پ1- در مكارم: از علي عليه السّلام كه: عناب تب را ببرد- 199-پ 2- از ابن ابى خضيب (حسين خ ب) كه چشمم سفيد شد، و چيزى با آن نميديدم، امير المؤمنين عليه السّلام را در خواب ديدم و گفتم: آقايم بمن رسيده آنچه بينى، فرمود: عناب بستان و بكوب و بچشم بكش، گرفتم و با هسته آن كوبيدمش و بچشم كشيدم و تيرگى چشمم واشد، و ديدم درست است.پ 3- امام صادق عليه السّلام فرمود: فضل عنّاب بر ميوهها چون فضل ما است بر مردم.پ بيان: در عجائب المخلوقات گفته: عناب درخت معروفى است، برگش براى درد چشم گرم خوبست و ميوهاش خون را ميكشد چنانچه پندارند، تا گفتهاند بسيدن آن هم همين عمل را دارد، و چون خواهند آن را از شهرى بشهرى برند باركش آن را عوض كنند تا خون يك دابّه را نكشد.
جالينوس گفته: خون را نكشد بلكه غليظ كند- پايان- ابن بيطار از قول مسيح گفته: گرم و تر است در نيم درجه 1 و گرميش بيش از ترى است، و چون نوش شود يا خورده شود خلط خوبى پديد كند، و تندى و سوزش خون را آرام كند و براى سرفه و برآمدگى گلو و درد قلوه و مثانه و درد سينه و سوزشش خوبست، و برگزيدهاش دانه درشت است و خوردنش پيش از غذا بهتر است.
