پ1- از امام باقر (ع) كه فرمود:
راستى براى هر چيزى قفلى است، و قفل ايمان نرمش است.پ 2- فرمود:
هر كه را نرمش بهره دادند، ايمانش بهره دادند.پ 3- از امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى نرمش را دوست دارد و از نرمشِ او با بندهها است كه كينهها
را از سينههاى آنها در كشد و آنها را مخالف هوس و دلخواهشان كند (به وسيله عقل و پند و اندرز و تبليغ پيغمبران و حكماء و دانشمندان) و از رفق وى به آنان است كه آن را به امرى واگذارد كه خواهد آن را از ميان بردارد براى نرمش با آنها تا حلقههاى ايمان به تن آنها ننشيند و يكباره بار آنها سنگين نشود و ناتوان گردند و چون اين را خواهد فرمانى را به فرمان ديگرى نسخ كند و آن فرمان اول منسوخ و ملغى گردد.
پ4- رسول خدا (ص) فرمود:
نرمش ميمنت دارد و سختگيرى شوم است.پ 5- از امام باقر (ع) فرمود:
به راستى خدا عز و جل نرمش كن است و نرمش را دوست دارد و به نرمش عوض و اثرى دهد كه به سختگيرى ندهد.پ 6- فرمود كه رسول خدا (ص) فرمود:
نرمش را بر چيزى ننهند جز آنكه آن را زيور بخشد و از چيزى بر نگيرند جز آنكه زشتش كند.پ 7- پيغمبر (ص) فرمود:
به راستى در نرمش فزونى و بركت است، هر كه از نرمش
محروم است از خير محروم است.پ 8- از امام صادق (ع) فرمود:
نرمش از خاندانى دريغ نشده جز آنكه خير آنها دريغ شده.پ 9- از امام صادق (ع) فرمود:
هر خاندانى كه بهرهشان را از نرمش به آنها دادهاند، خدا به روزى آنها وسعت داده، و نرمش در اندازهگيرى زندگانى از فراوانى مال بهتر است با نرمش در چيزى درماندگى نيست و با تبذير و ولخرجى چيزى به جا نماند، به راستى خدا عز و جل نرمش كن است و نرمش كن را دوست دارد.پ 10- از هشام بن احمر، از أبى الحسن (ع) گويد: (در حالى كه ميان من و مردى از قوم سخنى رفته بود) به من فرمود:
با آنها نرمش كن زيرا هر كدامشان به محض اينكه خشم گيرند به كفر گرايند و خيرى نباشد در كسى كه كفر او در خشم او است.پ 11- از امام كاظم (ع) فرمود:
نرمى و لطف، نيمى از زندگى است.پ 12- رسول خدا (ص) فرمود: به راستى خدا نرمش را دوست دارد و بدان كمك دهد، و چون بر اين پاكشهاى لاغر و نزار سوار
شويد آنها را به منزلگاه مقرر خود فرود آوريد (استراحت دهيد) اگر سرزمين خشك و بىگياه باشد زود خود را نجات دهيد و بگذريد و اگر فراوانى و خوشى باشد در آن منزلشان دهيد (مقصود اين است كه نرمش را با حيوانات هم خوب است كه مراعات كرد و منظور از اين كه لاغرند، بيان وضع نوعى مراكب بودند و منظور اين است كه با اين پاكشهاى نزار دو منزل يكى راه طى نكنيد بلكه به موقع آنها را استراحت بدهيد).پ 13- رسول خدا (ص) فرمود:
اگر رفق و نرمش به چشم ديده مىشد، آفريدهاى از آن زيباتر و نيكوتر نبود.پ 14- يكى از دو امام (امام باقر يا امام صادق (ع) فرمود:
به راستى خدا نرمش كن است و نرمش را دوست دارد و از نرمش و لطف او است به شما كه كينههاى شما را خرد خرد بيرون كشد و جدائى دلها را بر اندازد و به راستى كه مىخواهد بنده را از دستورى بگرداند و او را وانهد تا به ناسخش برگرداند از اينكه مبادا حق بر او گران آيد.پ 15- رسول خدا (ص) فرمود:
دو كس با هم مصاحبت نكنند جز آنكه مزد بيشتر و محبوبتر نزد خدا عز و جل آن كس باشد كه به يار خود نرمش و لطف بيشتر دارد.
پ16- از فضيل بن عثمان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
هر كه در كار خود نرمش كند، بدان چه از مردم خواهد برسد.
