اخبار باب
پ1- خصال: در اربعمائه على (ع) فرمود: چون ببازار رويد پر خدا را ياد كنيد و در آنجا كه مردم در كارند كه آن كفاره گناهانست و فزونى حسنات و در غافلان نوشته نشويد، و فرمود: چون هر چه خواستيد از بازار خريديد هنگامى كه وارد بازار شويد بگوئيد:
اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله.
بار خدايا بتو پناهم از داد و ستد زيانبار، و قسم دروغ و بتو پناهم از بوار أيِّم (يعنى كساد زن بىشوهر و آن كنايه از كساد كالا است).پ 2- عيون: تا رسول خدا (ص) فرمود: هر كه در ورود ببازار گويد:
سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله وحده لا شريك له له الملك و له الحمد يحيى و يميت و هو حى لا يموت و هو على كل شىء قدير.
به شمار هر چه خدا تا روز قيامت آفريند باو اجر دهند.پ 3- امالى طوسى: تا امام صادق (ع) كه ميفرمود: هر كه در ورود ببازار گويد:
اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا عبده و رسوله.
بار خدايا بتو پناهم از ستم و گناه و زيان خدا بشمار هر چه در آن بازار است از زبان
و بىزبان حسنه نويسد.پ 4- محاسن: از امام باقر (ع) فرمود: هر كه ببازار رود و بشيرين و تلخ و ترش آن نگاه كند بايد بگويد:
اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و ان محمدا عبده و رسوله.
بار خدايا من از تو خواهم بخشش و بتو پناهم از ستم و زيان و گناه.پ 5- همان: تا امام ششم (ع) فرمود: هر كه در بازار (شهادت نماز را گويد) خدا برايش هزار هزار حسنه نويسد.پ 6- همان: تا امام ششم كه در بازار جماعت و مسجد دشمنان ائمه درآيد و يك بار گويد:
اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و الله اكبر كبيرا و الحمد لله و سبحان الله بكره اصيلا و لا حول و لا قوه الا بالله و صلى الله على محمد و اهل بيته
برابر است با يك حج پذيرفته.پ 7- فقه الرضا: چون كالا يا جنس يا كنيز يا دايه خريدى بگو: بار خدايا خريدم براى روزى از تو روزى برايم در آن بنه، بازار خدا يا فضل تو را در آن خواهم در آن برايم فضل بنه بار خدايا در آن خير و بركت و فراوانى روزى خواهم در آن برايم روزى فراوان و سود خوب گوارا بنه تا سه بار گويد.پ 8- همان: چون بمالى رسيدى بگو: بار خدايا من بنده و بنده زاده و بزاد كنيز تؤام و كاكلم در دست تو است هر حكمى خواهى در بارهام بنمائى و هر چه خواهى با من بكنى بار خدايا سپاس از تو است در برابر حكم خوب و بلاى خوبت بار خدايا آن مال و روزى تو است و من بنده تو كه براى روزى آن را بمن دادى بار خدايا شكرش را بمن الهام كن و صبر در آن كه بدان رسيدم و آن را گرفتم بار خدايا تو دادى و تو بمن رساندى بار خدايا مرا از ثوابش محروم مساز و در عوض آن در دنيا و آخرت مرا ناديده مگير كه تو بر هر چه توانائى.
بار خدايا من از توام و وابسته توام و روانه بسوى توام و از توام براى خود زيان و سودى بدست ندارم.
و چون خواهى كالاى خود را بيمه كنى آيه الكرسى بخوان و آن را بنويس و ميان آنش واگذار و هم بنويس:
وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ.
تلفى نيست بر آنچه خدايش حفظ كند.
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.
كه تو البته آن را بيمه كردى ان شاء الله و بدان بدى نرسد بفرمان خدا.
