پ1- رسول خدا (ص) مىفرمود كه:
خدا تبارك و تعالى فرمايد: كسانى كه براى درك ثواب از من كار مىكنند به كردار خود اعتماد كنند، زيرا كه آنها اگر همه عمر بكوشند و خود را در عبادت من رنج دهند بازهم تقصير كارند و در عبادت خود به كنه بندگى من نرسند نسبت بدان چه نزد من مىجويند از كرامت من و نعمتم در بهشتم و درجات بلندى كه در جوار من است ولى بايد به رحمت من اعتماد كنند و به فضل من اميدوار باشند و به خوش بينى نسبت به من اعتماد كنند زيرا در اين صورت رحمت من آنها را دريابد و بخشش من به آنها برسد با رضوانم و آمرزش من آنها را در پوشد به عفو من زيرا منم خداى بخشاينده و مهربان و بدان ناميده شدم.
پ2- از امام باقر (ع) كه فرمود: در كتاب على يافتيم كه رسول خدا (ص) بر منبر خود فرموده است: سوگند بدان كه نيست شايسته پرستشى جز او، به هيچ مؤمنى هرگز خير دنيا و آخرت داده نشده جز به وسيله حسن ظن او به خدا و اميدوارى او و خوش خلقى او و خوددارى از بدگوئى و غيبت مؤمنان و سوگند بدان كه جز او شايسته پرستشى نيست خدا هيچ مؤمنى را پس از توبه و استغفار عذاب نكند جز به خاطر بدگمانى او به خدا و تقصير در اميدوارى و بدخلقى و غيبت از مؤمنين، سوگند بدان كه نيست شايسته پرستشى جز او، هيچ بنده مؤمنى خوشگمانى به خدا نكند جز آنكه خدا به اندازه آن با او رفتار كند، زيرا كريم است و هر چيزى به دست او است و شرم دارد كه بنده مؤمنش گمان خوبى به او ببرد و او گمان و اميد او را بر نياورد، به خدا خوشگمانى كنيد و به او رغبت نمائيد.پ 3- امام رضا (ع) فرمود: به خدا خوش گمان باش، زيرا خدا عز و جل مىفرمايد:
من با گمان بنده مؤمن خود همراهم، اگر خوب است خوب پيش آيد و اگر بد است بد پيش آيد.پ 4- امام صادق (ع) مىفرمود:
خوش بينى به خدا اين است كه اميد نداشته باشى جز به خدا و نترسى جز از گناهت.
