پگويم: ان شاء اللَّه تعالى شمارهاى از اخبار را در اين باره ضمن دو باب از ابواب كتاب العشره بياوريم چنانچه خواهى دانست و بايد در اينجا پارهاى از آن را يادآور شويم.پ 1- در علل الشرائع (ج 2 ص 247) بسندش تا امام صادق عليه السّلام كه مؤمن مكفر است و زير پرده براى آنكه نيكى او بالا رود بسوى خدا عز و جل و در ميان مردم منتشر نگردد، و كافر مشهور شود زيرا نيكى او در ميان مردم منتشر گردد و بآسمان بالا نرود.پ 2- علل الشرائع بسندش از على عليه السّلام كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله زير پرده بود و نيكوئى او تقدير ميشد و نيكى و احسانش بر قرشى و عربى و عجمى همه شايان بود و احسان كى بزرگتر است از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بر اين مردم و همچنين باشيم ما خاندان زير پرده نهان و احسان ما قدردانى نشود و خوبان مؤمنان هم زير پرده باشند و احسانشان قدردانى نشود.پ 3- كافى (ج 2 ص 251) بسندش از امام صادق عليه السّلام كه مؤمن مكفر است و زير پرده، و در روايت ديگر است كه آن براى اينست كه نيكى او بآسمان برآيد، و در
ميان مردم منتشر نگردد، و كافر قدردانى شود.پ بيان: گويا مقصود از علت اينست كه چون نيكى او خالص براى خدا است و پسند او نميخواهد خدا پاداش در دنيا داشته باشد و نعمت او زير پرده ميماند تا ثواب ديگر سرايش كامل باشد، و كافر چون شايسته ثواب ديگر سرا نيست پاداش دنيا دارد چون عبادتهاى شيطان.
و بقولى اين براى آنست كه مؤمن نيكيش را از مردم نهان كند، و خود نمائى و شهرتطلبى ندارد و بسوى خدا بالا رود و در مردم منتشر نشود، و كافر آشكارا براى خودنمائى و شهرتطلبى كار كند و در مردم منتشر گردد، و خدايش نپذيرد و بدرگاه او بالا نرود.
و بقولى كارهاى نيك بسيار دارد كه جز خدا و آموختههاى وحى او ندانند زيرا نيكى او همان دادن پول و كالا نيست بلكه مانند زنده بودن مردم است بوجود او، و مانند آنها از نعمتهاى بزرگ نهانى.
و بسا گفتند: براى اينست كه مؤمن نيكى به ناتوانان و مستمندان كند كه نزد مردم آبروئى ندارند و نامور نيستند و از اين رو نيكى او زبانزد مردم نشود، و كافر به معروفترين و شاعران و مردان نامور نيكى كند و پر آوازه شود.پ اگر گويد: برخى اين توجيهات منافى است با آنچه در باب ريا خواهد آمد كه خدا تعالى كردار خالص را پديدار كند، و در چشم مردم بيش نمايد، و هر كس براى مردم كارى كند خدايش در ديد مردم اندك سازد.پ گوئيم: مىشود اين اخبار را حمل بغالب كرد و آن ديگر را بكمياب و نادر، يا اين را بمؤمن خالص و آن را بديگران، يا اين را بر عبادت مالى و آن را بر عبادت بدنى.
