باب اجتناب از محرمات‏

پ‏1- از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (46 سوره رحمان): «و براى هر كه از مقام پروردگار خود ترسد دو بهشت است» فرمود:

هر كه بداند كه خدا عز و جل او را بيند، و بشنود هر چه گويد و كند، از خوب و بد، و اين دانش او را از كردار زشت باز دارد، هم او است كه از مقام پروردگارش ترسيده و خود را از هواى نفس باز داشته.پ 2- از امام باقر (ع) فرمود:

هر چشمى در روز رستاخيز گريان است جز سه چشم، چشمى كه در راه خدا (چون جهاد) بيدارى كشيده و چشمى كه از ترس خدا اشك ريخته و چشمى كه از آنچه خدا حرام كرده فرو خفته.پ 3- از امام صادق (ع)، فرمود: در آنچه خدا عز و جل بدان با موسى راز گفت: اين بود كه:

اى موسى، هيچ كس به من تقرب نجست به مانند خوددارى از محرمات من كه من به آنها مباح كنم بهشتهاى عدن را و كسى را با آنان شريك نكنم.پ 4- از امام صادق (ع) فرمود:

سخت‏ترين چيزى كه خدا بر خلقش فرض كرده است اين است كه خدا را بسيار به ياد آرند، سپس فرمود: مقصود اين نيست كه بسيار بگويند:

سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا الله و الله اكبر،

گرچه آن هم از ذكر خدا است ولى مقصودم ياد خدا است در آنچه حلال كرده تا اگر اطاعت است به كار بندد و اگر گناه است وانهد.5- از سليمان بن خالد، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (23 سوره فرقان): «و پيش آورديم هر آنچه به جا آورده بود از كردار و آن را گردى پراكنده ساختيم».

فرمود: هلا به خدا كردارشان پاك بود و سفيدتر از جامه‏هاى سپيد و نازك مصرى‏باف ولى چون حرامى جلوشان مى‏آمد آن را وانمى‏گذاشتند.پ 6- رسول خدا (ص) فرمود:

هر كه گناهى را براى ترس از خدا تبارك و تعالى وانهد، خدا روز قيامت او را خشنود سازد.