پ1- از معاوية بن عمّار گويد: از امام صادق (ع) خواستم كه به من دعائى براى روزى بياموزد و به من دعائى آموخت كه چيزى را نديدم براى روزى از آن جالبتر باشد، فرمود: بگو:
اللهم ارزقنى من
فضلك الواسع الطيب، رزقاً واسعاً حلالًا طيباً بلاغاً للدنيا و الآخرة صبّاً صبّاً هنيئاً مريئاً من غير كدّ و لا منّ احد خلقك الّا سعة من فضلك الواسع فانك قلت (31 سوره نساء): «و اسألوا اللَّه من فضله» فمن فضلك اسأل و من عطيّتك اسأل و من يدك الملاء اسأل
(بار خدايا به من روزى بده از فضلِ واسع و حلال و پاكِ خود، روزىِ واسع و حلال و پاك، رسا بكار دنيا و آخرت فرو ريز، فرو ريز، گوارا و خوشگوار و بىرنج و منّت از احدى جز از فضل وسيع خودت، زيرا تو گفتى: «از خدا خواهش كنيد از فضلِ او» من از فضلت خواستارم و از عطايت خواستارم و از آنچه پر دست دارى خواستارم).پ 2- از ابى بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: آمدن روزى را كند مىشمارم. به خشم شد و به من فرمود:
بگو: بار خدايا تو كفيل رزق من و هر جنبنده شدى، اى بهترين خوانده شده و اى بهترين عطا بخش، اى بهترين كسى كه از او خواهش شود و اى برتر كسى كه به او اميد دارند با من چنين و چنين كن.پ 3- از اسماعيل بن عبد الخالق گويد: مردى از اصحاب پيغمبر (ص) دير به خدمت او رسيد و سپس نزد آن حضرت آمد، پس رسول خدا (ص) به او فرمود: چه چيز موجب دير كردنت شد از آمدن نزد ما؟ عرض كرد: بيمارى و ندارى، فرمود: آيا به تو دعائى ياد ندهم كه خدا به وسيله آن بيمارى و ندارى را از تو ببرد؟ عرض كرد:
چرا يا رسول اللَّه، فرمود: بگو:
لا حول و لا قوة الَّا باللَّه العلى العظيم توكلت على الحى الذى لا يموت و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ
الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً
. گويد: درنگى نكرد كه نزد پيغمبر (ص) بازگشت و عرض كرد: يا رسول اللَّه خداوند بيمارى و ندارى را از من برد.پ 4- از امام باقر (ع) فرمود:
براى طلب رزق در سجده نماز واجب بگو:
يا خير المسئولين و يا خير المعطين ارزقنى و ارزق عيالى من فضلك الواسع فانّك ذو الفضل العظيم
.پ 5- از ابى بصير گويد: به امام صادق (ع) از نيازمندى شكايت كردم و از او خواستم كه به من دعائى در طلب روزى بياموزد و دعائى به من آموخت كه از آن وقت كه با آن دعا كردم نيازمند نشدم، فرمود:
در دنبالِ نماز شب در حال سجده بگو:
يا خير مدعوّ و يا خير مسئول و يا اوسع من اعطى و يا خير مرتجى ارزقنى و اوسع علىّ من رزقك و سبّب لى رزقاً من قبلك انك على كل شىء قدير
.پ 6- از امام باقر (ع) كه مردى نزد پيغمبر (ص) آمد و گفت:
يا رسول اللَّه من عيالمندم و قرض دار و حالم سخت شده، به من دعائى بياموز كه با آن به درگاه خدا دعا كنم تا به من روزى دهد و قرضم را
بپردازم و بدان بر عيالم كمك گيرم، رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده خدا، وضوء بساز و وضويت را كامل بساز و سپس دو ركعت نماز بگذار با ركوع و سجود كامل، سپس بگو:
يا ماجد يا واحد يا كريم (يا دائم) اتوجه اليك بمحمد نبيك نبى الرحمه، يا محمد يا رسول اللَّه انى اتوجه بك الى اللَّه ربك و ربى و رب كل شىء ان تصلى على محمد و اهل بيته و أسألك نفحةً كريمةً من نفحاتك و فتحاً يسيراً و رزقاً واسعاً المّ به شعثى و أقضي به دينى و أستعين به على عيالى
.پ 7- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) اين دعا را تعليم داد:
يا رازق المقلّين (روزى ده ندارها) يا راحم المساكين يا ولى المؤمنين، يا ذا القوّة المتين صلّ على محمد و اهل بيته و ارزقنى و عافنى و اكفنى ما اهمّنى
.پ 8- از معمّر بن خلّاد گويد:
شنيدم أبو الحسن (ع) مىفرمود:
امام باقر به مردى نگريست كه مىگفت: بار خدايا از تو قوتِ حلال خواستارم. امام باقر (ع) فرمود: تو قوتِ پيغمبران را ميطلبى، بگو: بار خدايا راستى كه من از تو روزى حلال فراوان پاكيزه خواستارم از روزىِ تو.
پ9- از احمد بن محمد بن ابى نصر گويد: به امام رضا (ع) گفتم:
قربانت، به درگاه خدا عز و جل دعا كن كه روزى حلال به من دهد.
پس فرمود: مىدانى حلال چيست؟
گفتم: آنچه در نزد ما است از كسب پاك.
پس فرمود: على بن الحسين (ع) مىفرمود: حلال، قوت برگزيدگان است.
سپس فرمود: بگو: از تو رزق فراوان خواستارم.پ 10- از امام صادق (ع) فرمود:
بگو: بار خدايا روزيم را فراوان كن و عمرم را دراز كن و مرا از ياوران دينت بگردان و ديگرى را بجاى من منه.پ 11- از امام كاظم (ع) در دعاى رزق:
يا اللَّه يا اللَّه يا اللَّه از تو خواهش دارم بحق كسى كه بر تو حق بزرگ دارد كه رحمت فرستى بر محمد و آل محمد و به من روزى كنى عمل بدان چه يادم دادى از شناسائى حقت و برگشائى به رويم آنچه را از روزى خود از من دريغ كردى.پ 12- از ابى بصير كه به امام صادق (ع) گفتم:
ما رسيدن روزى را دير شمرديم.
خشم كرد و سپس فرمود: بگو: بار خدايا تو روزى من و روزى هر جاندارى را كفالت كردى، اى بهترين كسى كه خوانده
شود، اى بهترين كسى كه از او درخواست شود، و اى بهترين كسى كه ببخشد، و اى برتر هر كه به او اميد باشد، با من چنين و چنان كن.پ 13- از امام صادق (ع) كه على بن الحسين (ع) را شيوه بود كه اين دعا را مىخواند:
بار خدايا از تو خواستارم معيشت خوبى كه در همه حوائجم از آن نيرو گيرم و بدان در دوران زندگى اين جهان براى آخرتم وسيله سازم بىآنكه مرا بدان به خوشگذرانىِ بيجا وادارى تا سركشى كنم يا به من آنقدر تنگ بگيرى كه بدبخت شوم، از رزقِ حلالت به من بده و از باران فضلت به من تفضّل كن، نعمت بخشى شايانى باشد و عطائى پيوسته و بىمنّت سپس به واسطه بسيارى نعمتت مرا از شكرش باز مدار و به خرّميش سرگرم مساز و به شكوفائى زيبائيش به آشوب مكش، و چندان مكاه كه رنج تحصيل آن دست مرا از كردار و عبادت كوتاه سازد و سينه و دلم را از هم و تشويش آن پر كند، به من در باره روزى آنچه را عطا كن كه وسيله بىنيازى از شرار خلقت گردد و تا آنجا به زندگى من رسا باشد كه به رضوانت برسم و به تو پناهم، معبودا از شرّ دنيا و شرّ آنچه در دنيا است، دنيا را زندان من مساز و جدائى از آن را مايه اندوه من مكن، مرا از گرفتارى و آشوب آن چنان بر آور كه مورد پسند باشم و كردارم در آن پذيرفته باشد و به سر منزل زندگى جاويدم برسان و با نيكانم همنشين كن بجاى دنياى فنا پذير نعمت خانه پايندهام بده، بار خدايا من به تو پناه برم از تنگ دستى و پريشانى دنيا و از يورش شياطين و سلاطين و شكنجه آنان و از ستم و دست اندازى هر كه در آن به من دستاندازى
پكند، بار خدايا هر كه به من نيرنگ كند نيرنگش بزن و هر كه آهنگ من كند آهنگ او كن و هر كه به من تيغ كشد تيغش را كند كن و هر كه به من آتش افروزد شعلهاش را خاموش ساز و كفايت كن از من مكر مكّاران و بدر آور از براى من ديده كافران را و كفايت كن مرا از همّ و غمّ هر كس همّ و غمّى به من وارد مىكند و دفع كن از من شرّ حسودان را و مرا از آن نگهدار به آرامى و وقار، وزره استوار خود را به اندامم بپوشان و مرا در حفظ حفيظ خود نهان دار و حالم را اصلاح كن و كردارم را مصدّق گفتارم بنما و به اهل و مالم بركت بده.
