باب پنجاه و هشتم در خيانت و كيفر حرامخوارى

قرآن مجيد

:پ الانفال (آيه- 27) ايا كسانى كه ايمان آورديد خيانت نكنيد بخدا و رسولش و نه بامانتهاى خود با اينكه ميدانيد.پ گويم: در باب امانت و باب كليات مكارم گذشته.

اخبار باب‏

پ‏1- امالى صدوق: بسندش از امام دهم (ع) فرمود: در مناجات موسى (ع) با پروردگارش بوده كه پروردگارا پاداش كسى كه از شرم تو وانهد خيانت در امانت را؟ فرمود روز قيامت در امانست.

 

پ‏2- همان: بسندش تا رسول خدا (ص) كه چهار است كه يكى از آنها هم كه در خانه‏اى درآيد ويرانش كند و ببركت آباد نشود: خيانت و دزدى و ميخوارى و زنا.

در امالى طوسى: مانندش آمده.

در ثواب الاعمال: مانندش آمده.

در خصال: مانندش آمده جز كه كلمه بركت در آن نيست.پ 3- امالى صدوق: بسندش در حديث مناهى پيغمبر (ص) كه فرمود: هر كسى در يك وجب زمين همسايه‏اش خيانت كند خدا آن را از عمق زمين هفتم طوق گردنش سازد تا با همان در روز قيامت خدا را ملاقات كند جز كه توبه كند و برگردد.

و فرمود: هر كه در دنيا خيانت بامانت كند و آن را بصاحبش بر نگرداند و بميرد بر غير كيش من مرده و خدا را ملاقات كند و بر او خشمگين باشد، و فرمود (ص): هر كه مال خيانت را دانسته بخرد چون خود خائن باشد.پ 4- قرب الاسناد: بسندش تا رسول خدا (ص) فرمود: امانت ثروت آورد و خيانت درويشى.پ 5- خصال: بسندش تا امام ششم (ع) فرمود: هر كه سه چيز دارد خدا از حور العين بدو بزنى دهد هر جور خواهد: فرو خوردن خشم و صبر در برابر شمشيرها براى خدا عز و جل، و كسى كه دستش بمال حرامى رسد و آن را براى خدا عز و جل وانهد.پ 6- همان: بسندش تا امام ششم (ع) كه ابليس گويد: در هر چه آدميزاده مرا وامانده كند در باره يكى از سه مرا وامانده نتواند كرد: گرفتن مالى از جز راه حلال يا ندادن حق واجب آن مال يا صرف آن در جز راه حلال.پ 7- همان: كه امير مؤمنان (ع) كه فرمود: راستش خدا عذاب كند شش كس را به شش عمل تا فرمود: بازرگانان را به خيانت.پ 8- همان: از امير مؤمنان (ع) كه بكار بستن امانت دارى روزى را فزايد.پ 9- تفسير قمى: بسندش تا خبر معراج از امام صادق (ع) كه پيغمبر (ص) فرمود:

كه گذر كردم بمردمى كه پيش آنها چند خوان گسترده بود از گوشت خوب و از گوشت بد و گوشت بد را ميخوردند و خوب را وامى‏نهادند، گفتم. جبرئيل اينها كيانند؟ گفت:

آنها كه حرام را ميخورند و حلال را وانهند و آنها از امت تو باشند اى محمد.پ 10- ثواب الاعمال: بسندش تا رسول خدا (ص) كه پيوسته امتم در خوشى باشند تا زمانى كه بهم خيانت نكنند و امانت را بپردازند و زكات را بدهند و چون چنين نكنند

 

 

گرفتار شوند بقحطى و خشكسالى.پ 11- اختصاص: حسن بن محبوب از امام ششم پرسيدم مؤمن بخيل مى‏شود؟ فرمود آرى گفتم ترسو مى‏شود؟ فرمود: آرى، گفتم: دروغگو مى‏شود؟ فرمود: نه و نه خائن، سپس فرمود: مؤمن هر منشى دارد جز خيانت و دروغ.پ 12- همان: بسندش تا امام ششم كه ميفرمود: مؤمن حقى را ضايع نكند جز كه دو برابرش به باطل افتد و مؤمنى از كمك به برادر مسلمانش و كوشش در حوائج او سرباز نزند جز كه خدايش گرفتار كند بكوشش در حاجت كسى كه بگناه افتد و ثوابى نبرد، و مؤمنى نباشد كه دريغ كند از نفقه‏اى در راه رضاى خدا جز كه گرفتار شود به نفقه چند برابر در آنچه بخشم آرد خدا را.پ 13- همان: رسول خدا (ص) فرمود: از ما نيست آنكه امانت را حقير شمارد تا آنجا كه چون باو سپرده شود نابودش كند و از ما نيست آنكه بمسلمانى در مال و اهل او خيانت كند.پ 14- مشكاة الانوار: رسول خدا (ص) فرمود: از ما نيست كسى كه در امانت خيانت كند.