باب گريه‏

پ‏1- از امام صادق (ع)، فرمود:

چيزى نيست مگر اينكه پيمانه و وزنى دارد جز گريه كه يك قطره‏اش درياهائى از آتش را خاموش كند و چون ديده اشكين شود، چهره تيرگى و خوارى نبيند و چون اشك روان گردد، خدا آن را بر دوزخ حرام گرداند و راستى اگر در يك امتى يك گريان باشد، همه مورد ترحم واقع شوند.پ 2- از محمد بن مروان، از امام صادق (ع)، فرمود:

چشمى نيست مگر اينكه روز رستاخيز گريان است جز چشمى كه از ترس خدا گريسته است، و هيچ چشم از ترس خدا اشكين نشود جز اينكه همه تن را بر آتش حرام كند، و آن اشك بر هيچ گونه‏اى روان نگردد كه تيرگى و خواريش در گيرد، چيزى نباشد جز آنكه پيمانه و وزنى دارد جز اشك، راستى خدا عز و جل به‏

 

اندكى از آن درياها از آتش را خاموش كند و اگر چنانچه‏اى كه بنده در امتى بگريد، خدا عز و جل براى گريه آن يك بنده به همه آن امت رحم كند.پ 3- از امام باقر (ع)، فرمود:

هيچ قطره‏اى نزد خدا محبوب‏تر نيست از يك قطره اشك كه در سياهى شب از ترس خدا باشد و نظر به ديگرى در آن نباشد.پ 4- از امام صادق (ع)، فرمود:

هر چشمى در قيامت، گريان است جز سه تا:

چشمى كه از آنچه خدا حرام كرده بر هم نهفته شده و چشمى كه در راه طاعت خدا بيدارى كشيده و چشمى كه در دل شب از ترس خدا گريسته.پ 5- از محمد بن مروان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

هيچ چيزى نيست مگر آنكه پيمانه و وزنى دارد جز اشكها، زيرا يك قطره از آنها درياهائى از آتش را خاموش مى‏كند، و چون چشم به آب خود اندر شود چهره او را هيچ تيرگى و خوارى برنگيرد و چون روان گردد، خدا آن را بر آتش حرام كند و اگر يكى باشد كه در امتى بگريد (از ترس خدا) به همه رحم شود.

 

پ‏6- امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به موسى وحى كرد كه: بنده‏هايم به من تقرب نجستند به چيزى كه محبوب‏تر باشد نزد من از سه خصلت، موسى عرض كرد: پروردگارا! آنها چيستند؟

فرمود: اى موسى! زهد در دنيا و ورع از نافرمانيها و گريه از ترس من، موسى عرض كرد: پروردگارا! هر كه اينها را به جا آورد چه پاداشى دارد؟ خدا عز و جل به موسى وحى كرد:

اى موسى! اما زاهدان در دنيا، در بهشت باشند و آنان كه از ترس من گريه كنند، در مقام بالاترند و احدى با آنها شريك نباشد و اما آنها كه از نافرمانيها بپرهيزند، من كه همه مردم را بازرسى كنم، آنان را از بازرسى معاف دارم.پ 7- از اسحاق بن عمار، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: من دعا مى‏كنم و مى‏خواهم گريه كنم و گريه‏ام نمى‏آيد و بسا به ياد برخى مرده‏هاى فاميلم بيفتم و رقّت كنم و بگريم، آيا اين كار روا است برايم؟ در پاسخ فرمود:

آرى، آنان را به ياد آور و هر گاه تو را رقّت دست داد، گريه كن و به درگاه پروردگارت تبارك و تعالى دعا كن.پ 8- امام صادق (ع) فرمود:

اگر گريه ندارى، خود را به گريه وادار و مانند گريه كن بنما.پ 9- از سعيد بن يسار سابرى فروش (سابرى نوعى پارچه بوده) گويد: به امام صادق (ع) گفتم: من در حال دعا خود را به گريه زنم و گريه ندارم؟ فرمود: آرى، و گرچه به اندازه سر مگسى‏

 

پ‏10- از على بن ابى حمزه، گويد: امام صادق (ع) به ابى بصير فرمود:

اگر از وقوع چيزى بيم دارى و يا حاجتى مى‏خواهى، آغاز سخن كن به نام خدا و او را تمجيد كن و ستايش نما چنانچه شايسته آن است، و بر محمد (ص) صلوات فرست و حاجت خود را بخواه و خود را به گريه بدار گر چه به اندازه سر مگسى باشد، زيرا پدرم (ع) هميشه مى‏فرمود: نزديكترين حال بنده به خداوند پرورنده عز و جل وقتى است كه او در سجده باشد و گريان باشد.پ 11- از امام صادق (ع)، فرمود:

 

اگر گريه‏ات نيايد، خود را به گريه بدار و اگر از ديده‏ات به اندازه سر مگسى هم اشك در آيد به، به چه خوب است.