پ1- از زراره، از امام باقر (ع) فرمود:
راستى خدا عز و جل مىفرمايد (60 سوره مؤمن): «راستى كسانى كه سر بر فرازند از پرستش من محققاً با زبونى به دوزخ در آيند» فرمود: مقصود از آن، دعاء است، و بهترين عبادت دعاء است، من گفتم: (115 سوره توبه): «راستى كه ابراهيم بسيار آه كش و بردبار بود» (يعنى چه؟) فرمود: اواه هم همان دعاء است (يعنى بسيار به درگاه خدا دعا مىكرد).پ 2- از سدير كه به امام باقر (ع) گفتم: كدام عبادت بهتر است؟ در پاسخ فرمود:
چيزى نزد خدا عز و جل بهتر از اين نيست كه از او در خواست شود و آنچه نزد او خواسته شود و كسى نزد خدا عز و جل ناخواهتر
نيست از آنكه از عبادتش تكبّر ورزد و در خواست نكند آنچه را نزد او است.پ 3- از ميسر بن عبد العزيز كه امام صادق (ع) به من فرمود:
اى ميسر! دعا كن و مگو كه امر گذشته است، راستى در نزد خدا عز و جل مقامى است كه بدان نتوان رسيد جز به در خواست، اگر چنانچه بندهاى دهان خود بندد و درخواستى نكند چيزى به او داده نشود، تو درخواست كن تا به تو بدهند، اى ميسر! هيچ درى كوبيده نشود جز آنكه در معرض آن قرار گيرد كه به روى كوبنده خود باز شود.پ 4- از امام صادق (ع)، فرمود:
هر كه از فضل خدا عز و جل خواستار نشود، محققاً نيازمند و فقير گردد.پ 5- از حماد بن عيسى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
دعا كن و مگو كارها تمام شده است، زيرا دعا، همان عبادت است، زيرا خدا عز و جل فرمايد (60 سوره مؤمن): «راستى آن كسانى كه تكبر ورزند از عبادتم به زودى خوار و زبون به دوزخ مىروند» و هم فرموده است (60 سوره مؤمن): «مرا بخوانيد تا براى شما اجابت كنم».پ 6- از سيف تمار، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
بچسبيد به دعاء، زيرا شما به هيچ كردارى به مانند آن مقرّب به خدا نشويد و هيچ حاجت كوچكى را براى آنكه كوچك است
واننهيد كه براى آن به درگاه خدا دعا كنيد! زيرا آنكه كوچكها را دارد، همان است كه بزرگها را دارد.پ 7- امام صادق (ع) فرمود: به راستى دعا، همان عبادت است كه خدا عز و جل فرمايد (60 سوره مؤمن): «راستى آن كسانى كه تكبّر ورزند از عبادتم (به زودى خوار و زبون در دوزخ در آيند) الآيه.
به درگاه خدا عز و جل دعا كن و مگو كه كارها تمام شده، زراره گفت: يعنى عقيده تو به قضا و قدر تو را باز ندارد از اينكه دعا كنى با اصرار و بكوشى در آن يا همچنان كه گفت.پ 8- امام صادق (ع) فرمود: امير المؤمنين (ع) فرموده:
دوستترين كارهاى در زمين به خدا عز و جل، دعاء است و بهترين عبادت، پارسائى است و فرمود: امير المؤمنين (ع) پر دعا كن بود.
