باب اصرار در دعا و انتظار اجابت

پ‏1- امام صادق (ع) فرمود:

راستى هر گاه بنده دعا كند، پيوسته خدا تبارك و تعالى در كار حاجت او است تا آن بنده شتاب نكند.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:

راستى چون بنده شتاب كند و براى حاجت خود برخيزد، خدا تبارك و تعالى مى‏فرمايد:

آيا بنده‏ام نداند كه به راستى منم من خدائى كه بر آورم حاجتها را.پ 3- از وليد بن عقبه هجرى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) فرمود:

به خدا هيچ بنده‏اى در دعا اصرار نكند به درگاه خدا عز و جل براى حاجتش جز اينكه آن را بر آورد برايش.

 

پ‏4- امام صادق (ع) فرمود:

خدا بد دارد كه بنده‏ها بر يك ديگر در انجام حاجت اصرار ورزند و اصرار را نسبت به خودش دوست دارد، خدا عز و جل دوست مى‏دارد كه از او درخواست شود و آنچه نزد او است خواهش شود.پ 5- از امام باقر (ع)، فرمود:

نه به خدا سوگند كه هيچ بنده به درگاه خدا اصرار نورزد جز اينكه خدا براى او اجابت كند.پ 6- امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده:

 

رحمت كند خدا بنده‏اى را كه حاجتى از خدا عز و جل بخواهد و در باره آن اصرار ورزد، چه اجابت شود و چه اجابت نشود و اين آيه را خواند (48 سوره مريم): «و دعا كنم به درگاه پروردگارم به اميد اينكه در دعا به درگاه پروردگارم بدبخت نباشم».