پ1- از امام صادق (ع)، فرمود:
پيوسته دعا محبوب است تا صلوات فرستاده شود به محمد و آل محمد (ص).پ 2- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه دعائى كند و نام پيغمبر (ص) نبرد، دعايش گرد سرش بچرخد، و هر گاه نام پيغمبر (ص) را برد، دعا بالا رود.پ 3- مردى نزد پيغمبر (ص) آمد و گفت: يا رسول اللَّه! من يك سوّم صلواتم را از آن تو مقرّر دارم، نه، بلكه نيمى از صلواتم را از آن تو سازم، نه، بلكه همه صلواتم را براى تو مقرّر نمايم.
رسول خدا (ص) فرمود: در اين صورت، همه مئونه و خرج دنيا و آخرتت كفايت مىشود.پ 4- از أبى بصير، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم معنى اينكه همه صلواتم را براى شما مقرر مىدارم چيست؟ در پاسخ
فرمود: يعنى او را پيش از هر حاجتى قرار مىدهد و از خدا عز و جل در خواستى نمىكند تا اول به پيغمبر (ص) صلوات فرستد و سپس حوائج خود را خواهد.پ 5- امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است:
مرا چون قدح شتر سوار نسازيد، زيرا شتر سوار قدح خود را پر مىكند و هر وقت خواست مىنوشد، مرا در آغاز دعا و ميانه دعا و آخر دعاء خود قرار دهيد.پ 6- امام صادق (ع) فرمود:
چون پيغمبر نامبرده شود، بسيار بر او صلوات بفرستيد، زيرا هر كه يك بار بر پيغمبر (ص) صلوات بفرستد، خدا هزار بار در هزار صف از فرشتهها بر او صلوات فرستد و چيزى نماند از آنچه خدا آفريده است جز اينكه بر آن بنده صلوات فرستند، براى اينكه خدا و فرشتهها بر او صلوات فرستند و هر كه در اين فضيلت رغبت نكند، او نادان است و مغرور و خدا و رسول و اهل بيتش از او بيزارند.پ 7- امام صادق (ع) فرمود:
رسول خدا (ص) فرموده است:
هر كه بر من صلوات فرستد، خدا و فرشتهها بر او صلوات
فرستند، هر كه خواهد كه فرستد و هر كه خواهد بيش.پ 8- امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است:
صلوات بر من و خاندانم نفاق را مىبرد.پ 9- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه گويد:
«يا ربّ صلّ على محمد و آل محمد»
صد بار، صد حاجت از او برآورده شود كه سى از دنيا باشد [و باقى از آخرت].پ 10- امام صادق (ع) فرمود:
هر دعا كه به درگاه خدا عز و جل بكنند، محجوب است از رفتن به آسمان تا صلوات فرستد به محمد و آل محمد.پ 11- از أبى بكر حضرمى، گفت: براى من باز گفت كسى كه از امام صادق (ع) شنيده بود كه مىفرموده است: مردى نزد رسول خدا (ص) آمد و به عرض رسانيد كه: من نيمى از دعاهاى خود را از آن شما بسازم؟ فرمود: آرى! سپس عرض كرد: من همه دعاهاى خود را به شما اختصاس دهم؟ فرمود: آرى! چون آن مرد رفت، رسول خدا (ص) فرمود: هم دنيا و هم آخرت او كفايت شد.پ 12- امام صادق (ع) فرمود:
راستى مردى نزد رسول خدا (ص) آمد و گفت: يا رسول اللَّه! من يك سوّم دعاهاى خود را براى شما مقرر كردهام، رسول خدا (ص) او را تحسين كرد و او باز عرض كرد: يا رسول اللَّه! من نيمى از دعاهاى خود را از آن شما سازم، رسول خدا (ص) فرمود:
اين بهتر است، آن مرد گفت: من همه دعاهاى خود را از آن شما كنم، فرمود: در اين صورت خداى عز و جل كفايت كند براى تو آنچه را مهم دانى از كار دنيا و آخرتت.
مردى به امام صادق (ع) عرض كرد: اصلحك اللَّه! چگونه همه دعاهاى خود را از آن حضرت مىكند؟ امام صادق (ع) در پاسخ او فرمود: از خدا عز و جل چيزى در خواست نكند جز اينكه دعاى خود را با صلوات بر محمد و آلش آغاز كند.پ 13- رسول خدا (ص) فرمود:
به من به آواز بلند صلوات بفرستيد، زيرا كه آن نفاق را بر طرف كند.پ 14- از اسحاق بن فروخ مولى آل طلحه، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
اى اسحاق بن فروخ! هر كه ده بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد، خدا و فرشتهها صد بار بر او صلوات بفرستند و هر كه صد بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد، خدا و فرشتهها هزار بار بر او صلوات فرستند، آيا نشنيدهاى گفته خدا عز و جل را (43 سوره احزاب): «او است آن خداوندى كه رحمت مىفرستد بر شما و هم فرشتههائى كه رحمت مىخواهند براى شما تا بيرون آورند شماها را از تاريها و تيرگيها به سوى روشنى و خدا در باره مؤمنان مهربان است».
پ15- از محمد بن مسلم، از امام باقر يا امام صادق (ع) فرمود:
در ميزان، چيزى سنگينتر از صلوات بر محمد و آل محمد نيست، و به راستى مردى باشد كه اعمالش را در ميزان گذارند و سبك آيد و ثواب صلوات او در آيد و آن را در ميزان او نهند و سنگين گردد و بچرخد به سود او.پ 16- از امام صادق (ع)، فرمود:
هر كه را حاجتى به خدا عز و جل باشد، بايد با صلوات بر محمد و آلش آن را آغاز كند و سپس حاجت خود را بخواهد و باز هم در پايان، صلوات بر محمد و آلش بفرستد، زيرا خداوند عز و جل از آن كريمتر است كه دو طرف را بپذيرد و ميانه را وانهد زيرا صلوات بر محمد و آلش از او محجوب نباشد.پ 17- از عبد السلام بن نعيم، فرمود: به امام صادق (ع) گفتم: من وارد خانه (كعبه) شدم و چيزى در خاطر، حاضر نداشتم جز صلوات بر محمد و آل محمد (ص) فرمود:
فرمود: هلا كسى بيرون نشده است از خانه با بهتر از آنچه تو بيرون شدى.پ 18- از عبيد اللَّه، بن عبد اللَّه دهقان، گويد: نزد امام رضا (ع) رفتم و به من فرمود: معنى قول خدا (15 سوره اعلى): «و ياد كرد نام پروردگار خود را و صلاة به جا آورد» چيست؟ گفتم: يعنى هر وقت به
ياد خدا آمد برخاست و نماز خواند، در پاسخم فرمود: در اين صورت خدا تكليف نابه جا و زورى كرده است، پس من گفتم: پس چگونه است معنى آن؟ فرمود:
هر وقتى به ياد پروردگارش آيد، صلوات بر محمد و آلش فرستد.پ 19- از امام صادق (ع)، فرمود:
هر گاه يكى از شماها نماز بخواند و در نمازش نام پيغمبر (ص) را نبرد، نمازش او را به جز راه بهشت برد.
و رسول خدا (ص) فرمود: من در نزد هر كس نام برده شوم و بر من صلوات نفرستد، به دوزخ رود و خدا او را دور كند، و فرمود (ص) من نزد هر كسى نام برده شوم و صلوات بر مرا فراموش كند، از راه بهشت به خطا رفته باشد.پ 20- امام صادق (ع) فرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده:
هر كه نام مرا نزد او برند و فراموش كند بر من صلوات بفرستد، خدا او را به راهى جز راه بهشت برد.پ 21- امام صادق (ع) فرمود: پدرم شنيد كه مردى به پرده خانه كعبه چسبيده و مىگويد:
بار خدايا! رحمت بفرست بر محمد، پس پدرم به او فرمود:
اى بنده خدا! آن را دنباله بريده مكن، حق ما را به ستم مبر، بگو
: اللّهم صل على محمد و أهل بيته
