اخبار باب
پ1- ثواب الاعمال: تا رسول خدا (ص) فرمود: هر كه با عصاى بادام تلخ بسفر رود و اين
آيه را بخواند (22 سوره القصص):پ وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْيَنَ- تا فرمايد وَ اللَّهُ عَلى ما نَقُولُ وَكِيلٌ. خدايش از هر درنده آزارنده و هر دزد تجاوزگر، و هر نيشدار نگهدارد تا بخاندانش برگردد و بمنزلش و همراه او هفتاد و هفت فرشته بدرقه باشند كه برايش آمرزش خواهند تا برگردد و آن عصا را وانهد.پ و رسول خدا (ص) فرمود: عصا برداشتن فقر را ببرد و شيطان را دور كند.پ و فرمود (ص): آدم (ع) بسختى بيمار شد و دچار هراس گرديد و از آن به جبرئيل شكوه كرد و وى گفتش يكى از آن را ببر و به سينه خود بچسبان و انجام داد و خدا هراس او را برد و فرمود: هر كه خواهد زمين را درهم عصاى بادام تلخ برگيرد.پ 2- امان الاخطار: روايت از ائمه (ع) است كه فرمودند: چون يكى از شما سفر خواهد با خود عصا از درخت بادام تلخ بردارد و اين حروف را در برگى نويسد و درون عصا نهد و آن حروف
سلمحلس وه به لهون باذن الله ناويه صاف 5 يقسامه ه
باشند.پ 3- ثواب الاعمال: تا امام ششم (ع) فرمود: من ضامنم كه هر كه با عمامه از خانهاش بيرون رود سالم بدان برگردد.پ 4- همان: تا امام كاظم (ع) فرمود: من ضامنم براى هر كه از خانهاش بسفر ميرود و عمامه و تحت الحنك بسته باشد كه دچار دزدى و غرق و آتشسوزى نشود.پ 5- قصص الأنبياء: تا وهب گفت: دانشمندان بنى اسرائيل از خرد و كلان با عصا راه ميرفتند تا مبادا كبر فروشند.پ 6- محاسن: تا حماد بن عثمان كه بامام ششم (ع) گفتم: سفر در روزهاى بد چهارشنبه و ديگر آنها بد است؟ فرمود: سفرت را با صدقه شروع كن و آيه الكرسى را بخوان چون پيشت آيد.پ 8- كتاب عتيق: دعاء عصا:
بسم الله الرحمن الرحيم و صلى الله على محمد النبى و آله ائمه الهدى، رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ، وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْيَنَ قالَ عَسى رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَواءَ السَّبِيلِ كتاب الله كله بين يدى و عن خلفى و عن يمينى و عن شمالى و من فوقى و من تحتى و محيطابى بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ يا مُوسى أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ حامل كتابى هذا اقبل الله الاعظم ياه ياه بالله بالله بالله بالله بالله بالله يا منشئ السحاب الثقال و صلى الله على محمد النبى و آله.
پ9- محاسن: تا امام باقر (ع) كه شيوه على بن الحسين (ع) بود كه چون عازم سفر به
يكى از املاكش ميشد سلامت خود را با صدقهاى كه ميسر بود از خدا عز و جل ميخريد در آن وقت كه پا بركاب مينهاد و چون خدا سالمش ميداشت و برميگشت خدا را سپاس ميكرد و بدان چه فراهم ميشد شكر مينمود.پ و بروايتش تا عبد الرحمن بن كثير كه گفت نزد امام باقر (ع) بودم كه مردى از شيعه نزد او آمد براى وداع و رفتن بسوى عراق آن حضرت دستش را گرفت و آنچه پدرش ميكرد باو باز گفت گويد: آن مرد با حضرتش وداع كرد و رفت و خبر آمد كه راه را بر او بريدند و من آن را با آن حضرت گزارش كردم فرمود:
سبحان الله
آيا منش پند ندادم؟ گفتم: چرا سپس گفتم:
قربانت چون من اين كار كردم آن صتعه سفر را بحساب زكات در شمار آورم؟ فرمود: نه، و اگر خواهى از حق معلوم بحساب آور (كه خدا فرموده فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ).پ 10- همان: تا سفيان بن عمر گويد: من ستارهشناس بودم و طالع را مىشناختم و هراسى در دلم مىافتاد و از آن بامام ششم (ع) شكوه كردم، فرمود: چون بد دل شدى باول مستمندى كه رسيدى صدقه بده و گذر كن كه خدا عز و جل آن را از تو دفع كند.پ 11- محاسن: تا يكى از دو امام فرمود: بود پدرم كه چون روز چهارشنبه آخر ماه يا هر روزى كه سفر را بد ميدانستند سفر ميكرد چون محاق و خبر آن صدقهاى ميداد و سفر ميكرد.پ 12- همان: تا امام هفتم (ع) (مضمون شماره 4 را آورده).پ 13- مكارم: از پيغمبر (ص) در سفرهاش جدا نميشدند، شيشه عطر و سرمهدان و مقراض و آينه و مسواك و شانه، و در روايتى با آن حضرت نخ و سوزن و پينهزنى و بند نعلين بود و جامهاش را ميدوخت و نعل خود را پينه ميزد.پ 14- مكارم الاخلاق: تا امام ششم (ع) فرمود: صدقه بده و هر روزى خواهى سفر كن.پ از حماد بن عثمان كه بامام ششم (ع) گفتم: در روزهاى بد سفر بد است مانند روز چهارشنبه و جز آن؟
فرمود: سفرت را با صدقه شروع كن و هر گاه پيشامد سفر كن، و آيه الكرسى بخوان و چون پيشامد حجامت كنپ از ابن ابى عمير شكايت بامام كاظم (ع) (مضمون شماره 10 را آورده)پ از امام ششم (ع) كه فرمود: هر كه در صبح صدقهاى دهد خدا بدى آن روز را از وى جلو گيرد.پ از كتاب محاسن (مضمون شماره 11 را آورده).پ و از محمد بن مسلم (مضمون شماره 9 را آورده). و از آن حضرت كه فرمود: چون قصد سفر كنى سلامت خود را از خدا عز و جل بخر
بدان چه فراهم باشد و بدلت نشيند و سفر كن و بگو: بار خدايا من سفرى چنين و چنان در سر دارم و سلامتم را از تو در اين سفر با اين مبلغ از تو خريدم و آن را بجاى خوب بنه و مانند آن را در رسيدن از راه بجا آور براى شكر خدا.پ و از كتاب فردوس تا رسول خدا (ص) كه فرمود: آيا درماند كسى از شما كه عصائى كه تهش پيكانى دارد برگيرد كه چون خسته شود بدان تكيه كند و آب بدان برآورد و با آن آزار دهنده راه را براندازد، و نيشدارها را بكشد و يا درنده نبرد كند و در بيابان پهناور آن را در قبله نماز خود بنهد.پ و از رسول خدا (ص) كه فرمود: عصا با خود داشتن نشانه مؤمن است و روش پيغمبران.پ و از ام سلمه است كه رسول خدا (ص) فرمود: راه رفتن با عصا تواضع است و بهر گام هزار حسنه دارد و هزار بالا رفتن درجهپ و از امير مؤمنان (ع) (مضمون شماره 1 را آورده).پ و رسول خدا (ص) فرمود: عصا داشتن فقر را ببرد و شيطان را دور سازد.پ و فرمود: هر كه طى الارض خواهد عصاى بادام تلخ با خود دارد.پ و فرمود (ص) عصا برگيريد كه روش برادرم پيغمبر (ص) است، و بنى اسرائيل از خرد و كلان، با عصا راه ميرفتند كه متكبر نباشند.پ 15- خصال در اربعمائه: امير مؤمنان (ع) فرمود: چون كسى از شما بسفر رود بگويد:
بار خدايا توئى يار در سفر و كمك باربر، و خليفه در اهل و مال و فرزند، و چون منزل كرديد بگوئيد: بار خدايا ما را منزلى با بركت بده كه تو بهتر پذيرا كنى،پ و فرمود: هر كه از شما در هر جا ميگردد خود را وقف شما كرده و گمشده را راه نمايد و پاكش گريزان را نگاه مىداردپ و فرمود: هر كه از شما از شير بر خود و گوسفندش ترس دارد خطى بگرد آنها كشد و بگويد:
پروردگار دانيال و چاه و پرورنده شير درنده مرا و گوسفندم را حفظ كن.
و هر كه از شما از كژدم ترسد اين آيات را بخواند:
سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ، يا إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ، إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ.پ 16- قرب الاسناد: از على بن جعفر كه مردى نزد برادرم موسى آمد و گفتش قربانت ميخواهم بفلان سو بروم برايم استخاره بياموز كه اگر آن سو خوب است خدا برايم فراهم كند و اگر بد است مرا از آن بگرداند، فرمودش برايت لازم است كه بدان سو سفر كنى؟ گفتش:
آرى فرمود: بگو: بار خدايا برايم چنين و چنان مقدر كن و آن را برايم خير ساز، كه تو بر آن توانا شوى. 17- فقه الرضا: چون قصد سفر كنى خانوادهات را جمع كن و دو ركعت نماز بخوان و
بگو: بار خدايا: دينم و خودم و خاندانم و فرزندانم را بتو ميسپارم.پ 18- مكارم الاخلاق: چون پيغمبر سفر ميكرد، شانه و مسواك و سرمهدان بر ميداشت.پ 19- امان الاخطار: روايت كه چون كسى سفر خواهد خوبست غسل كند و در نزد آن بگويد:
بسم الله و بالله و على مله رسول الله و الصادقين عن الله صلوات الله عليهم اجمعين
بار خدايا دلم را پاكدار و بدان شرح صدرم ده و بدان گورم را روشن كن، بار خدايا آن را نور و طهورم ساز و پناه و درمان از هر درد و آفت و آسيب و بدى از هر چه ترسم و در حذرم، و پاك كن دلم و اندامم و استخوانم و مويم و تنم و مغزم و عصبم را و هر آنچه زمين از من بر خود بردارد بار خدايا آن را گواه من ساز در روز نياز و ندارى و بىچيزيم اى پرورنده جهان كه تو بر هر چه توانائى.پ 20- همان: در روايتى منقول ديديم كه چون پيش از سفر صدقه دهد گويد: بار خدايا من با اين صدقه سلامت خودم و سفرم و هر چه همراه دارم خريدم مرا و هر چه با من است سالم دار و بخوبى و خوشى بمقصد برسان، و پس از صدقه هم وارد است:
لا اله الا الله الحليم الكريم، لا اله الا الله العلى العظيم سبحان الله رب السموات السبع و رب الارضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش العظيم وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ و صلى الله على محمد و آله الطيبين الطاهرين.
بار خدايا پناهم باش از هر جبار لجبازى و از هر شيطان سركشى بنام خدا درآيم و بنام خدا برايم، بار خدايا در جلو فراموشى و شتابم آورم بنام خدا و آنچه خدا در اين سفرم خواهد يادم باشد يا فراموش، بار خدايا توئى ياور بر همه امور و توئى يار در سفر و خليفه در خانواده، بار خدايا سفر را بما آسان كن و زمين را براى ما در نورد، و ما را بطاعت خود و رسولت بدار، بار خدايا باركش ما را به دار و در آنچه بما روزى كنى بركت بدار و نگهدارمان از عذاب نار، بار خدايا بتو پناه بريم از رنج سفر و ناكامى بازگشت و بدى منظره اهل و مال و فرزند، بار خدايا توئى بازويم و يارم، خدايا برگير از من دورى و سختى آن را و يارم باش و بخوبى جانشينم در خانوادهام و لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظيم.
و چون خواهد بيرون رود دو ركعت نماز بخواند، ركعت يكم با يك حمد و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و دوم با حمد و سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ و بسا كه سوره الفتح يا پارهاى از آن را بركعت يكم و سوره النصر را بدوم پيوندد و در قنوت دعاء سلامتى بخواند و پس از نماز تسبيح فاطمه زهراء (ع) و اين دعاء وارد را بخواند:
بار خدايا من امروز خودم و اهل و مال و فرزند و هم كيشان حاضر و غائبم را بتو ميسپارم
پخدايا ما را حفظ كن و محفوظ بدار، بار خدا ما را در رحمتت گرد آور و فضلت را از ما بر مدار كه ما بتو رو آورديم، بار خدا بتو پناهيم از رنج سفر و بد آمد برگشت و بدحال بودن اهل و مال و فرزند در دنيا و آخرت بار خدا اين توجه بتو براى خواست رضاى تو است و تقرب به درگاهت بار خدا مرا بدان چه از تو آرزومند و اميدوارم هم از اوليائت برسان يا ارحم الراحمين.
و اگر خواهى باز بگو: بار خدايا من در اين راه خود جز بتو اعتماد ندارم و اميدى نبستم و بجز نيرو و چاره سازيت توجه ندارم براى خواستن رضا و رحمتت و درگيرى با ثوابت و آرامش بسود خوبت، و تو داناترى بدان چه در اين راه برايم دانستى كه خوش دارم يا بد، بار خدايا از من بگردان هر مقدارى از بلاء و گرفتارى را و مرا در پوشش رحمت و لطفت بدار و در عفو و سعه رزق و كمال نعمتت و كل عافيتت، و مرا توفيق ده بهمراهى خواست خود با دلخواهم و آرزوهايم، و از من باز دار آنچه را از آن حذر دارم يا ندارم در باره خودم آنچه كه تو بدان داناترى از خودم، و آن را خير دنيا و آخرتم ساز با آنچه از خواستم از سرپرستى بازماندههايم از فرزند و اهل و مال و برادران و همه وابستگان بهتر از آنچه سرپرستى كنى نسبت بمؤمنان غائب در پوشش و هر عورت، و حفظ از هر محذور و جلوگيرى از هر بدى با كمال آنچه برايم فراهم كنى برايم از رضا و شادى در دنيا و آخرت، سپس مرا بدار بذكر و شكر و طاعت و عبادتت تا رضاى خود و بالاتر، بار خدايا امروز بتو سپردم دين و خودم را و مال و اهل و نژاد و همه برادرانم را، بار خدا حاضر و غائب ما را حفظ كن بار خدايا ما را نگهدار و محفوظ بدار، بار خدايا ما را در پناه خود بدار و نعمتت را از ما مگير و هر نعمتى و عافيتى و فضلى داريم دگرگون مساز.پ و روايت است كه چون خواهى در وقت بد سفر كنى بخوان سوره حمد و معوّذتين و آيه الكرسى و سوره قدر و آخر سوره آل عمران (از آيه 190) إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ تا آخر سوره و آنگاه بگو:
بار خدايا يورش يورش بر از تو است و بخشش بخشنده از تو، و هيچ جنبش جنبنده نباشد جز از تو و نه نيروى نيرودار جز از تو- از تو خواهم ببرگزيده خلق و بهترين آفريدهات محمد پيغمبرت و خاندان و نژادش (ع) كه بر او و بر آنها رحمت فرستى و شر و زيان اين روز را از من بگردانى و خير و بركتش بمن رسانى، و در برگشتم برايم بخواه حسن عافيت و رسيدن بدوستى و پيروزى و آرزو را، و دفع سركش گمراه و هر توانا بر آزارم را تا در زير سر و حفظ از هر بلاء و نقمت باشم و مرا از مخلوق امن و آسودگى عوض ده و از هر بد آمد در آن آسايش تا هيچ جلوگيرى مرا از مقصدم باز ندارد، و هيچ آزارى از بندگان بر درم نكوبد زيرا
تو بر هر چه توانائى، و هر كارى بتو برگردد، اى كه مانندى ندارى، و شنواى و بينا است.پ روايت ديگر در نماز وداع با خانواده چهار ركعت با تضرع بسندى كه مردى آمد نزد پيغمبر (ص) و گفت: قصد سفرى دارم و وصيت خود را نوشتم ميفرمائى بكدام از سه كس آن را بدهم، پدرم يا پسرم يا برادرم؟ فرمود: كسى كه بار سفر بسته جانشينى در خاندانش ننهد بهتر از چهار ركعت كه در خاندانش بجا گذارد، در هر ركعتى سوره حمد بخواند و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و بگويد: بار خدا من بدينها بدرگاهت تقرب جستم و آنها را خليفه من ساز در اهل و مالم و آن جانشين وى شود در اهل و مال و خانهاش تا برگردد بخاندانش.پ 21- همان: تا اينكه گفته: چون پيغمبر (ص) سفر ميكرد با خود پنج چيز برميداشت آينه، سرمهدان، چنگال (بشرحى در پاورقى ص 239) و مسواك و شانه، و در روايت ديگر مقراض.پ چون رو بسفر كنى سه بار بگو:
بالله أخرج و بالله ادخل و على الله توكل
، خدايا بدين راه كه ميروم خوبى بر من بگشا و بخوبى بسررسانش، و حفظم كن از هر جاندارى كه در چنگ تو است راستى پروردگارم در راه راست است، زيرا هر كه با اخلاص آن را گويد بسا كه از خاصان باشد و بسلامت اندر است نه ندامت و چون بدر خانه رسيدى آن را بگو كه امام كاظم (ع) در روايتى فرموده كه چون كسى از شما آهنگ سفر كند بر در خانهاش رو براهى كه بدان توجه دارد بايستد و سوره حمد را بخواند در پيش رو در سمت راست و چپ و آيه الكرسى بخواند در اين سه سو سپس گويد: بار خدا مرا نگهدار و هر آنچه با من است، مرا سالم دار و آنچه با من است و مرا برسان و آنچه با من است بطور خوبى، كه البته خدايش با هر چه با او است حفظ كند و او را با هر چه با او است سالم دارد، سپس به صباح (راوى حديث) فرمود:
آيا نديدى كه كسى خودش محفوظ ماند و آنچه با او است محفوظ نماند، و خودش سالم ماند و آنچه با او است سالم نماند و خودش برسد بمقصد و آنچه با او است نرسد، گفتم آرى، قربانت.پ گويم: روايت داريم تا امام رضا (ع) كه فرمود چون از منزلت بدر شوى براى سفر يا در حضر بگو:
بسم الله آمنت بالله و توكلت على الله ما شاء الله و لا حول و لا قوه الا بالله
و شياطين برخورند فرشتهها بروى آنها زنند و گويند: راهى بدو نداريد با اينكه نام خدا برده و بدو ايمان آورده و توكل كرده و گفته:
ما شاء الله لا حول و لا قوه الا بالله.
پگويم: روايت داريم تا ابى خديجه كه چون امام ششم (ع) از منزل بيرون شدى ميگفت:
اللهم خرجت اليك و لك اسلمت و بك اسلمت و بك آمنت و عليك توكلت
.
پ بار خدايا بركت ده در اين روزم و برسان قوتش را و يارى و پيروزى و پاكى و هدايت و بركتش را و بگردان از من شرش و شر هر چه در آنست.
بسم الله و الله اكبر و الحمد لله رب العالمين
بار خدايا بيرون شدم و بدان مرا بركت ده و سود بده، و چون بمنزلش در آمدى مانند آن را گفتى.پ گويم: بروايتى تا امام باقر (ع) كه فرمود: هر كه چون از در خانه بيرون رود گويد پناه برم بدان چه پناه برند فرشتهها از شر اين روز تازه كه چون خورشيدش غروب كند برنگردد از شر خودم و شر ديگرى و از شر شياطين و از شر دشمن اولياء خدا و شريرى و آدمى و از شر هر درنده و هر گزنده و از شر هر حرام كارى، و پناه دهم خود را بخدا از هر بدكارى جز كه خدايش آمرزد و توبه از آن پذيرد، و مهمش را بس باشد، و از بديش جلو گيرد، و از شرش نگهدارد.پ گويم: بروايت تا امام ششم (ع) كه چون از منزلت بدر شوى بگو:
بسم الله توكلت على الله لا حول و لا قوة الا بالله
بار خدايا من از تو خواهم خير آنچه برايش بدر شدم و بتو پناهم از شر آن بار خدا وسعت ده بر من (از فضلت و كامل كن بر من) نعمتت و بكارم گير در طاعتت، و شوقم ده در آنچه نزد تو است و جانم بستان بر ملت خودت و ملت رسولت (ص).پ گويم و در حديث ديگر تا امام باقر (ع) كه هر كه در خروج از منزلش گويد:
بسم الله حسبى الله توكلت على الله
. بار خدا از تو خواهم خير همه امور مرا و بتو پناهم از رسوائى دنيا و عذاب آخرت خدا هر مهم دنيا و آخرتش را كفايت كند.پ گويم: و روايت است كه چون بر در خانهاش ايستد تسبيح زهراء (ع) گويد و حمد و و آيه الكرسى بخواند چنانچه پيش گفتم و بگويد: بار خدا بتو رو كردم و ترا سرپرست خاندانم و مالم و آنچه بمن دادى كردم، من بتو اعتماد كردم مرا نوميد مساز اى كه نوميد نكند هر كه قصد او كرد و ضايع نكند هر كه او را حفظ كرد اللهم صل على محمد و آل محمد مرا حفظ كن در آنچه از آن غيبت كردم و مرا بخود وامگذار اى ارحم الراحمين، بار خدا مرا برسان بدان چه رو كردم، و مقصودم را فراهم ساز، و عباد و بلادت را برايم مسخر كن و بمن روزى كن زيارت پيغمبرت و وليت امير مؤمنان و ائمه از فرزندانش را (ع) و همه خاندانش را عليه و عليهم السلام و در هر حال بمن كمك ده و مرا بخود وامگذار و نه بديگرى تا خسته شوم و هلاك گردم، و از تقوى توشهام ده و بيامرزم در آخرت و اولى، خدايا مرا وجيهتر رو آوران بخودت گردان.
و باز بگويد:
بسم الله و بالله و توكلت على الله و استعنت بالله و الجات ظهرى الى الله و فوضت امرى الى الله رب امنت بكتابك الذى انزلت و نبيك الذى ارسلت
لانه لا يأتي بالخير الهى الا انت، و لا يصرف السوء الا انت، عز جارك و جل ثنائك و تقدست اسماؤك و عظمت آلاؤك و لا اله غيرك.
پكه روايت است هر كه بامداد از خانهاش بدر شود و اين دعاء را بخواند بلا نبيند تا شب كه بمنزلش برگردد، و همچنان هر كه شب بدر شود و آن دعا بخواند بلائى بدو دچار نشود تا صبح كه بمنزلش برگردد.پ گويم: به برخى از آنچه روايت داريم در اين حال اكتفاء كرديم تو از آنها بگو هر چه را حال و وقتت سازگار باشد كه مردم در همت و اهمال گونه گونه باشند.پ دعوات راوندى: از امام صادق (ع) كه ضامنم هر كه از خانهاش عمامه پوشيده بدر شود سالم بدانها برگرددپ و پيغمبر (ص) بنقل از جبرئيل فرمود: هر كه چون سفر خواهد دو سمت در خانهاش را بگيرد و يازده بار سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ را بخواند خدا پاسبان او است تا برگردد.پ و فرمود (ص) چون كسى سوار مركبش شود بنام خدا فرشته دنبالش سوار شود و او را حفظ كند تا پياده شود و اگر نام خدا نبرد شيطانى بدنبالش سوار شود.پ و امام صادق (ع) فرمود: چون سفر خواهى پا در ركاب منه تا صدقهاى بدهى كم يا بيش معلى گويد گفتم يا ابن رسول الله كم چند است و بيش چند؟ فرمود: از يك گرده نان تا بيشتر و هر چه بيشتر باشد حاجت بر آورتر است.پ 22- و گفتند (ع): چون سفر خواهى وضوء نماز بگير و خاندانت را گرد آور و دو ركعت نماز بخوان و پس از سلام بگو: بار خدا از هم اكنون خودم و خاندانم را بتو سپردم، بار خدايا توئى يار و توئى خليفه و چون گام بر در نهى بگو:
بسم الله آمنت بالله توكلت على الله ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ.
پ23- نهج البلاغه: از سخن آن حضرت است (ع) هنگام رفتن بسوى شام: بار خدايا بتو پناهم از رنج سفر و سختى برگشت و بدى منظره در خودم و خاندانم و فرزندانم بار خدايا توئى يار در سفر و خليفه در اهل جز تو نتواند هر دو باشد زيرا آنكه بر جا مانده يار نباشد و آنكه همراه است بر جا نباشد.پ سيد رضى (رضي الله عنه) گفته: آغاز اين سخن از رسول خدا (ص) روايت است و دنبالش آورده سخنى هر چه بليغ و كاملش كرده به بهتر كلامى كه فرمود: كه هر دو نتواند جز تو باشد.پ 24- خصال: در اربعمائه كه امير مؤمنان فرموده: چون يكى از شما در سفرى رود بگويد بار خدا توئى يار در سفر و كمك باربر، و خليفه در اهل و مال و فرزند، و چون بمنزل رسيد
پبگوئيد: منزل ما را مبارك كن كه بهترين پذيرا كنىپ و فرمود: چون يكى از شما در سفر گم شود يا بر خود ترسد فرياد كشد: اى صالح بدادم برس كه در برادران پرى شما صالح نامى است كه در بلاد بگردد براى شما خود را وقف شما كرده و چون آواز را بشنود پاسخ دهد و گمشده را راه نمايد و پاكش او را برايش نگهدارد.پ و فرمود: هر كدام شما از غرق شدن بترسد بخواند بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (آيه 41 سوره هود) بسم اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ (و آيه 67 سوره الزمر) ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ.پ 25- قرب الاسناد: تا ابن اسباط كه بامام كاظم (ع) گفتم: چه ميفرمائى از صحرا بروم يا دريا راه ما بيمناك و پر خطر است؟ فرمود: از صحرا برو سپس فرمود: برايت مانعى نيست كه بمسجد رسول خدا (ص) روى و دو ركعت نماز در جز وقت فريضه بخوانى و صد بار از خدا خير بخواهى، اگر بدريا شدى همان را بگو كه خدا تبارك و تعالى فرموده:
ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ، و اگر دريا طوفانى شد بگوئى
بسم الله اسكن بسكينه الله وقر بوقار الله و اهداء باذن الله و لا حول و لا قوه الا باذن الله.
گفتيم: خدايت شايسته دارد سكينه چيست؟ فرمود: بادى كه از بهشت برآيد بنگار آدمى و بوى خوش و همانست كه بابراهيم (ع) فرود شد و گرد اركان كعبه ميگشت و پايهها را مينهاد گفتيم آن از همانست كه فرمود: (248 سوره البقره) و فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسى وَ آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِكَةُ. فرمود: آن سكينه در تابوت بود و در آن طشتى بود كه دل پيغمبران را در آن شستشو ميكردند، و تابوت ميگرديد در بنى اسرائيل همراه پيغمبران، سپس بما رو كرد و فرمود: تابوت شما چه باشد؟ گفتيم سلاح، فرمود راست است آن تابوت شما است.
سپس فرمود: اگر براه صحرا رفتى بگو آنچه را خدا فرموده (3 سوره الزخرف) پاك است آنكه فراهم كرد براى ما اين را و نبوديم، نزديك كن آن و راستش ما بسوى پروردگارمان باز گرديم كه راستى بندهاى نباشد آن را بگويد و از شتر يا مركب خود بزمين افتد و زيانى بيند بفرمان خدا و فرمود: چون از منزلت بدر شدى بگو:
بسم الله آمنت بالله توكلت على الله لا حول و لا قوه الا بالله
كه فرشتهها بروى شياطين زنند و گويند: نام خدا برده و ايمان بخدا آورده و توكل بر خدا كرده و گفته:
لا حول و لا قوه الا بالله.
