «و فرياد زنند دوزخيان بهشتيها را كه بما برسانيد از آب و از آنچه خدا بشما روزى داده 49- الاعراف» و آنان در دوزخند و خار تلخ بدبو خورند و آب داغ گل آلود و روز رستاخيز چگونه باشند؟ راستش آدميزاده ميان تهى آفريده شده و خورد و نوش بايدش.4- در محاسن (585) بسندش از امام ششم عليه السّلام در تفسير قول خدا حكايت از موسى (پروردگارا راستش من بدان چه فرود آريم از خير نيازمندم- 24- القصص» فرمود: خواهش خوراك كرد و البته بدان نياز داشت.پ 5- در دعائم: مانندش آمده (2/ 8).
