پ1- از ابى حمزه گويد: ديدم امام صادق (ع) هنگام بيرون رفتن از خانه دو لب خود را مىجنبانيد و بر در خانه ايستاده بود، به او عرض كردم كه: ديدم دو لب خود را هنگامى كه از خانه بدر آمدى جنبانيدى، آيا چيزى گفتى؟ فرمود: آرى، راستى انسان چون خواهد از خانه خود بدر آيد هنگام بيرون شدن سه بار گويد:
اللَّه اكبر، و سه بار گويد:
باللَّه اخرج و باللَّه ادخل و على اللَّه اتوكل
- بار خدايا در برابرم در خير را بگشا و كارم را به خير به پايان آور و نگهدارم از شرّ هر جنبندهاى كه مهارش را دارى، راستى پروردگار من به راه راست است- پيوسته در ضمانت خدا عز و جل است تا خداوند او را بهمان جا برگرداند كه در آن بوده است.پ 2- از ابى حمزه ثمالى گويد: به در خانه على بن الحسين (ع) آمدم و هنگامى كه از خانه بيرون مىشد به آن حضرت رسيدم، فرمود:
بسم اللَّه آمنت باللَّه و توكلت على اللَّه
، سپس فرمود: اين ابا
حمزه راستى بنده چون از منزلش بدر آيد شيطان سرِ راهش آيد و هر گاه بسم اللَّه گويد آن دو فرشته (كه همراه اويند) گويند: كفايت شدى، و هر گاه گويد آمنت باللَّه گويند: هدايت شدى، و هر گاه گويد: تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ گويند: محفوظ شدى، و شيطانها از او دورى كنند و به يك ديگر گويند: چه راهى است براى ما به كسى كه هدايت شده و كفايت شده و در حفظ الهى است. گويد: سپس امام فرمود: بار خدايا من امروز آبروى خود را به تو واگذاردم (يعنى هر كه به من بد گويد و آبرويم را بريزد براى خاطر تو و يا براى تقيه جوابى به او ندهم- از مجلسى ره). سپس فرمود: اى ابا حمزه، اگر دست از مردم بردارى، مردم از تو دست برندارند و اگر آنها را ترك كنى آنها تو را ترك نكنند. گفتم: پس من چه كنم؟ فرمود: از آبروى خود به آنها بده و آنها را ذخيره روز فقر و نياز خود كن.پ 3- از ابى حمزه گويد: اجازه ورود به امام باقر (ع) خواستم و آن حضرت بيرون آمد نزد من و دو لبش مىجنبيد، به او عرض كردم (در باره آن) فرمود: آن را فهميدى اى ثمالى؟ گفتم: آرى قربانت، فرمود: من كلامى گفتم كه هيچ كس هرگز بدان سخن نگويد جز اينكه خدا كفايت كند از او آنچه بدان اهميت دهد از امر دنيا و آخرتِ خود، گويد: به آن حضرت گفتم: به من خبرده از آن، فرمود: بسيار خوب، هر كه چون از خانهاش بيرون آيد بگويد:
بسم اللَّه حسبى اللَّه، توكلت على اللَّه
- بار خدايا راستى از تو خواستارم بهى و خوبى همه كارهايم را، به تو پناه برم از رسوائى دنيا و عذاب آخرت؛ خدا كفايت كند از او آنچه را براى او مهم است از كار دنيا و آخرتش.
پ4- از ابى بصير از امام باقر (ع) فرمود: هر كه چون از خانهاش بدر آيد گويد:
من پناه برم بدان چه فرشتههاى خدا پناه برند، از شرّ اين روز تازه كه هر گاه خورشيدش نهان گردد در افق برنگردد، از شرّ خودم و از شرّ جز خودم، و از شرّ شيطان و از شرّ هر كه با دوستان خدا دشمن است، و از شرّ جنّ و انس، و از شرّ درندهها و گزندههاى زهرناك، و از شرّ ارتكاب هر حرامى و خود را در پناه خدا نهم از هر بدى.
خدا او را بيامرزد و توبه او را بپذيرد و مهمّ او را كفايت كند و او را از بدى جلوگير شود و از شر نگهدارد.پ 5- از امام صادق (ع) فرمود:
هر گاه از منزلت بيرون شدى بگو (يعنى هنگام بيرون شدن):
بسم اللَّه توكلت على اللَّه لا حول و لا قوة الّا باللَّه
، بار خدايا من از تو خواهم خير آنچه را براى آن بيرون شدم، و پناه برم به تو از شرّ آنچه براى آن بيرون شدم، بار خدايا از فضل خود به من وسعت بده و نعمتت را بر من تمام كن و مرا به فرمان بريت بگمار و مرا مشتاق هر آنچه كن كه در نزد تو است و مرا به كيش و ملتِ خود و ملت رسولت (ص) بميران.پ 6- از ابى خديجه گفت: امام صادق (ع) را شيوه بود كه چون از خانه خود بيرون مىشد مىگفت:
بار خدايا به اميد تو بيرون شدم و به تو تسليم گرديدم و به تو ايمان آوردم و بر تو توكل سازم، بار خدايا در اين روزم به من بركت بده، و كامجوئى و گشايش و يارى و پاكيزگى و رهجوئى و بركتش را
به من روزى كن و شرّ آن و شرّ هر چه در آن است از من بگردان،
بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه اكبر و الحمد للَّه رب العالمين
- بار خدايا من بدر آمدم، بيرونشدنم را مبارك كن و مرا بدان سود بخش.
گويد: چون به منزلش هم مىرفت همين را مىگفت.پ 7- از امام رضا (ع) فرمود:
چون پدرم از منزل خود بيرون مىشد مىگفت:
بسم اللَّه الرحمن الرحيم، خرجت بحول اللَّه و قوته لا بحول منّى و لا قوّتى بل بحولك و قوتك يا رب متعرضاً لرزقك فأتني به في عافية
.پ 8- امام صادق (ع) فرمود:
چون كسى از منزلش در آيد ده بار سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ بخواند، پيوسته در حفظ خدا عز و جل باشد و در نگهدارى او تا به منزلش برگردد.پ 9- از صباح كفشگر كه أبو الحسن (ع) فرمود: چون آهنگ سفر كردى به درِ خانهات بايست و سوره حمد را از پيشِ رو و از سمت راست و از سمت چپ بخوان، و سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را از پيشِ رو و از سمت راست و از سمت چپ بخوان و اعوذ بربّ الناس و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ را از پيشِ رو و سمت راست و سمت چپ بخوان، سپس بگو: بار خدايا مرا حفظ كن و حفظ كن آنچه با من است و مرا سالم دار و سالم دار آنچه با من است و مرا به مقصد رسان و به مقصد برسان آنچه را با
من است، رسانيدن خوب؛ سپس فرمود: آيا نبينى كه مردى محفوظ ماند و آنچه با او است محفوظ نماند و سالم ماند و آنچه با او است سالم نماند و خودش به مقصد رسد و آنچه با او است به مقصود نرسد.پ 10- از ابى حمزه كه چون امام باقر (ع) از خانه بيرون مىشد مىگفت:
بسم اللَّه خرجت، و على اللَّه توكلت، لا حول و لا قوة الَّا باللَّه
.پ 11- از صباح حذّاء از ابى الحسن (ع) فرمود: اى صباح، اگر هر گاه يكى از شماها آهنگ سفر مىكرد، به درِ خانه خود مىايستاد و در برابر روى خود كه به سوى آن مىرود سوره حمد را از پيشِ رو و از سمت راست و سمت چپ مىخواند و معوّذتين را هم از پيشِ رو و سمت راست و سمت چپش مىخواند و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را هم از پيشِ رو و سمت راست و سمت چپش مىخواند و آية الكرسي را هم از پيش رو و سمت راست و سمت چپش مىخواند و سپس بخواند: اللّهم احفظنى و احفظ ما معى و سلمنى و سلم ما معى و بلّغنى و بلّغ ما معى ببلاغك الحسن الجميل، هر آينه خدا او را و هر چه را با او است حفظ كند و او را با هر كه همراه او است سالم دارد و او را با هر چه همراه او است به مقصد رساند، آيا نبينى مردى حفظ شود و آنچه با او است حفظ نشود و خودش به مقصد رسد و آنچه با او است نرسد و سالم ماند و آنچه همراه او است سالم نماند.پ 12- از حسن بن جهم از ابى الحسن (ع) فرمود:
چون از منزلت بيرون شوى در سفر باشد و يا حضر بگو:
بسم اللَّه، آمنت باللَّه، توكلت على اللَّه، ما شاء اللَّه، لا حول و لا قوة الَّا باللَّه
- شياطين به او برخورند و برگردند و فرشتهها به روى آنها بزنند و بگويند: شما چه راهى بدو داريد با اينكه خدا را نامبرده و به او ايمان دارد و بر او توكل كرده است و گفته است:
ما شاء اللَّه، لا حول و لا قوة الَّا باللَّه
