پ1- امالى طوسى: بسندش تا سدير كه گفتم: بامام ششم (ع) من بمردى برخورم كه او را نديدم و او هم مرا نديده در زمانى كه گذشته تا امروز ديدار كه او خوب دوست دارم و چون با او سخن گويم دريابم كه او هم چون من مرا دوست ميدارد و بمن همين را ميگويد فرمود:
اى سدير درست گفتى دلهاى نيكان بهم درآميزند هنگام برخورد و اگر چه بهم با زبان اظهار دوستى نداشتند بسرعت آميختن قطرههاى باران با آب جويها، و راستى دورى دل نابكاران از هم هنگام برخوردشان و اگر چه با زبان اظهار دوستى كنند چون دورى دل حيوانات بهيمه است از مهر بهم و گر چه مدت دراز در يك چراگاه باشند.پ 2- خصال: بسندش تا امام باقر (ع) كه مردى در بصره برابر امير مؤمنان ايستاد و گفت اى امير مؤمنان بما گزارش ده از وضع برادران، فرمود: برادران دو دستهاند برادران مورد اعتماد، و برادران خوشرو و خوشگو اما برادران مورد اعتماد دست و بال و اهل و مالند، و اگر به برادرت اعتماد دارى از مال و تنت باو بخشش كن، و يك دل باش با هر كه يك دل است، و دشمن دارد هر كه او را دشمن دارد، و راز و عيبش را بپوش و نيكى او را فاش كن و بدان اى
پرسشگر كه آنها از كبريت احمر كميابترند،پ و اما برادران خوشرو و خوشگو لذت خود را از معاشرت با آنها ببر و آن را از آنها دريغ مكن، و از دل آنها هم بيش از آن مخواه و بدانها ببخش آنچه از خوشروئى و خوشگوئى و خوشزبانى بتو ببخشند.پ اختصاص: بسندى تا امام باقر مانندش را آورده 3- مصباح الشريعه: امام صادق (ع) فرمود: سه چيز در هر زمانى كميابند: برادر در راه خدا، و همسر خوب و مهربان در راه خدا، و فرزند رشيد خردمند، هر كس بيكى از اين سه تا رسد بخير دارين رسيده و بهره كامل از دنيا در غلطيده، و حذر كن از كسى كه يار تو شود براى طمع يا از ترس يا دلخواه يا براى خورد و چرا، و بجو برادرى پرهيزكاران را و گر چه در ظلمات باشد و عمرت در آن بسر رسانى كه خدا عز و جل نيافريده در روى زمين بهتر از آنان پس از پيغمبران و اولياء و خدا نعمتى به بنده خود بمانند توفيق همصحبتى آنان نداده، خدا عز و جل فرموده (67 سوره الزخرف) دوستان آن روزه دشمن يك دگر باشند جز پرهيزكاران.
و گمانم اينكه هر كه در اين زمان ما دوستى بىعيب جويد بىدوست بماند، نبينى سرآمد كرامتى كه خدا پيغمبرانش را بدان گرامى داشته هنگام دعوت آنها دوستى امين يا ولى و جانشين است، و همچنين والاتر چيزى كه خدا بدان دوستان و اولياء و امناء خود را گرامى داشته صحبت و همراهى با پيغمبران او است، و اين دليل است كه در هر دو جهان نعمتى والاتر و زيباتر و پاكتر و بهتر و شايستهتر از صحبت براى خدا و برادرى براى رضاى او نباشد.پ 4- اختصاص: امام صادق (ع) فرمود: دوستتر برادرانم نزد من آنكه عيب مرا بمن پيشكش كند.
