پ1- از ابى مسروق گويد: به امام صادق (ع) گفتم: راستى ما با مردم ديگر (در باره مذهب) گفت: و گو كنيم و در برابر آنها دليل آوريم از قول خدا عز و جل (62 سوره نساء): «فرمان بريد از خدا و فرمان بريد از رسول خدا و صاحب الأمر خودتان» در پاسخ گويند:
اين آيه در باره فرماندهان قشونهاى گشتى نازل شده است و ما دليل آوريم بر آنها به قول خدا عز و جل (78 سوره مائده): «همانا سرپرست شما خدا است و رسولش الى آخر آيه [و آن كسانى كه گرويدند آنها را كه نماز را بر پا دارند و زكاة را بپردازند و در ركوعند]» در پاسخ گويند: در باره همه مؤمنان نازل شده است و دليل آوريم در برابر آنها به قول خدا عز و جل (33 سوره شورى): «بگو اى پيغمبر: من از
پشما مزدى نخواهم جز دوستى با ذي القربى [خويشان]» در پاسخ گويند: در باره خويشان اسلامى نازل شده است و از آنچه در خاطر داشتم راجع به اين موضوع و مانند آن چيزى نماند كه ياد كردم، امام (ع) فرمود: هر گاه اين طور باشد، آنها را به مباهله (حكميّت خداوند) دعوت كن، گفتم: چه كار كنم؟ فرمود: سه روز خود را اصلاح كن و به گمانم كه فرمود: روزهدار و غسل كن و با مدّعى خود به ميدان بيرون شهر برو و انگشتان دست راست خود را در انگشتانش شبكهوار بينداز و به او حق بده و به خود آغاز سخن كن و بگو: «بار خدايا! اى پروردگار هفت آسمان و هفت زمين! داناى نهان و عيان! بخشاينده و مهربان! اگر ابو مسروق حق را انكار كرده و مدّعى باطل است، يك عذابى دردناك از آسمان بر او فرود آور» و سپس نفرين را به او برگردان و بگو: «و اگر فلان كس حقى را انكار كرده و مدّعى باطل است، بر او عذابى دردناك از آسمان فرود آور» سپس فرمود: پس از آن درنگ نكنى كه اثرش را در او به چشم خود ببينى، راوى گويد: به خدا آفريدهاى نيافتم كه پاسخ مثبت به اين پيشنهاد من بدهد.پ 2- از امام باقر (ع) فرمود:
آن ساعتى كه در آن مباهله شود: ميان سپيده دم تا بر آمدن آفتاب است.
پ3- يكى از اصحاب ما در باره مباهله گفته است: انگشتانت را در انگشتانش شبكه كنى و سپس گوئى: «بار خدايا اگر فلانى حقى را انكار كرده است و به باطلى اعتراف كرده، او را به عذابى آسمانى درگير يا به عذابى از پيش خودت» و تا هفتاد بار با او ملاعنه كنى و نفرين ردّ و بدل نمائى.پ 4- از امام صادق (ع) در باره ملاعنه فرمود:
پنجه به پنجه او افكنى و سپس گوئى: «بار خدايا! اگر فلانى حقى را انكار كرده است و به باطلى اعتراف كرده است، او را به يك عذابى آسمانى درگير يا به عذابى كه خود دانى» و هفتاد بار با او نفرين به يك ديگر را ادامه داده.پ 5- ابى جميله، از يكى از اصحابش فرمود:
هر گاه مردى حق را انكار كرد و تو خواهى با آن ملاعنه كنى بگو: «بار خدايا! پروردگار هفت آسمان و هفت زمين! و پروردگار عرش بزرگ! اگر فلان كس حق را منكر است و بدان كافر است، بر او از آسمان صاعقه سوزانى فرست يا عذاب دردناكى».
