پ1- امام باقر (ع) مىفرمود: هيچ كس از مردم مدعى نيست كه همه قرآن را جمع كرده چنانچه نازل شده است مگر بسيار دروغگو باشد چنانچه خداى تعالى نازل كرده احدى جمع و نگهدارى نكرده جز على بن ابى طالب (ع) و امامان پس از او (ع).پ 2- امام باقر (ع) فرمود: احدى نمىتواند مدعى شود كه همه قرآن از ظاهر و باطن نزد او است جز اوصياء (ع).پ 3- سلمة بن محرز گويد: شنيدم امام باقر (ع) مىفرمود: از
جمله علومى كه به ما داده شده است تفسير قرآن و احكام آن است و علم تغيير زمان و حوادث آن، هر گاه خدا خير مردمى را خواهد آنها را شنوا سازد، كسى كه گوش شنوا ندارد، از سخنى كه به گوش او رسد رو گردان است مثل اينكه نشنيده، سپس اندكى از سخن باز ايستاد و پس از آن فرمود: اگر دلهاى وسيعى پيدا مى كرديم كه تاب تحمل حقائق داشت و اگر مردم نكته فهم و راز دارى كه مذاكره با آنها وسيله آسايش خاطر بود در دست داشتيم مى گفتيم و خدا ياور ما است.پ 4- عبد الأعلى مولى آل سام گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود: به خدا من كتاب خدا را از اول تا آخرش مىدانم چنانچه گويا در كف من قرار دارد، در آن است خبر آسمان و خبر زمين و خبر آنچه خواهد بود و خداى عز و جل هم فرمود: «در آن شرح هر چيزى است».پ 5- عبد الرحمن بن كثير از امام صادق (ع) كه فرمود (40 سوره نمل): «گفت آنكه نزد او علمى بود از كتاب من آن را برايت مىآورم پيش از آنكه چشم بهم زنى» راوى گويد: امام صادق (ع) انگشتان خود را از هم گشود (و دست بر سينه نهاد) و فرمود: به خدا علم كتاب همهاش نزد ما است.پ 6- بريد بن معاويه گويد: به امام باقر (ع) گفتم: (مقصود از
اين آيه چيست؟) (43 سوره رعد): «بگو بس است خدا براى شاهد ميان من و شماها و كسى كه علم كتاب در نزد او است» فرمود: مقصود، ما هستيم و على (ع) اول و افضل و بهتر ما ائمه است پس از پيغمبر (ص).
