پ1- امام باقر (ع) فرمود:
مرد هر گونه سخن شتابزدگى (هنگام خشم) از خود نشان مىدهد و جبران مىشود (و كافر مىشود خ ل)، و به راستى حسد است كه ايمان را مىخورد چنانچه آتش هيزم را مىخورد.پ 2- از امام صادق (ع) فرمود:
به راستى حسد ايمان را مىخورد چنانچه آتش هيزم را مىخورد.
پ3- از داود رقّى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود: از خدا بپرهيزيد و بهمديگر حسد نبريد، راستى عيسى بن مريم را شريعت بر پايه گردش در جهان بود، در يكى از گردشهاى خود بيرون شد و مرد كوتاه قدى از يارانش به همراهش بود و بسيار ملازم خدمت آن حضرت بود، و چون عيسى به دريا رسيد از روى يقين درست، نام خدا برد و روى آب به راه افتاد، و چون آن مرد كوتاه به عيسى نگاه كرد كه به روى آب راه رفت، او هم با يقين كامل نام خدا برد و بر روى آب به راه افتاد تا به عيسى (ع) رسيد و خود بينى، او را فرا گرفت و با خود گفت: اين عيسى روح اللَّه است كه به روى آب راه مىرود و من هم به روى آب راه مىروم، او را بر من چه برترى است؟
فرمود: به محض اين انديشه به زير آب رفت و عيسى را بفريادِ خود طلبيد و آن حضرت او را از زير آب بيرون آورد. سپس به او فرمود: اى قدّ كوتوله! چه گفتى كه زير آب رفتى؟ در پاسخ گفت كه: گفتم اين روح اللَّه است كه روى آب راه مىرود و من هم روى آب راه مىروم و عجب مرا گرفت، عيسى (ع) به او گفت:
خود را به جايى واداشتى جز آنجا كه خدايت واداشته در آن، و خدا بر اين گفته تو از تو بدش آمد، از آنچه گفتى به درگاه خدا عز و جل توبه كن. فرمود: آن مرد توبه كرد و به مقامى كه خدا به او داده بازگشت، از خدا بپرهيزيد و به يك ديگر حسد نبريد.پ 4- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
چه بسيار نزديك است كه فقر، كفر باشد و چه بسيار نزديك است كه حسد بر قَدَر چيره شود.
پ5- امام صادق (ع) فرمود:
آفتِ دين حسد است و خود بينى و باليدن.پ 6- رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل به موسى بن عمران (ع) فرمود:
اى پسر عمران! مبادا به مردم حسد برى در باره آنچه من به آنها داده ام از فضل خودم، چشمانت را به دنبال آن دراز مكن و دل خود را به دنبال آن روانه مكن، زيرا آنكه حسد برد، نعمت مرا بد داشته و از آن قسمتى كه من ميان بندههايم كردم جلو گرفته و هر كه چنين باشد، من از او نيستم و او هم از من نيست.پ 7- از امام صادق (ع) كه فرمود:
راستى مؤمن رشك مىبرد و حسادت ندارد، و منافق حسد مىورزد و رشك ندارد.
