پ1- در خصال (53) بسندش از امام ششم عليه السّلام كه شستن ظرف و روفتن آستانه خانه روزى آورند.
در دعوات راوندى مانندش آمده.پ 2- در قرب الاسناد (221) بسندش تا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كه سرهاتان را با گل مصر نشوئيد و در گل پخته آن مخوريد كه مايه خوارى و غيرت برانداز است گويد:
بامام رضا عليه السّلام گفتيم اين را رسول خدا فرموده؟ فرمود: آرى.پ 3- در عيون (2 ر 136) بسندش از عبد اللّه بن صالح هروى كه چون امام رضا بسوى مأمون بيرون شد و از نيشابور بدر آمد و رسيد نزديك ده سرخ- تا گويد چون به سناباد در آمد پشت بكوهى داد كه از آن ديگ ميساختند و گفت: بار خدايا آن را سودمند ساز و بركت بده در آنچه در آن نهند و از آن تراشند، و چند ديگ از آن برايش تراشيدند و فرمود: آنچه من خورم جز در آن پخت نشود، و كم خوراك بود و مردم از آن ره يافتند بدان كوه از آن روز و بركت دعايش در آن روشن شد.پ 4- در دعوات راوندى: بسندش از ابن بزيع كه به ابى جعفر عليه السّلام وارد شدم و او سركه و زيت را در كاسه سياهى ميخورد كه در ميانش قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ نوشته بود- الخبر- دلالت دارد كه نوشتن قرآن بطريق اولى نامها و دعا در ظرف خوراك جائز است.
