پ1- از ابن بكير، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (30 سوره شورى): «و آنچه مصيبت به شما رسد براى آنچه باشد كه خود كردهايد» امام (ع) فرمود: «و بگذرد از بسيارى
گناهان» (يعنى دنباله آيه را خواند) من گفتم: مقصودم دنباله آيه نبود، بفرمائيد آنچه كه به على (ع) و همانندانش رسيد كه از خاندان او بودند از اين نوع بود؟ در پاسخ فرمود: رسول خدا (ص) در هر روز بىارتكاب گناه، هفتاد بار استغفار مىكرد.پ 2- از على بن رئاب، گويد: پرسيدم از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (30 سوره شورى): «آنچه به شما رسد در برابر آنچه است كه خود كردهايد» بفرمائيد آنچه هم به على (ع) و خاندانش بعد از او رسيد در برابر آنچه بود كه خود آنها كرده بودند با اينكه آنان خاندان طهارت و هم معصوم بودند، در پاسخ فرمود كه: رسول خدا (ص) در هر شبانه روزى، گناه نكرده، صد بار به درگاه خدا آمرزش مىخواست و استغفار مىكرد، راستى خدا دوستانش را مصيبت زده و گرفتار مىكند تا بدانها اجر و ثواب دهد بىآنكه گناهى كرده باشند.پ 3- فرموده است كه: چون على بن الحسين (ع) را نزد معاويه بردند و پيش او باز داشتند، يزيد لعنه اللَّه گفت: «و آنچه مصيبت به شما رسيد در برابر آنچه بوده كه خود كرديد» على بن الحسين (ع) در پاسخش فرمود: اين آيه در باره ماها نيست، در باره ما قول خدا عز و جل است كه (22 سوره حديد): «هيچ مصيبتى در زمين نرسد و به جان كسى نرسد جز اينكه در كتاب است پيش از آنكه آنها را بيافرينيم راستى كه اين بر خدا آسان است».
