پ 1- امالى طوسى: بسندش تا رسول خدا (ص) كه فرمود: نگاه بعالم عبادتست، نگاه به امام عادل عبادت است، نگاه بپدر و مادر از روى مهربانى و رحمت عبادت است، و نگاه به برادر دينى عبادت است.پ 2- رجال كشى: بسندش تا بشير دهان كه امام صادق (ع) به محمد بن بكير ثقفى فرمود:
تو در باره مفضل بن عمر چه ميگوئى؟ گفت: اميد است در بارهاش چه گويم اگر در گردنش صليب بينم و بر كمرش زنار دانم كه او در راه راست است پس از آنكه شنيدم تو در باره او چه ميگوئى بشير- ره- گفت: ولى حجر بن زائده و عمر بن جذاعه نزد من آمدند و او را در بر من دشنام ميدادند و من بآنها گفتم: اين كار را نكنيد و نپذيرفتند، و از آنها خواهش كردم و بآنها خبر دادم كه خوددارى از بدگوئى باو حاجت من است و نپذيرفتند، خدا آنها را نيامرزد اما اگر من به آنها احترام ميكردم هر كه مرا محترم ميدانست بآنها احترام ميكرد.
كثير عزه در دوستيش بدان معشوقه راستگوتر بود از دوستى آن دو با من آنجا كه گويد:
او در نهان داند كه من دوستش ميدارم* و آنگاه كه احترامم نكند خاطرخواه او اما اگر من آنها را احترام ميكردم بآنها احترام ميكرد هر كه خاطرخواه من بود.پ 3- اختصاص: امام صادق (ع) فرمود: از دين دوستى مرد است كه برادرش را دوست دارد.پ 4- همان: تا امام صادق (ع) فرمود: دوستى نيكان مر نيكان را ثواب نيكانست، و دوستى بدكاران مر نيكان را فضيلت نيكانست و دشمنى بدكاران با نيكان زينت نيكانست و دشمنى نيكان مر بدكاران را رسوائى بدكارانست.پ 5- از كتاب قضاء حقوق: امام ششم بيكى از اصحابش پس از سخنى كه با او داشت فرمود: راستى مؤمنان وابسته بما و شيعه ما تا بهم برخوردارند پيوسته خدا رو بسوى آنها دارد تا از هم جدا شوند و پيوسته گناهانشان فرو ريزد چنانچه برگ فرو ريزد و پيوسته دست خدا به همراه دست آنست كه بيشتر يارش را دوست دارد.پ 6- نوادر راوندى: بسندش تا از رسول خدا (ص) كه مؤمن بيارامد با مؤمن چنانچه دل تشنه بيارامد با آب خنك.پ و بهمين سند آورده كه: رسول خدا (ص) فرمود: ايها الناس حلال من حلال است تا روز
قيامت،پ و حرام من حرام است تا روز قيامت آگاه كه خدا عز و جل هر دو را در قرآن خود بيان كرده و من هم در روش و سنتم بيان كردم و ميان اين دو شبهه باشد از شيطان و بدعتها پس از من، هر كه آنها را وانهد امر دينش خوبست و هم مردانگى و آبرويش بجا است و هر كه به آنها آلوده شود و در آنها اندر شود و از آنها پيروى كند چون كسى باشد كه گوسفندش را نزديك غرقگاه چراند و هر كه چنين كند نفسش او را بكشاند تا آنها را در غرقگاه بچراند آگاه كه هر پادشاهى را غرقگاهى باشد آگاه كه غرقگاه خدا عز و جل محرمات او است خود را از غرقگاه خدا و محرماتش بركنار داريد، آگاه كه دوست داشتن مؤمن بزرگترين پايه ايمان است آگاه كه هر كه در راه خدا دوست دارد و در راه خدا دشمن دارد، و براى خدا بدهد و براى خدا عز و جل دريغ كند از مؤمنان پاك است نزد خدا تبارك و تعالى آگاه كه دو مؤمن چون براى خدا عز و جل هم را دوست دارند و با هم يك دل باشند براى خدا چون يك تن باشند كه اگر جايى از تن يكيشان درد گيرد ديگرى در همان جا درد آن را دريابد.
