پ1- از امام صادق (ع) كه فرمود:
سَرِ طاعت خدا صبر است و رضاى از خدا نسبت بدان چه خوشايد بنده را يا بد آيد و هيچ بندهاى از خدا راضى نباشد در آنچه خوش دارد يا بد دارد جز آنكه براى او بهتر است هم در آنچه خوش دارد و هم در آنچه بد دارد.پ 2- از امام صادق (ع) كه فرمود:
به راستى داناترين مردم به خدا راضىتر آنان است به قضاء خدا عز و جل.پ 3- از على بن الحسين (ع) فرمود:
صبر و رضا از خدا سَرِ طاعت خدا است و هر كه صبر كند و راضى باشد از خدا در آنچه بر او مقرر كرده نسبت بدان چه خواهد يا نخواهد، خدا عز و جل بر او حكم نكند در آنچه خواهد يا نخواهد جز آنچه را خير او باشد.پ 4- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
خدا عز و جل فرمايد: به راستى برخى از بندههاى مؤمنم بندههائى باشند كه درست نشود برايشان امر دينشان جز با توانگرى و وسعت در زندگى و تندرستى، من آنها را بيازمايم به توانگرى و وسعت در زندگى و صحت بدن و امر دينشان درست شود و برخى از بندههاى مؤمنم بندههائى باشند كه درست نشود امر دينشان جز با ندارى و مستمندى و بيمارى در تنشان، من آنها را بيازمايم و گرفتار
پكنم به ندارى و مستمندى و بيمارى و امر دينشان درست شود، من داناترم بدان چه امر دين بندههاى مؤمنم با آن درست مىشود و به راستى برخى از بندههاى من در پرستش من كوشش كند و رنج برد از خواب و بستر بالذت خود برخيزد و در شبها براى من نماز شب بخواند و خود را در عبادت من به رنج اندازد و من يك شب دو شب چرت را بر او به كار زنم براى خيرخواهى و ابقاى بر او و بخوابد تا بامداد و برخيزد از خواب و خود را دشمن دارد و زبون شناسد و اگر او را براى هر آنچه از عبادت من خواهد رها كنم از آن خودبين گردد و خودبينى او را به فتنه كشد و از اين راه بدو حالى دست دهد كه هلاك شود براى عجب او به كردارهايش و از خود راضى بودنش تا آنجا كه گمان برد بر عابدان برترى گرفته و از تقصير در عبادت خود وارهيده در اين صورت از من دور شود و گمان دارد كه به من نزديك مىشود، نبايد آنها كه عمل مىكنند به اعمال خود تكيه كنند، همان اعمالى كه براى درك ثواب از من مىكنند، زيرا اگر آنها خود را رنج دهند و عمرشان را در عبادت من به سر برند بازهم در پرستش من تقصير كارند و به كنه عبادت من نرسند در آنچه جويند از كرامت و نعمت من در بهشت و درجات بلند در جوار من ولى بايد به رحمت من اعتماد كنند و به فضل و بخشش من شاد باشند و به حسن ظن و خوشبينى به من اطمينان كنند، زيرا در اين صورت رحمت من آنان را جبران كند و بخشش من به آنها برسد با رضوانم و آمرزش من به آنها جامه عفو در پوشد، زيرا منم خداى بخشاينده و مهربان و بدان ناميده شدم.
پ5- از امام كاظم (ع) كه فرمود:
سزاوار است هر كه خدا را شناخته، او را در رسانيدن روزيش به كندى منسوب ندارد و او را در حكم و قضايش متهم نداند.پ 6- از امام صادق (ع) كه فرمود:
خدا عز و جل فرموده است: بنده مؤمنم را به هيچ چيزى مصرف نكنم جز آنكه آن را خير او سازم، بايد به قضايم راضى باشد و بر بلايم صبر كند و نعمتهايم را شكر كند تا بنويسم او را اى محمد از صديقان در نزد خودم.پ 7- از امام صادق (ع) كه فرمود:
در آنچه خدا عز و جل به موسى بن عمران وحى كرد اين بود كه: اى موسى بن عمران، من هيچ آفريده را نيافريدم كه نزد من محبوبتر باشد از بنده مؤمنم، به راستى من او را گرفتار مىكنم براى آنچه كه خير او است و عافيت مىدهم براى آنچه كه خير او است و آنچه براى او بد است از او دريغ مىدارم بازهم براى آنچه كه خير او است، من داناترم بدان چه بنده من بدان اصلاح مىشود، بايد بر بلاى من صبر كند و به نعمتهاى من شكر كند و بايد راضى به قضاى من باشد تا او را در نزد خود در شمار صدّيقان نويسم وقتى به رضاى من كار كند و امر مرا اطاعت كنم.پ 8- از امام صادق (ع) فرمود:
من در شگفتم از مرد مسلمان، خدا عز و جل چيزى براى او مقدر نكند جز اين كه خير او است و اگر با مقراض او را ببرند و تيكه تيكه كنند خير او است و اگر مشارق و مغارب را هم مالك شود، خير او است.پ 9- از امام باقر (ع) فرمود:
سزاوارترين خلق خدا كه تسليم شود بدان چه خدا مقدر كرده است، كسى است كه خدا عز و جل را شناخته، هر كه راضى به قضاء است قضاء بر سر او بيايد و خدا اجر بزرگ به او بدهد و هر كه بد خواه قضاء است قضاء بر او بگذرد و خدا اجر او را ساقط كند.پ 10- على بن الحسين (ع) فرمود:
زهد ده جزء است، بالاترين درجه زهد كمترين درجه ورع است، و بالاترين درجه ورع كمترين درجه يقين است، و بالاترين درجه يقين كمترين درجه رضاء است.پ 11- از امام صادق (ع) كه حسن بن على به عبد الله بن جعفر برخورد و به او فرمود:
اى عبد الله، چگونه مؤمن مؤمن باشد با اين كه از قسمت مقدر خشمگين است و خود را زبون يابد با اين كه خدا بر او چنين حكمى
كرده است من ضامنم كه هر كه در پندار دلش جز رضا نباشد به درگاه خدا هر دعا كند مستجاب شود.پ 12- ابن سنان از كسى كه نامش را برد از امام صادق (ع) گويد: به آن حضرت گفتم: چگونه مؤمن بداند كه مؤمن است؟
فرمود: با تسليم در برابر خدا و رضا بدان چه بر او وارد آيد از مايه شادى يا خشم.پ 13- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) براى هر چه واقع مىشد نمىفرمود:
كاش جز آن واقع شده بود.
