پ1- در «محاسن» (515) بسندش تا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كه كرفس سبزى پيغمبرانست، در دعائم مانندش آمده.
پ2- در «دروس»: روايت است كه كرفس، مايه حفظ و پاك شدن دل است و ديوانگى و خوره و پيسى را نيست كندپ 3- در محاسن: كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:
كرفس خوراك الياس و اليسع و يوشع بن نون بود.پ 4- و از «همان» (..) بسندش تا ابو الحسن عليه السّلام كه نام كرفس را برد و فرمود: شما آن را دوست داريد و جانورى نيست جز كه خود را بدان بسايد.پ «بيان»: اين يا مدح آنست براى آنكه جانوران هم سود آن را ميدانند و بدان درمان ميكنند يا نكوهش است باعتبار اينكه زهر داران بدان سايند و زهرناكش كنند و نخست روشنتر است.پ 5- در «مكارم» (205) كه پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله به على عليه السّلام فرمود: از سفارشهاى خود كه كرفس بخور زيرا سبزى الياس و يوشع بن نونستپ و رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:
خود سبزى پيغمبرانست و ذكر شده كه خوراك خضر و الياس كرفس بوده.پ «بيان»: فيروزآبادى گفته: كرفس بفتح كاف و را، سبزى معروفى است و سودهاى كلان دارد مدرّ است و باد شكن و نفخ را برد و قلوهها و كبد و مثانه را پاك كند و سدّههاى آنها را بگشايد باه را نيرو دهد بخصوص تخم كوبيده آن با شكر و روغن اثر عجيبى دارد چون سه روز خورده شود و براى جنين وزن آبستن و غشيها زيان دارد.
