پ1- از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (40 سوره مؤمن): «نگهداشت خدا او را از بديهاى آنچه نيرنگ ريختند» فرمود: هلا به او دست انداختند و او را كشتند ولى مىدانيد كه خدا او را چه نگهداشت؟ او را از اين نگهداشت كه از دين حقش بر نگردانيدند و بيرون نبردند.پ 2- از امام صادق (ع) كه در ضمن سفارش امير المؤمنين (ع) به اصحاب خود فرموده است:
بدانيد كه قرآن در شب و روز وسيله رهنمائى است و در شب تار با هر سختى و نيازى روشنى بخش است، چون بلائى رخ داد، مال خود را فداى جان كنيد و چون ناگوارى در رسد، جان خود را فداى دينِ خود كنيد و بدانيد هلاك شده كسى است كه دينش از دستش برود و غارت زده كسى است كه دينش را بردهاند، هلا پس از داشتن بهشت، فقرى متصوّر نيست، هلا راستش اين است كه با دوزخ رفتن توانگرى معنى ندارد كه گرفتار بدان رهائى ندارد
و نابيناى بدان بهبود نگردد.پ 3- از امام باقر (ع) فرمود:
سلامتى دين و تندرستى از مال بهترند و مال هم زيور خوبى است در دنيا.پ 4- مردى از اصحاب امام صادق ع (هر سال) خدمت آن حضرت مىرسيد و دير زمانى گذشت كه به حجّ نرفت (و خدمت امام نرسيد) و يكى از آشنايان او خدمت آن حضرت رفت و امام به او فرمود: فلانى چه كار مىكند؟ (راوى) گويد: در پاسخ سخن را پيچده و شكسته ادا كرد و به گمانش كه مقصود امام وضع دارائى و مالى او است، امام صادق (ع) فرمود: دين او چگونه است؟ در پاسخ گفت: چنانچه شما دوست داريد، فرمود: به خدا كه او توانگر و بىنياز است.
