باب اجتماع براى دعا كردن

پ‏1- از امام صادق (ع)، فرمود:

هيچ چهل تن مردى براى دعا كردن گرد هم فراهم نشوند و به درگاه خدا عز و جل براى امرى دعا كنند جز اينكه آنها را اجابت كند و اگر چهل تن نباشند، چهار تن باشند كه خدا را ده بار بخوانند و دعا كنند و خدا براى آنها اجابت كند و اگر چهار تن هم فراهم نشوند، يكى باشد كه چهل بار به گاه خدا دعا كند و خداى عزيز و جبّار برايش اجابت كند.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:

چهار تن گرد هم نيايند و براى يك مطلبى دعا كنند به درگاه خدا جز اينكه با اجابت دعا از هم جدا شوند.پ 3- امام صادق (ع) فرمود: شيوه پدرم اين بود كه چون از امرى غمنده مى‏شد، زنان و كودكان را گرد مى‏آورد و سپس دعا مى‏كرد و آنها آمين مى‏گفتند.پ 4- امام صادق (ع) فرمود:

 

دعاكننده و آمين گو در مزد و ثواب برابرند.