باب در اينكه مقصود از آياتى كه خدا در قرآن ذكر كرده ائمه (ع) هستند

پ‏1- داود رقى گويد: از امام صادق (ع) تفسير قول خداى تبارك و تعالى (101 سوره يونس): «بى‏نياز نكنند آيات و نذر قومى را كه ايمان ندارند» پرسيدم، فرمود: آيات ائمه‏اند و نذر همان پيغمبرانند (ع).پ 2- امام باقر (ع) در تفسير قول خداى عز و جل (42 سوره قمر):

 «به همه آيات ما تكذيب كردند» فرمود: مقصود از آيات، اوصياء است.پ 3- ابى حمزه گويد: به امام باقر (ع) عرض كردم: قربانت، شيعه از شما تفسير اين آيه را مى‏خواهد (1 سوره نبأ): «عَمَّ يَتَساءَلُونَ  عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ»: از چه از هم مى‏پرسند از خبرى بزرگ» فرمود: اختيار با من است، اگر بخواهم به آنها خبر مى‏دهم و اگر بخواهم خبر نمى‏دهم، سپس فرمود: ولى من به تو از تفسيرش خبر مى‏دهم، گفتم: «عَمَّ يَتَساءَلُونَ» گويد: فرمود: اين در باره امير

 

 

المؤمنين است، امير المؤمنين (ع) مى‏فرمود: براى خدا عز و جل آيه‏اى از من بزرگتر نيست و براى خدا نبأى نيست كه از من اعظم باشد.