پ1- در محاسن (525) بسندى كه برآورده تا گفته: هيچ كسى نيست جز كه در او ريشهاى است از خوره و راستى كه شلغم آن را آب ميكند، و در حديث ديگر امام ششم فرمود: كسى نيست جز كه در او ريشه خوره است شلغم را در فصل خود بخوريد تا آن را براندازد، و در حديث ديگر (همين مضمون را آورده).پ 2- و از همان: (بسند ديگر همين مضمون را آورده) و از همان: مانندش آمده.پ 3- و از همان (..) بسندى از امام ششم عليه السّلام كه شلغم را باشيد و آن را بخوريد و پيوسته داريد و از نااهل نهان داريد، زيرا كسى نيست جز در او ريشه خوره هست و با خوردن آن آن را آب كنيد.پ 4- در كافي (6/ 372) بسندش از امام ششم عليه السّلام كه شلغم را باش و بخورش زيرا كسى نيست جز كه ريشه خوره دارد و آن را آب كنيد.پ بيان: ريشه خوره كنايه از غلبه سوداء است كه مايه خوره است و شلغم كه گرم است در آخر درجه دوم و تر است در درجه يكم و مخالف طبع سوداء است از طغيانش باز ميدارد.
