پ1- از امام صادق (ع)، فرمود:
هر كه مرا در نهانى ياد كند، او را آشكار ياد كنم.پ 2- از ابى مغراء خصّاف كه حديث را به معصوم رسانيده است، فرمود: امير المؤمنين (ع) فرموده است:
هر كه خدا عز و جل را در نهان ياد كند، هر آينه خدا را بسيار ياد كرده است زيرا منافقان در عيان و پيش مسلمانان خدا را ياد كنند و او را در نهان ياد نكنند و براى همين است كه خدا عز و جل فرموده است (142 سوره نساء): «خودنمائى كنند در برابر مردم و ياد نكنند خدا را جز اندكى».پ 3- از ابن فضال كه حديث را به معصوم رسانيده است، خدا عز و جل به عيسى (ع) فرمود:
اى عيسى! مرا در خاطر دار تا تو را در خاطر دارم و مرا در برابر همگنان بشرى (خودت) ياد كن تا تو را در جمعى بهتر از جمع آدميان ياد كنم.
اى عيسى! دلت را براى من نرم و با پذيرش دار و در تنهائى بسيار يادم كن و بدان كه شادى من در اين است كه براى من تواضع كنى و در آن زنده و برازنده باشى و فسرده و مرده نباشى.
پ4- از زراره، از امام باقر و يا امام صادق (ع)، فرمود: فرشته ننويسد جز آنچه را بشنود و خدا عز و جل فرموده است (204 سوره اعراف): «ياد كن در پيش خودت پروردگارت را با زارى و از روى ترس».
و ثواب اين گونه ذكر را كه در پيش خود شخص باشد و نهانى باشد جز خدا عز و جل نداند براى آنكه بسيار بزرگ است.
